عنوان : کسب حمایت جهانی از حقوق بشر در ایران منافاتی با استقلال طلبی سیاسی ندارد!
با سپاس از اظهار نظرات دوستان. من دیدگاه هایم را همیشه به صراحت بیان کرده ام. نه به رغم افق های فکری متفاوت مشکلی با همسویی با اصلاح طلبان در جنبش سبز داشته ام و نه همسویی و همکاری با دیگر نیروها را کلا رد می کنم. اما بر استقلال هویتی جمهوری خواهان به عنوان جریانی مستقل، دمکراتیک و سکولار پافشاری می کنم. این هیچ منافاتی هم با تلاش برای کسب حمایت بین المللی در زمینه حقوق بشر ندارد. بارها هم با مقامات برخی کشورهای اروپایی نظیر سوئد، دانمارک و بلژیک هم در جهت کسب حمایت آنها از حقوق بشر در ایران در دفاع از جنبش دانشجویی، جنبش زنان، جنبش سبز، روشنفکران و دگراندیشان ایرانی و... گفتگو داشته ام. اما هربار هم نسبت به حمله نظامی به ایران، تحریم اقتصادی کشور، بدیل سازی توسط قدرت های بیگانه یا وابستگی مالی و سیاسی برخی از نیروهای اپوزیسیون به قدرت های بیگانه هشدار داده و آن را محکوم کرده ام و آنرا بی اعتبار ساختن اپوزیسیون خوانده ام. بنابراین هیچ منافاتی در ابراز نگرانی از بی توجهی جهان به حقوق بشر و برسمیت شناختن استقلال سیاسی اپوزیسیون نمی بینم. این تنها جمهوری اسلامی ایران است که حمایت جهانی از حقوق بشر در ایران را دخالت در امور داخلی کشور می خواند!
۶۵٣۶٨ - تاریخ انتشار : ۱٨ آبان ۱٣۹٣       

عنوان : نقش غرب در روند تحولات
آقای درویش پور من که سالها نوشته های شما را می خواندم گمان می کردم شما به روند استقلال دمکراتیزه شدن جامعه توجه دارید ولی گویا شما که به نقش محلل ها و دلالان سیاسی " غرب گرا " انتقاد دارید خود نیز گاهی به نظراتی مبتلا می شوید که خود به آن انتقاد دارید .پاراگرافی را از نوشته اتان در بالا را زیر نقل می کنم تا تناقض شما را که سالها به روند مسقل بودن روند دمکراسی در ایران اشاعه دادید نشان دهم . شاید توضیحی برای این تناقض داشته باشید !!!

نقل قول از مقاله " چالش سوم، تاثیر مذاکرات هسته ای در چرخش سیاست فشار بر جمهوری اسلامی ایران است. ما جمهوری خواهان از این بابت که مذاکرات هسته ای، تحریم نظامی علیه ایران و خطر حمله نظامی را رفع می کند، خرسندیم. اما از این که مذاکرات هسته ای به کاهش فشار غرب برجمهوری اسلامی در مسئله حقوق بشر در ایران بیانجامد و این امر لجام گسیختگی نظام در گسترش خشونت ها و نقض بیشتر حقوق بشر را افزایش دهد، سخت نگرانیم. امری که نشانه های آن را می توان مشاهده کرد. این چرخش می تواند توان نیروهای سکولار و دمکرات و جمهوری خواه را در پیش برد مطالبات دمکراتیک و حقوق بشری و ترغیب افکار عمومی جهان در فشار بر جمهوری اسلامی ایران کاهش دهد. "
۶۵٣۵۹ - تاریخ انتشار : ۱۷ آبان ۱٣۹٣       

عنوان : اپوزیسیون خارج وهویت آن
بادرود وسپاس از تلاشهای انسانهای ازرشمندی مانند جناب آقای درویش پور گرام وعزیز! جدا از مطالب مطرح شده در مقاله،سئوالاتی مطرح می شود.جهت در گیر کردن ذهن ها با بعضی از مسائل مطرح شده در جامعه ایران. ۱)آیا اپوزیسیون خارج از کشور مجبور به همراهی وحمایت از حرکات داخل کشور است؟اگر پاسخ آری باشد .سئوال دیگری مطرح می شود. ۲)آیا اپوزیسیون با تعریف مستقلی برای خود،بخواهد اثر گذاری خود را هم داشته باشد ،باید هویت مبارزاتی نیروهای داخل را بپذیردوبطریقی با آنان همراهی داشته باشد؟ اگرپاسخ آری است.سئوال دیگری مطرح می شود. ۳)آیا پذیرش هویت نیروهای داخلی تحت هر نامی ،اصلاح طلب،جنبش سبز،و.... نوعی پذیرش هویت جدیدی برای اپوزیسیون خارج از کشور نخواهد بود؟اگر پاسخ آری است سئوال دیگری مطرح است. ۴)آیابا پذیرش هویت جدید باز هم دنبال منزه طلبی ،که نوعی دکانداری سیاسی است رفت؟ اگر پاسخ آری است سئوال دیگری مطرح است. ۵)آخر عاقبت منزه طلبی سیاسی چه خواهد بود؟
اگر پاسخ هر مورد نه باشد.برای آن می توان سئوال دیگری مطرح کرد وهمین روند را ادامه داد که آن هم بسیار طولانی وخسته کننده خواهد بود.
۶۵٣۵۶ - تاریخ انتشار : ۱۷ آبان ۱٣۹٣       

عنوان : مقاله به چالش‌ها و برون رفت از آن به خوبی اشاره کرده است!
۱.جمهوریخواهان نباید سیاه لشکر اصلاحطلبان شوند "استقلال".

۲.جنبش سبز هنوز در گیر است و سرکوب نشده است "به حمایت احتیاج دارد".

۳.سازمان دهی‌ آشیل کارست "آمادگی‌ برای شرایط انقلابی‌".

۴.مردم را نباید بدون حفاظت به میدان نبرد کشید!
۶۵٣۴٣ - تاریخ انتشار : ۱۶ آبان ۱٣۹٣       

عنوان : جنبش سبز در روند تاریخی
آقای درویش پور کدام جنبش سبز شکست خورده است ؟ اگر منظورتان همان فتنه ای است که وزرای علوم را به آن میچسبانند و عزل میکنند و نظام قادر نیست حتی سمبل های شکست خورده را محاکمه کند چه شکستی است ؟ اگر تعریف ورای واقعیت برای جنبش سبز داشتید یا دارید طبیعی است که بتوانید شکست خورده تلقی کنید. در مورد چالش های درونی جریانهای جمهوری خواه نوشتید : « پاره ای از این افراد گاه با تکیه بر نفوذ دین در جامعه، تاکید بر سکولاریسم را همچون بخشی از هویت و خواست جمهوری خواهان ایران، تند روانه و غیر ضرور می دانند. گروه دیگر اما به رغم سکولار خواندن خود با تاکید بر ناتوانی اپوزیسیون درچالش استبداد دینی حاکم، طرح ضرورت عبور از استبداد دینی حاکم را تند روانه دانسته و بیشتر بر استراتژی تغییر رفتار رهبری نظام تاکید می کنند. » خب لابد عده ای میخواهند امروز کار مجلس موسسان را بکنند . حال باید در آینده ایران آزاد دید که دین چه رلی را در اصول قانون اساسی بازی خواهد کرد
۶۵٣٣۷ - تاریخ انتشار : ۱۶ آبان ۱٣۹٣       

عنوان : ضرورت ائتلافهای مقطعی
با سپاس از جناب درویش پور برای این نوشتار خوب. تنها موردی که به نظر من جای ایراد دارد، نفی همکاری و اقدام مشترک، حتی به صورت مقطعی، با سایر طیفهای سکولار اپوزیسیون، از جمله مشروطه خواهان سکولاریست است. مقصود "اتحاد" یا "یک کاسه کردن همه در تشکیلات واحد" نیست، که این امر شدنی نیست، بلکه ائتلاف و اقدام مشترک مقطعی با حفظ هویت سازمانی و عقیدتی است که بدون آن بسیج نیروی لازم برای عبور از استبداد دینی ممکن نخواهد بود و نهایتا هر "نیروی اپوزیسون" کماکان در چاردیواری خود درجا خواهد زد.
۶۵٣۲۹ - تاریخ انتشار : ۱۵ آبان ۱٣۹٣       

عنوان : مشکل امروز ما انتخاب نوع حکومت نیست
تبلیع برای جمهوری خواهی بسیار خوب است. آنهائیکه آشنائی با سیستم جکومتی جمهوری و دسترسی به نوشته ها و مقاله ها را دارند ، آگاهتر میکند . و آنهائیکه آگاهی ندارند را همچنان چون دسترسی به نوشته های آقای دکتر و سایر جمهوری خواهان که میکوشند در حالیکه کشور آزاد نیست ، در آن جمهوریت و یا سایر حکومت داری را تبلیع کنند ، نا آگاه خواهند ماند.
در نتیجه آقای دکتر و سایر پی روان جمهوریت و یا هر نوع حکومت دیگر نخواهند توانست در ایران آزاد و رها از استبداد ، هر توع ایدئولوژی را تبلیغ نمایند.
مشکل امروز ما انتخاب نوع حکومت نیست آقایان دکترها و تئوریسینها.
مشکل امروز رهائی از استبدا آخوند یست.
آنهم با آمادگی و برنامه و هدف که اشتباه ندانمکاریهای سال ۱۳۵۷ که با بزیر عبای آخوند رفتن تمام آمال و آرزوها برباد رفت و روزگار سیاهتری تحمیل شد ، تکرار نشود.
پس از ۳۶ سال آقایان دکترها و تئوریسینها لازم است به نیاز امروز و به ابزار لازم برای رسیدن به جوی که بتوان نوع جکومت را تبلیع کرد بپردازند.
۶۵٣۲٨ - تاریخ انتشار : ۱۵ آبان ۱٣۹٣