عنوان : در اوج ناامیدی ها، امید داشت
در وصف زمان، زمانی که علیرغم تمامی تلاشهای پاندول وار، همچنان ثابت و مدام آغاز سده های پیشین را جار می زند

منجی من، منجی تو، منجی او
در آشوب بیداد، بابک بود
افشین، ابومسلم و نادر بود

حمید که اشرف ی بود
در پندارش منجی بودن نمی گنجید
«اما» منجی اش نامیدیم

در اوج ناامیدی ها، امید داشت
در اوج نامرامیها، مرام داشت
از مردم بود، مرام مردمی داشت

با دلبستن به منجی، منجی های خوب
امروز را رها کردن و به امید فردا نشستن
همان جایی هستیم، که ستار و باقر بود

البرز
۶۶۷٨۰ - تاریخ انتشار : ۲۷ بهمن ۱٣۹٣