عنوان : آقای حسن نکونام
دوست گرامی آقای حسن نکونام
با سلام
سپاس از نظر شما.همان مواردی را که شما به عنوان اختلاف نظر مطرح کرده اید در متن وجود دارد ولی نوع نگارش فرق می کند.وقتی از تدبیر مربی ژاپن برای مقابله با قد بلند انگلیسی ها نوشته می شود همانی است که شما بصورت بازتر به آن اشاره کرده اید.
اشاره کرده ام که ژاپن دارای ساختار / تاکتیک و استراتژی برای هر بازی است و یکی از ویزه گی های عجیب این تیم غافلگیری است در مواقعی است که حریفان هرگز به آن فکر نمی کنند. شما نیز به همین نکته بگونه دیگری اشاره کرده اید.
برای سنجش و ارزیابی یک مسابقه و کدام تیم بهتر و یا مستحق پیروزی بودند یا نبودند چند فاکتور وجود دارد که اگر به آمار این بازی مراجعه شود نشان دهنده حداقل برابری دو تیم در جریان بازی است.
در بحث فنی زمین فوتبال به چند نقطه تقسیم بندی شده که مهمترین آن محوطه شش قدم است. وقتی در این منطقه دفاع سرزن ضعیف باشد بدیهی است که احتمال فرو ریختن دروازه حریف وجود دارد در حالی که در میانه میدان یا در کناره ها چنین موردی فقط می تواند در جریان تغییر مسیر توپ تاثیر داشته باشد و در فاز خطر نیست. بقول نظامی ها در مرحله حمله هوائی و آژیر قرمز نیست.
انگلیس دو ضربه را به تیرک دروازه زد که یکی از آنها شانسی و به قصد سانتر بود که من به آن اشاره نکرده ام اما ضربه نخست روی اقدام به شوت با هدف گشودن دروازه بود که به تیرک اصابت کرد و به زمین بازگشت که با آه و حسرت زننده شوت روبرو بود.
فراموش نکنیم اگر مدافع انگلیس آن اشتباه فاحش را انجام نمی داد معلوم نبود سرنوشت بازی چگونه رقم می خورد. اگر نظر شخصی من را بخواهید من تیم ژاپن را می پسندم اما احساس من با منطق من دو موضوع مختلف هستند!
شاد و با طراوت باشید
کرد سنندجی
۶۹۰۲٨ - تاریخ انتشار : ۱۲ تير ۱٣۹۴       

عنوان : سنندجی گرامی! با شما موافق نیستم
تیم ژاپن، تیمی بسیار تکنیکی و تاکتیکی و با قدرت پیشروی بود. تیمی که همانند یک شطرنج باز ماهر در صحنه ظاهر شدند. اما دو عیب داشتند:

۱- در توپهائی که به سوی دروازهانگلیس می فرستادند، قادر نشدند که بطور موثری از آنها استفاده کنند.

۲- همه بازیکنان ژاپنی، تقریبا بدون استثنا، کوتاه قد بودند، و همین نقصان آنها را در استفاده از «هد زدن» بر روی دروازه آمریکا، ناکام میگذاشت. در حالی که در میانه میدان، و در اغلب اوقات در هد زدن بسیار موفق تر از انگلیسی ها بودند.

اما بازیکنان انگلیس، چندان تکنیک و تاکتیک دلچسب و شایسته ای نداشتند. تعجب میکنم که عنوان زدی که «انگلیس سزاوار شکست نبود». بر این باورم که ژاپن سزاوار شکست نبود. اما در مورد تیم انگلیس هم یکی دو نکته را بگویم.

۱- اغلب آنها بسیار قد بلند، و در مقایسه با ژاپنی ها، انگار گربه ها در نبرد با موشها هستند.

۲- انگلیسی ها اغلب با شوتهای بلند و تصادفی، و بدون هیچ نقشه معینی توپها را میفرستادند. جالب اینکه برخی از این شوتها که تصادفی هم رها میشدند، گاهی به تیر دروازه هم میخوردند.

بنطرم هیچدام از تیمهای کاپ جهانی فوتبال زنان، تکنیک و تاکتیک زنان ژاپنی را ندارند. من آنا را سزاوار قهرمانی میدانم.
اما دلم برای بازیکن انگلیسی که به خودشان گل زد، سوخت. اما او نیت بدی نداشت و میخواست توپ را دفع کند. اما حق «گاهی اوقات» به حقدار میرسد.

مرسی از گزارشات خوبت
۶۹۰۲۷ - تاریخ انتشار : ۱۱ تير ۱٣۹۴