عنوان : تفاوت چپ سوسیالیستی درون ایران با چپ دمکرات خارج کشور
گفتگو محمدعلی عموئی با سایت مهر را سایت راه توده آن را بازتکثیر کرد.گفتگوئی که عموئی در جایگاه رهبر هوادران داخل کشورحزب توده بطور شفاف ابراز می دار و هنوز اصرار براین دارد که دفاع حزب توده از خط امام یک دفاع اصولی بوده است. در حالی که گمان نکنم صاحبان پروژه وحدت چپ با رویکرد کنونی عموئی سر همراهی نشان دهند. در ضمن تمام همراهان و همکاران پروژه وحدت چپ در یک نقطه مشترک هستند و اینکه باید نظام سیاسی دیگری جای حکومت جمهوری اسلامی بنشانند. ولی در نقطه مقابل ما بعنی در ایران عناصر وهواداران چپ درون کشور هنوز شناخت متولیان پروژه وحدت چپ را نپذیرفته و به مرحله ای نرسیده اند تا بپذیرند باید بدنبال آلترناتیو جمهوری اسلامی باشند.مثلا موضع رفقای توده ای را از گفتگوی اخیر محمدعلی عموئی با سایت مهر می توان فهمید. نقطه ای که باعث می شود تا متوجه شوید که عناصر چپ درون کشور در تعیین مدل آتی سوسیالیسم برای ایران از پارادایم سوسیالیستی چپ دمکرات استقبال نخواهند کرد.
در ضمن همانظور که محمود از ایران نوشته هواداران چپ سوسیالیستی درون کشور وجه افتراقی دیگر با چپ دمکرات موردنظر وحدت چپ دارند و اینکه هنوز تعلقات نظری به سوسیالیسم عملا موجود یا واقعا موجود نزد این هواداران درون کشور اعتبار خاصی دارد؛ از سوی دیگر از ابتدای شروع به کار پروژه وحدت چپ چنان مرزی با هموارادان رویکرد سوسیالیسم واقعا موجود کشیده و با صراحت اعلام می کند شرط پذیرش و صدور مجوز حضور هر عنصر چپ در پروژه؛ گسست از سوسیالیسم علمی است.
با این اوصاف و دفاع محمدعلی عموئی از لنینیسم وحمایت از خط امام جائی وجود دارد تا نگره آقای زهتاب مبنی بر تماس گیری با داخل کشور در دستور کار پروژه قرار می گیرد البته بعید به نظر می رسد که عناصر داخل کشور از هواداری لنینیسم و سوسیالیسم علمی عقب نشینی کنند بخصوص در برهه کنونی توده ای ها بنا به فهم از گفتگوی اخیر محمدعلی عموئی دفاع از اصول و خط مردمی و ضد امپریالیستی امام دفاع را کاملا مثبت ارزیابی کرده و بعضا در برهه هائی عناصر توده ای داخل کشورهنوز به تاکتیک اتحاد – انتقاد پایبند بوده چنانچه آن را نسبت به اصلاح طلبان حکومتی یا اعتدالگرایان به کار می بندند.
۶۶۹۵۵ - تاریخ انتشار : ٨ اسفند ۱٣۹٣       

عنوان : حامیان سوسیالیسم علمی را بگذار ودست یاران جدید گیر
به آسمان اندیشه مان نوشته ایم که سوسیالیسم همواره نه تنها در محاق تیغه خنجر سرمایه داری واذنابش قرار گرفته که بعضا مورد بی اعتنائی رفقای بظاهر همراه خود قرار گرفته. فصل زخم تاریخ چپ ایران را ورق می زنم تا به پروژه وحدت چپ می رسیم. صاحبان و دست اندرکاران پروژه وحدت چپ در نقطه آغاز حرکت خود، با پرگار وحدت دایره ای فراخور حال خود رسم کردند و دو جریان طرفدار سوسیالیسم عملا موجود و حامیان جریان سوسیال دمکراسی را بیرون از دایره قرار دادند. این بیرون گذاردن دو جریان باعث شد تا هواداران سوسیال دمکراسی را که عمدتا مقیم خارج کشور هستند را از خود برانند. متاسفانه آنان در ابتدا، ما هواداران جریان چپ سوسیالیستی داخل کشور را نادیده گرفتند. البته آن موقع نظیر الان ما نیز در داخل عمر به بطالت نمی گذرانیم و وجود رفقای اندیشه ورزی چون دکتر ناصر زرافشان، دکتر فریبرز رئیس دانا و پیر مبارزی چون عموئی سبب شده تا از تجارب آنان بهره کافی برده و در نشست و برخاست با آنان و علیرغم شیب متفاوت سیاسی، قوه تحلیل خود را تقویت کنیم. در ضمن باید از نقش سایت اخبار روز در افزایش توان نظری – سیاسی مان غافل نشویم و اینکه زمینه آشناتر شدن ما با مواضع گرایشات نوین چپ را فراهم کرده است. اما از هرچه بگذریم سخن رفقای فدائی دیروزمان خوش تر است. پس به پروژه وحدت چپ برگردم.
و اما گویا رفیق عزیز! زهتاب فرموده اند و جناب دنیز ایشچی نیز بدان اشاره کرده اند. نگاه رفیق ایشچی علیرغم اینکه در ایران باشند یا نباشند بیشتر وصف حال واقعیت پروژه وحدت چپ است. تا آنجا که من اطلاع دارم، ما داخل نشین ها پارادایم وحدت چپ آن چنانی رفقا مسئله مان نیست. ما بر اساس حضور در متن جامعه و ارتباط پویا با مردم شناخت تجربی و واقعی را اخذ کرده ایم. البته در داخل ما با گرایشات گوناگون مواجه هستیم که باعث شده تا تفرقه آنچنانی نداشته باشیم و با وجود همین اختلاف جزئی سالهاست در نشست ها و مناسبت ها کنار یکدیگر هستیم. دقت در نوشته رفیق ایشچی که عنوانکرده اند این جنبش نزدیک به نصف نیروهای سازمان یافته نیروهای جنبش چپ را زیر چتر خویش نتوانسته است جمع بکند. با این تفاصیل، ایا انتظارات ما از پروژه وحدت چپ واقع بینانه است؟ آیا میوه این پروژه انتظارات تاریخی جنبش چپ را پاسخگو خواهد بود؟ آیا دست اندرکاران این پروژه از امکانات و پتانسیل های موجود در پیشبرد چنین پروژه ای حداکثر استفاده و بهره برداری را کرده اند؟ من به عنوان هوادار چپ سوسیالیستی پاسخ به پرسش های رفیق ایشچی را می آورم. آری پروژه وحدت چپ نه تنها نزدیک به نصف نیروها را زیر چتر وحدت نکشانده بلکه جدای از سازمان فدائیان اکثریت، دو تشکل دیگر در ایران چندان هواداری نداشته و حتی شورای متحده سوسیالیست ها نیز جدی گرفته نمی شود. نادیده گرفتن واقعیتی باعث خطای استراتژیک می شود اینکه شوربختانه یا خوشبختانه اکثریت قابل توجه نیروهای چپ داخل کشور، سوسیالیسم را جدای از چپ بودن ندانسته وعدالت اجتماعی و آزادی را نیز می فهمند وهشیارتر از آن هستند که بگذارند اتکا به آزادی، عامل کمرنگ شدن بار طبقاتی چپ سوسیالیستی شود. من در بحث با برخی رفقا این نتیجه گیری را یافته ام که بزرگان چپ سوسیالیستی معنقدند پروژه وحدت چپ اساسا در داخل کشور محلی از اعراب نداشته و علیرغم اینکه میدانیم نهال وحدت چپ در داخل رشد نخواهد کرد ولی امبد داریم که نهال در خارج کشور بتواند موثر واقع شود. ضمنا از نظر من جمع حاضر پیشبرندگان پروژه وحدت چپ دارای چنان توانمندی نیست تا بتواند در راستای استفاده از پتانسیل موجود خود نهایت استفاده را ببرد.
۶۶۹۴۰ - تاریخ انتشار : ۷ اسفند ۱٣۹٣