عنوان : پرستو دختر ایران وقتی می نویسد؛ آدمی به بلندای واژه ها کوچ می کند برای پرواز!
سلام دختر رنجدیده ی ایران زمین که هنوز مهر انسانی در شما پر شور و قوی مانده، و پلیدی روزگار نتوانسته قلب نور جوی شما را به تیرگی بکشانَد؛ و این هنری بزرگ است که بسیارانی ندارند. شعر، آفرینش و تازه جویی اگر با جان آدمی نیک در هم آمیزد، بهترین حافظ این هنر است؛ و من آن را همیشه در کلام شما یافته ام چنان، که گویی در میان واژه پی دارو می گردی؛ و دیده ام که می یابی؛ و از این زیباتر نمی شود.
پیوسته پیروز و شاد باشید
با ادب و احترام ویژه
لیثی حبیبی - م. تلنگر

بگذار از سیمین شعر ایران هم یادی کنم. روزگاری عزیزی از ایران به نزدم میهمانی آمده بود و چند نشریه ی ادبی چاپ ایران را نیز با خود هدیه آورده بود. در یکی از آنها شعری از سیمین بهبهانی گرامی خواندم به نامِ «می خواهم به عروسی فیگارو بروم». شعر پر بود از نو آفرینی، شادی طلبی و دلیری. گویی گرد آفرید ایران زمین به میدان در آمده رزمجو و بی هَراس.

پس در اولین فرصت به «عروسی فیگارو» رفتم و هرچه در اُپراباله ی شهر مینسک در باب آن بود از جمله بلیتی که خریده بودم و یک سرش هنوز پیش من بود را در پاکتی نهادم و برایش فرستادم.

زنده یادش و زنده یاد همه ی بزرگان ایران زمین از جمله مادر و پدر بزگوار شما گرامی باد!
۶۷۱۰٣ - تاریخ انتشار : ۱۹ اسفند ۱٣۹٣