عنوان : روشهای مبارزاتی
گاهی وقتها نوشتاری ارائه می شودکه دربرخورد اول چندان جدی گرفته نمی شوداما بعدا"متوجه می شویم که این نوشتارِ ظاهرا" نه چندان مهم، بیان کننده یک نکته ایست ،آنهم:نکته ای کلیدیِ بسیار مهم!. که راهگشای مشکلی یا راه نشانِ راه ِاصلی است. نوشتارجناب سامان گرامی! که درود برایشان بادا! از نوشتارهایست که نکته ای کلیدی، در رابطه باشیوه ای از شیوه های مبارزاتیِ مردمان را ،دریک جامعه بیان می کند. البته جناب سامان در نوشتارهایش یا ترجمه هایش نشان داده ، بنوعی از مبارزه برای تحقق خواسته های اجتماعی معتقد است .که پرداختن به این نوع می تواند بسیار مفید بحال جامعه باشد !. بایدگفت: درهر زیست جمعی یکی از وظایف، که شاید وظیفه اصلی هرفرد از جامعه است :روحیهء مبارزگری است و داشتن این روحیه برای روند تکاملی هر جامعه از ضروریات اصلی است. وروحیه مبارزاتی بایددر جامعه جاری و ساری باشد .واین روحیه؛منحصر به افرادی خاص و تشکیلات خاصی نیست ! بلکه از نظر تکامل بخشی به جامعه، مربوط به تمام افراد است !.با پذیرش روحیهء مبارزاتی:شیوه و راهکارِمبارزاتی حتمیتش مسجل می شود.اما درشیوه و راهکار مبارزاتی نظرات متفاوتی مطرح است. یکی ازشیوه هائی که در جامعهء ایران ذهن بسیارانی رابه خود مشغول کرده، چنین بوده: براساس تئوریهای اجتماعی خاص، تشکیلاتی ،سازمان دهی می شود ، افراد وابسته به تشکیلات ،رسالت مبارزاتی را برخود می پذیرند و عمل کننده به آن می شوند چون دراین نوع مبارزات ،تفکر مبارزه آرام آرام بسمت انحصاری بودن می رود فرد مبارزِوابسته به تشکیلات ،مقید به مبارزه ای می شود که باید از جان خویش بگذرد ، این گذشتن به دو طریق خود را نشان می دهد:یک ،آمادگیِ اقدامات مسلحانه، دیگری آمادگیِ خوردن سیانور؛برای حفظ تشکیلاتی که منحصرا" وظیفهء مبارزاتی درجامعه را مختص خودش می داند.حال چه نتیجه ای برای روند تکاملی جامعه دارد خود قابل اندیشیدن است.
۶٨۴٨٨ - تاریخ انتشار : ۲۹ ارديبهشت ۱٣۹۴