عنوان : کسی کین سخن را نداند، کیست؟ چو فردوسی اندر جهان هیچ نیست ...
سلام عمو هادی عزیز

خوش به حال نوه ی شما که پدر بزرگی آنگونه دارد؛ زیرا کسی که برای کودک خود شاهنامه می خوانَد، یعنی پر شکوه اندیشی، و پاکیزه خویی را آگاهانه و حتی ناخود آگاه به کودک می آموزد.

شاهنامه ی جاودان فردوسی بزرگ، کهن ترین کتاب جهان است که در آن کشتن انسان به شدت مورد انتقاد قرار گرفته و کریه شمرده شده چنان، که مرد به آدمکش می گوید، انسان که جای خود دارد؛ حتی، نه کشتن، بلکه آزردن یک مور نیز جنایت است؛ زیرا:
«که جان دارد و جان شیرین خوش است» - یعنی اعتقاد به دمکراسی و احترام به حرمت آدمی و هر زینده ی دیگر در بیش از هزار سال پیش!(باورش دشوار است، نه؟) یعنی زمانی که بشر وحشی و درنده بود چنان، که از خون آدمیان آسیاب می چرخاند و نان اش می خورد، مرد چون رودی زلال روان بود نیک و دلپذیر.

شاهنامه ی جاودان فردوسی بزرگ تنها کتاب جهان است که واژه ی ضد خرافات زمانه و ضد جادوگران زمان، یعنی «خرد»، در آن بیشمار تکرار شده.

شاهنامه جز نادر کتب جهان است که می توان از هر داستان اش اُپرایی شکوهمند و جهانگیر ساخت.

شاهنامه جز نادر کتب جهان است که در آن در وصف لیاقت و زیبایی زن توصیفات بیشمار، نوین و غریبی بکار رفته.

شاهنامه - خرد نامه ی ایرانیان - وقتی سروده شد که بشر وحشی و بی فرهنگ همدیگر را می درید بیرحم؛ در حالی که نظر مرد چنان مدرن است که گویی همین چندی پیش می زیسته. و این در حالی است که حتی تا اوایل قرن بیست بشر خود خواه یکدیگر را به دویل دعوت می کرد و براحتی می کشت؛ که از جمله ی قربانیان آن حماقت، پوشکین شاعر بزرگ آفریقایی الاصل روس است.

شاهنامه کهن ترین کتاب جهان است که در آن بر علیه خرافات و جادو انقلابی بی سابقه و بسیار تأثیرگذار انجام گرفته چنان، که هنوز تازه است؛ و به همین دلیل مرد را نبخشیدند.
ظاهرن او را به دلیل رافضی بودن مرتد شمردند و نگذاشتند در گورستان مسلمانان دفن شود۱؛ ولی دلیل اصلی تر این برخورد، ضربات جبران ناپذیری بود که او به خرافه گرایان و جادو گران که در زمان او بیداد می کردند؛ یعنی بر سر های شسته شده حکومت می راندند بی نهایت آسان، زد؛ وگرنه او در جنگ مذهبی هرگز شرکت نجست و کتاب اش کهن ترین و شاید تنها کتاب شعر جهان است که در آن در وصف و تأیید هر چهار خلیفه ی راشدین شعر نوشته شده؛ یعنی دوستی و همگرایی مذهبی را بین افراد تبلیغ کرده.

شاهنامه ی جاودانِ فردوسی بزرگ کهن ترین کتابی است که در آن در یک روند منطقی بلند با عملکردِ بسیار زیبای نماد خرد، یعنی سیمرغ، به انسانِ در اشتباه و گرفتار افکار نادرست خود، می آموزد؛ یعنی با داستان سرایی برایش به اثبات می رسانَد که سپیدی موی کودک یک اتفاق نادر است و ربطی به نیکی و بدی ندارد. و این بر خورد تاریخی و و عمیقن علمی، نه امروز، بلکه هزار و اندی سال پیش در اوج حکومت خرافات رخ داده! - آری، باور کردن اش دشوار است زیرا هنوز جهان گیر کرده در تیره باتلاق خرافات، همچنان بی حساب عذاب می کشد.

و از این دست، بسیار است که در این اندک و بیش نگنجد.
و عیدتان مبارک!
۶۷۲٨٨ - تاریخ انتشار : ۵ فروردين ۱٣۹۴