عنوان : عذرخواهی
جناب نودینیان,
با عرض معذرت و اینکه نمیدانستم شما " طرفدار ماگزیمالیسم در عرصه حقوق و آزادی های فردی و مدنی، برابری و رفع تبعیض، موازین اجتماعی و فرهنگی مدرن و پیشرو، قوانین کار و رفاه اجتماعی،" میباشید, منظور یاد آوری خواست تحصیل و درمان رایگان " چپ " کلاسیک و برداشت من از تقلیل آن در نوشته شما بود. اگر چنین برداشتی نادرست است مجددا عذر میخواهم.
۶۹۱۴۵ - تاریخ انتشار : ۲۱ تير ۱٣۹۴       

عنوان : نگران نباش رفیق
من هم طرفدار ماگزیمالیسم در عرصه حقوق و آزادی های فردی و مدنی، برابری و رفع تبعیض، موازین اجتماعی و فرهنگی مدرن و پیشرو، قوانین کار و رفاه اجتماعی، هستم.
۶۹۱٣۹ - تاریخ انتشار : ۲۱ تير ۱٣۹۴       

عنوان : " چه بودی و چه شدی! "
برای همچون منی که معلوماتی در اقتصاد سیاسی نداشته و چیز زیادی از فلسفه نمیداند و از هیولای امپریالیسم در وحشت است هضم فرمایشاتی چون " معیار نود و نه در صدی ها، اشتغال، تامین معیشت و دستمزد بالای خط فقر، رفاه، امنیت جانی و اجتماعی، تامین امکانات پزشکی و دارویی و قابل دسترس بودن آنها، تحصیل رایگان کودکان، بهداشت و تقریح و حفظ احترام و منزلت اجتماعی است." ناگوار است.

یعنی اگر " چپ " را پاد زهری جهت این مسمومیت میدانستم, تضعیف روزافزون این پاد زهر نگران کننده است. مثلا خواسته " چپ " همیشه تحصیل رایگان - نه تنها برای کودکان - و درمان رایگان - نه " تامین امکانات پزشکی و دارویی و قابل دسترس بودن آنها " بوده است. اکنون این خواسته ها تقلیل یافته است. در عوض در نظام سرمایه داری همیشه از امنیت جانی و مالی سخن میرود و در اینجا " امنیت جانی و اجتماعی " مورد نظر است و احتمالا این امنیت اجتماعی نیز بتدریج حذف خواهد شد. بیهوده نیست که فیدل کاسترو در این مرحله از تاریخ, هیاهوی یونان را واقعه قابل تبریک میداند. این عقب نشینی و پس رفت را چگونه باید تعبیر کرد؟
۶۹۱۲۴ - تاریخ انتشار : ۲۰ تير ۱٣۹۴