عنوان : رهایی یا قدرت ، مسئله این است .
مقاله جناب آقایی ، مقاله خوبی بود اگر ناگهان سر از مذهب و پیوند آن با آخرت اندیشی مومنان و روز قیامت سر در نمیآورد .
کم نیستند آدمهای مذهبی که در زندگی سکولارند . یعنی پای بر زمین دارند و در هر طرحی برای زندگی ، به دراز مدّت و عوارض طرح خود فکر میکنند و برعکس هم داریم ، لامذهبانی که برای نجات بشر و برقراری عدالت و آزادی ، جهنمی را طرّاحی کردند که رهایی از آن جز با نفرین به عدالت و آزادی ، معقول به نظر نمیرسد .
نه دراویش سنّی قزلباش دل به آن دنیا و جویهای شیر و عسل آن ، باخته بودند و نه عمده سردمداران جمهوری اسلامی اساسآ به دنیای دیگر اعتقاد دارند . چرا اینهمه رهبران مذهبی ، بجای اینکه فرزندانشان را به حوزه علمیه قم بفرستند ، بلافاصله تا خط ریش آقازاده سبز میشود ، یا اورا به خارج از کشور میفرستند ، یا فورآ یک سرمایه هنگفتی از طریق روابط حکومتی خود برای او فراهم میکنند ؟. آیا این عین واقع بینی و دور اندیشی و عمل گرایی نیست ؟. فرض های آینده نگری آنها هم اتفاقآ با عقاید ما سازگاری دارد : اگر ورق برگشت ، کسی فرزندان را به گناه پدران ، مجازات نمیکند . ما هم که چنین چیزی را قبول داریم . اینطور نیست ؟ .
دیوانسالاران مذاهب و ایدئولوژیها ، جز به روابط دیوانسالاری و بر پایه واقعیتهای همین دنیا ، به هیچ چیز دیگری اعتقاد ندارند . مذهب و ایدئولوژی را جدای از روابط دیوانسالاری باید بر رسی کرد .
۶۷٣٨۹ - تاریخ انتشار : ۱۱ فروردين ۱٣۹۴