عنوان : تنها آزادی بیان است، که میتواند شخصیت انسانی انسانها را به آنها برگرداند
آقای آقایی گرامی، ‫بی آنکه بخواهم بگویم، اعتقاد به آزادی بی قید و شرط [بی شرط و قید] بیان برابر است با، هرج و مرج، فرار از مسئولیت، امکان توهین و آزار روا داشتن نسبت به دیگران، باید بگویم، قرنهاست در فصل و محیط اندیشه ای کشورمان ایران، به بهانه احترام به عقاید، قفلهای بی کلید فراوانی بر بسیاری از زبانها و قلمها، بی آنکه بخواهیم، زده ایم.

‫همین امروز پای نوشتاری ارزشمند، نظر زیبایی را خواندم، که در نهایت بی توجهی به نقش احاد جامعه در تغییرات اجتماعی، چنین ختم شده است، «...کاش همه بزرگان از وطن رانده شده که دل در گرو ایرانی آزاد و آباد دارند در این مسیر گام بگذارند تا شاید ما مردم هم بتوانیم نفس راحتی بکشیم...».

در اینکه رهبران جامعه نقشی ویژه دارند، شک و تردیدی‫ وجود ندارد. اما بس که، در اثر نبود آزادی بیان در اجتماع، ما، احاد اجتماع نتوانسته ایم‫ در طی‫ گفتگوها و بحثهایی‫ آزاد پی به توانایی ها و ضعفهای خود ببریم، توانایی مادی و عملی فاصله گرفتن از ناجیان و قهرمانان، ‫بصورتی که دیگر‫ مطیع بی چون و چرای فرمان و اوامر نباشیم را، در خود نداریم.

بنابراین اگر هدف رسیدن به عدالت اجتماعی است، ناگزیریم از نوشیدن داروی تلخ حمایت بی قید و شرط از آزادی بیان، چه تنها آزادی بیان است، که میتواند شخصیت انسانی انسانها را به آنها برگردانده، و به ارتجاع و خرافه اجازه رشد ندهد
‫
۶۶۴۲٨ - تاریخ انتشار : ۶ بهمن ۱٣۹٣