عنوان : حاکمان مفتخوردسترنج کارگران مال شخصی خود تصورمیکنند
ضمن تایید نوشته های هموطن گرامی دراظهارنظرقبلی من میخواهم ازمنظردیگربه موضوع نگاه کنم وان این است که برای رسیدن به حقوق واقعی کارگران وداشتن یک زندگی توام با ارامش واسایش ابتدا باید باندهای درون رژیم دستشان ازصنعت ومنابع مالی که حاصل زحمات شبانه روزی کارگران زحمتکش میباشد قطع شود واموال بیت واخوندهای درباری ملی شود وتمامی کسانیکه ازراههای اختلاس ورانتخواری وپولشویی یکشبه به سرمایه های چندهزارمیلیاردی دست یافته اند اموالشان مصادره وبه خزانه دولت تحت نظارت کمیته هایی متشکل ازاقتصاد دانان واساتید بی طرف دانشگاه ها چون استاد رئیس دانا ودیگرهمفکران او واریزشود وبودجه های حوزه های ضد علمیه اخوند سازقطع شود وبه انها جهت زندگی همچون سایرمردم یارانه داده شود وجلوی ازدیاد انها گرفته شود وطلبه های وارداتی را به کشورهای خود بازگردانند وازطرفی اعضا شورای عالی کارباید ازبین نمایندگان واقعی کارگران انتخاب شوند تا بتوانند برای بهبودی وضعیت زندگی وامنیت شغلی ودوران بازنشستگی وحادثه دیدگان ناشی ازکاروامنیت مکان کاری کارگران تصمیمات صحیح را اتخاذ نمایند.اما ازدیاد حقوق کارگران تازمانیکه برادران قاچاقچی تمامی واردات وصادرات وبازاررا دراختیاردارند وبدون هیچ نظارتی برذخایرارزی کشورچنگ اندازی میکنند تاثیری دربهبود وضعیت کارگران نخواهد داشت.ضمن اینکه رژیم برای محکم کردن جای پای خود درکشورهای منطقه میلیاردها دلاربدون حساب وکتاب دران کشورها هزینه کرده ومیکند درچنین اوضاع اشفته ای حاکمان خودکامه دسترنج کارگران را مال شخصی خود میدانند ویقینا کارگران اگاه کشورمان تن به ذلت وگرسنگی درمقابل باندهای درون حکومت نخواهند داد وبرای گرفتن حق خود کوتاه نخواهند امد.متحد وپیروزباشید.
۶۷۱۵۰ - تاریخ انتشار : ۲٣ اسفند ۱٣۹٣       

عنوان : آیا واقعن نمی توان به کارگران ایران سه میلیون حقوق داد؟ براحتی این کار امکان پذیر است. پس چرا صورت
نمی گیرد!؟
زیرا گذشته از موضوع تضاد منافع کارفرما و کارگر، عامل دیگری که در ایران بیداد می کند این است که کسانی روزانه میلیونی و گاه میلیاردی به جیب می زنند. گاه این اتفاقات فقط با یک تلفن زدن صورت می گیرد.

بسیاری از افراد بدون اینکه کوچکترین زحمتی بکشند میلیارد ها به جیب می زنند. در جلسات خصوصی خود بین شان رسم است که با تمسخر می گویند: "کار مال بولدوزر است"؛ ولی میلیاردی درآمد دارند.

مقدار پول موجود در هر کشوری محدود و تقریبن مشخص است. از پول کشور ایران بخش بزرگی را کسانی می برند که هیچگونه کاری انجام نمی دهند؛ تکرار می کنم: هیچگونه کاری انجام نمی دهند، نه یدی و نه فکری. شاید برای بسیاری باور نکردنی باشد که افرادی جایگاه هایی را تسخیر کرده اند و از آن مکان ها سهم، تو بخوان باج خود را می گیرند و کسی نیز جرأت ایستادن در روبروی شان را ندارد. یعنی اینطور نیست که کارشان مخفی باشد؛ بلکه همه ی مسئولین از حضور آن بیکاران میلیاردر خبر دارند ولی کسی را توان در افتادن با آنها نیست؛ زیرا همانطور که نماینده مردم تهران آقای توکلی گفته بود، «فساد در ایران سیستمی شده» یعنی بر عکس نیروی اپوزیسیون ایران، فساد سازمان های فعال خود را دارد و بسیار دقیق عمل می کند. و جالب است که تلاش می کند نام اش ایتالیایی نشود. یعنی با پنبه سر بریدن کار اش پیش می رود؛ و بسیار دقیق و سازمان داده شده عمل می کند. در اوایل این همه جا افتاده نبود؛ ولی حالا در سیاست نیز دخالت می کند. به همین خاطر کسی جرأت ایستادن در برابرشان را ندارد. اگر کسی از بیرون دایره ی آنها اعتراض کرد، نوچه های قلمی و عملی خود را فورن "حق طلبانه" به راه می اندازند برای لجن پاشی.
بیشتر کسانی که مأمور مبارزه با فساد هستند حرف هایی که می زنند اغلب شعار تو خالی است؛ زیرا خیلی از کسانی که در مسند های مبارزه با فساد هستند خودشان مفسدند.
به همین خاطر مفسدان بزرگتر خیالشان راحت است زیرا می دانند که فاسدی بر فاسدی دیگر نمی تازد؛ یعنی نمی تواند بتازد. آیا این اتفاقی صورت گرفته؟
نه، بالادستی ها، به عمد با ریزه خوار کردن، پایین دستی ها را می آلایند تا در روز حساب، حساب هیچ کسی پاک نباشد. این سیستم بسیار ظریف در سراسر کشور گسترده شده.
پس شعاری می دهند و می گذرند و غارت بیرحمانه همچنان ادامه دارد.
و دلالی برای فساد بیشتر که سال هاست شغلی شده در ایران، نیز این میان نقشی بزرگ دارد. اخیرن به کمک همین دلال ها برای غارت بیشتر، کارخانه ی «چوکا» دوبار شب شعر و پلو خوری چند سد نفره راه انداخت و بسیارانی را در روز روشن آلود.

در باب همین جنایات ضد میهنی لطفن از جمله به دو کامنت آخر وبلاگ «وشتن واژه ها» رجوع کنید.


یک دفعه هست که رشوه خواری و دزدی و فساد وجود دارد ولی کسی نمی داند، اما در ایران ما وجود دارد، و همه می دانند و حتی آدرس دارند، ولی کسی را توان مبارزه با آنها نیست. و این بیداد باور نکردنی حالا حتی صدای بعضی از انسان های شرافتمند داخل نظام را در آورده؛ زیرا آنها دریافته اند که این وضعیت دیر نمی پاید و یک جا انفجاری عمل خواهد کرد فاجعه بار.


سوال: جناب رییس جمهور و دیگر مسئولان! چگونه است که کسانی بدون انجام هیچ کاری میلیارد ها می برند، ولی کارگر ایران زمین که ستون استوار اقتصاد میهن است باید برای اندکی بالا بردن حقوق خود این همه چانه بزند؛ و بعد دست خالی و شرمنده به خانه برگردد!؟

اگر فقط جلوی یک دهم فساد موجود - بخور بخور بیرحمانه، بخور بخور عادی نمی توانست این همه ویرانی ایجاد نماید - گرفته شود، براحتی به هر کارگر ایرانی می توان سه میلیون پرداخت.

آیا این اطلاعاتی که اینجا نوشتم، شما مسئولین محترم از آن بی خبرید؟

اگر خبر دارید چرا تاوان دزد ها و گردنه گیران سیستم فساد را باید کارگر و زحمتکش ایرانی بپردازد!؟
آخر چرا؟! به کدامین دلیل!؟
۶۷۱۴٣ - تاریخ انتشار : ۲۲ اسفند ۱٣۹٣