عنوان : نقد یا افشاگری ؟
آقای آشوری مجله مهرنامه کار خودش را میکند و نمیتوان نوشته های امثال آنرا صرفأ بدلیل اینکه در مهرنامه ها چاپ شده است زیر سوال برد . من تابحال نقدی جدی با فاکت از جانب کسی بر مقاله های مندرج در مهرنامه ها ندیدم . یا انگ امنیتی خورده اند یا نئولیبرالیست یا ضد چپ و تمامی نوشته ها حول زیر سوال بردن قوچانی ها یا بعنوان یکه تاز میدان مطبوعاتی پرداخته شده است ٬ بر فرض اینکه تمامی موارد نیز صد در صد حقیقت داشته باشد ٬ چیزی عاید خواننده نمیشود . بجای پرداختن به حاشیه بهتر بود موارد ابهام یا تحریف شده را با فاکت و استدلال توضیح داد . زندگی بیژن جزنی کاملأ مستند و مشخص است . ایشان تعریف جدید و جهانشمولی از چپ ارائه نداده بود مانیفست نوینی ارائه نداده بود . ایشان و برخی از کنشگران چپ زمان خود که بدلیل ناتوانی تنها حزب چپ موجود در ایران ( حزب توده ) بدنبال گشایش و پیگیری مبارزات چپ بود . گذر از حزب توده ٬ صرفأ ایشان و همفکران نوعی را بنام چپ نو قملداد کرد نه یک مانیفست چپ نو یا یک تاکیک و برنامه حزبی نوین . حضور وفعالیت ایشان در فازها و استفاده از امکانات موجود در عرصه اجتماعی این را گواهی میدهد چه حضور در جبهه ملی دوم چه در تدارک گروه جنگل چه در عزصه های فرهنگی هنری چه در تیمهای پارالل با کارد مجزا . حتی طبق شواهد ٬ توصیه آخر ایشان مبنی بر اینکه « اگر مبارزه مسلحانه مانعی برای ارتباط با جامعه ایجاد کند باید آنرا کنار گذاشت » نشان میدهد که ایشان یک تاکتیک یا استراتژی معینی را باور نداشت بلکه نسبت به شرایط موجود عمل میکرد . اما ادعای سوسول نامیدن روشنفکران اهل مطالعه از جانب حمید اشرف چرا باید بدور از واقغیت باشد ؟ دهه پنجاه را صرف نظر کنید خوب بیاد دارم که در انقلاب و سالها بعد از آن نیز برپائی جشن تولد ٬ آرایش کردن زنان ٬ داشتن دوست دختر ٬ گوش دادن به موسیقی پاپ چون گوگوش نوعی ٬ طرفداری از تیم فوتبال و ... هم انگ سوسولی را از جانب برخی بهمراه داشت هم منحرف فکری و بورژوازی هم منحرف جنسی هم ... . خاطره ای یادم افتاد که خانواده یکی از زندانیان سیاسی با کت و شلوار و کراوات به ملاقات آمده بودند و مادر رقیه دانشگری که هر ماه او را در زندان قصر میدیم این خانواده را نه تنها تحویل نگرفت بلکه تحقیرآمیز به ما میگفت که اینها دیگه کی هستند و با این سر و وضع لایق نیستند که یک مبارز را ملاقات کنند و آبروی زندانی و ملاقاتی را یکجا میبرند . بهتر است بجای افشاگری با توجه به عیان بودن همه کارتها نزد مردم ٬ لزومی ندارد به بررسی و رد و نقد مقوله ها پرداخت .
۶٨۵۲۶ - تاریخ انتشار : ۱ خرداد ۱٣۹۴       

عنوان : فرهنگ تحمل نظر مخالف در اجتماعاتمان، بحث و صحبتی دیرینه بوده
هوشنگ های ماهنامه مهر نمیدانند، که بر شاخ نشسته و بُن می برند. و همین بُن بریدنهاست، که مایه استمرار خودکامگی در کشور را فراهم آورده است. و بادکنکِ خودکامگی تا حدی معین، گنجایش فیل هوا کردن دارد. فیلی را که شاه و انصارش هوا کرده بودند، در بهمن ۵۷ ترکید، به یقین فیلِ هوشنگ های عصر حاضر نیز دوام ابدی نخواهد داشت

در اینکه زنده یادانی از قبیل آقای بیژن جزنی در اندیشه هایشان محق بوده اند یا خیر، بحثی است اصولی، و چنین بحثهایی هم در حکومت شاه و هم در حکومت ج.ا امکان بروز در صحن علنی جامعه را نیافته اند.
و هر از گاهی، هم در آن زمان، و هم امروز چنین بحثهایی همواره یکطرفه طرح و طرف مقابل بحث هرگز شانسی برای دفاع نداشته است. بنابراین اگر ماهنامه مهر و عناصر پشت سر ایشان به راستی خواهان پژوهش تاریخ بوده، و واقعا ریگی به کفش ندارند، باید بدانند، که بحثهای یکطرفه مولد روشنگری نیست، بل جامعه را به حماقت بیشتر می کشد

فرهنگ تحمل نظر مخالف در اجتماعاتمان، بحث و صحبتی دیرینه بوده، اما هرگز از سوی هیچیک از نیروهای سیاسی موجود در صحن علن و غیر علن جامعه در عمل بکار گرفته نشده است.
با اینکه همه ریز و درشت اجتماعمان به یقین دریافته ایم، که بنیانی ترین عامل پیشرفت و توسعه در غرب، فرهنگ تحمل نظر مخالف، یا همان آزادی بیان و امکانِ حضور علنی همه مردم در صحنِ علن اجتماع است، اما با این همه، همه نیروهای موجود در جامعه ایرانی و هر نیرویی به شیوه خود، به جای بحثی اصولی با مخالف، تمام تلاشش معطوف به قفل کردن دهان و اندیشه مخالف است
۶٨۵۰۵ - تاریخ انتشار : ٣۱ ارديبهشت ۱٣۹۴