عنوان : تاریخ سازی غلو آمیز
تحکیم و تداوم یک حکومت استبدادی روشهای هوشمندانه ای را طلب می کند!.روشی که جمهوری اسلامی در رابطه با بعضی از فعالین سیاسی یا گروه های سیاسی که هویت مبارزاتی خویش ا در محدودهء هویت طلبیِ ایلی و طایفه ای و قومی تعریف می کنند بسیار موفقیت آمیز بوده و آنان را به چیز هایی دلخوش کنک مشغول کرده وشاید هم مأمورانه باشند . که اقدامات آنان می تواند هم تداوم بخش شرایط استبدادی و هم تحکیم کنندهء استبد اد شوند. جمهوری اسلامی و یا هر تفکر استبدادی در این سرزمین می داند: عامل وحدت؛روح ملی ایرانی و تقویت آن می تواند پایه های هر استبدادی متزلزل ویا از بیخ بر چیند و بساط مستبدین را به حافظه تاریخ بسپارد.:::: با این درک، جمهوری اسلامی پی برده با توجه به بافت جمعیتی ِ سرزمین ایران که ترکیبی از اقوام و طوایف و ایل های مختلفی است و یک درهم آمیختگیِ خاصی را یافته و در شرایط فعلی نیز که آن نظامات ایلی و طایفه ای و قومی به نظامات شهروندی تغییر یافته اند و با توجه به" روحیه وراثی ایرانی " که در نزد اکثریت گروه های ایلی و طایفه ای و قومی و در شرایط فعلی شهروندی ،وجود دارد؛ هر اقدامی که بطریقی مسائل قومی و ایلی و طایفه ای و حتی تفکر گریز از مرکز و یا جدا شدنی ، که در گروهی اندک نیز وجود دارد را پر رنگ کند و روی آنان مانور دهند می توانند:اقداماتی ایذائی شوند اما تأثیر گذاری آنان بگونه ای خطر ساز نخواهند شد ؛بلکه در خدمت تحکیم پایه های استبداد و تداوم استبداد خواهند بود و بطریقی اذیت کنندگیشان ، برای استبداد سودمند خواهد بود. ::::::::: در مورد افراد مانند جناب کوثر آل علی که دارای پیشینه ای در مبارزات با گرایش انسانی فرا قومی نیز می باشند و قابل احترامند. می توان گفت: اگر اینان با اعتماد بنفس ،خود را در نقشی وسیاستی "ملی ایرانی" تعریف کنند و با هویت طلبی ایرانی ، آنهم در مقابل سایر کشورهای هویت طلب منطقه که حتی بدون پنهانکاری، موجودیت ایران را مانع اهداف توسعه طلبی خویش می دانند ، هویت ایرانی ملی خویش را با غرور بیان کنند؛ قطعا" همراهی دیگر ایرانیان را بدنبال خواهند داشت و بدنبال این همراهی؛ اهداف انسانی، جدا ازمسائل قومی را می توانند در سرزمینشان و وطنشان ایران را پی گیر و تحقق بخشند.:::: اما وقتی نوشتار جناب کوثرآل علی مطالعه شود؛ متأسفانه نکاتی درآن مشاهده می شود که ایشان را بسمت یک تبلیغاتچی معمولی و تاریخ ساز غلو کننده می برد که عملکرد ایشان می تواند مورد توجه و نقد قرار گیرد. ایشان قطعا" می دانند خوزستان(نه عربستان نامیدهء دیگران) از حساسیتهای خاص بر خوردار است ،آنهم برای دو گروه: ۱)برای همان مردمانی که در آنجا زندگی می کند و با سایر هموطنان عرب زبان و عرب تبارشان که در قسمتی از خوزستان ( آنهم قسمت جنوبیش) سکنا داشته اند ویک آمیختگی بدون مرز بندی هم یافته اند.۲) برای ایرانیانی که در بیرون از استان زندگی می کنند و خاطراتی را از آن مناطق دارند.که آن خاطرات ممکن است: مربوط به دوران قبل از انقلاب و جنگ باشد و یا مربوط به دوران جنگ و بعد از آن باشد که آنان نیز بخشی از حافظه تاریخی در آمده اند و فراموش نا شدنی هستند. اگر بخواهیم به خاطرات قبل از انقلاب و جنگ اشاره ای داشته باشیم می توانیم بگویم: الف) خاطرات مربوط به آبادان( نه عبادان نامیده امثال نوشتار نویس): آبادانی که با نفت مناطق بختیاری نشین آبادان شد و توانست در دورانی بدرخشد و رونقی بیابد و محل زندگی مردمان گرد امده از تمام نقاط ایران شود و آن مردمان جدا ار هر نوع مرز بندی، تجربه ای جدید را در نوع زیست شهری را نیز آفرینند . که متأسفانه، کشور بعد از انقلاب ،بسمت جنگ رفت و پلیدیت بخشی از عربیت منطقه با سیاستهای طلبکارانه بسمت بلعیدن آبادان ( که آنان آبادان ما را عبادان می نامند) پیش رفتند. اما برای آنان لقمه ای گلو گیر شد و شرایط برای آبادان بگونه ای دگر شد.و آن محل ،در شرایط جنگی محلی خاطره آفرین برای بخشی دیگر از ایرانیان گردید . آنهم بخشی ار فرزندان این سرزمین ، خونشان را در آن شهر و آن بیابانها ریختند تا آن آبادان را از آن گلوی عربیت منطقه خارج کنند و کردند . این خاطر ات نزد ایرانیان بسیار مهم هستند و شوخی بردار هم نیستند. بود ن حاکمیتهای مستبد و شاید پلید ، این مشروعیت را به دیگران برای بازی کردن با سرزمینشان نمی دهد.و آن خاطرات بدون هیچ غلو گوئی بخشی از حافظه تاریخی فراموش ناشدنی ایرانیان است. ب)خاطرات مربوط به خرمشهر ( خرمشهری که عربیت منطقه فاتحانه و پلیدانه و محمره گویانه و سرمستانه جشن در آن شهر بر پا کرده بودند): خرمشهری که بر اثر یک تصمیم و یک سیاست دروازه ورودی به کشور گردید(حال آن سیاست درست بوده یا غلط بماند) این انتخاب باعث گردید؛ سرمایه های ایران به آنجا سرازیر شوند و رونقی خاص یابد و درخشندگی خاص نیز تجربه کند. که آن مکان خرمشهر نامیده ، همانند آبادان دو نوع خاطره را برای ایرانیان آفرید. اما خاطره پس گرفتنش از عربیت منطقه یک غرور ملی را آفرید . غروری که با ریختن خون جوانان ایرانی که از تمام مناطق ایران به آنجا رفته بودند ، ایجاد شده بود .اما متأسفانه با ادامه جنگ آن غرور ملی که می توانست منشاء تحولی گردد مسیری دگر یافت. حال آن خرمشهر که عربیت منطقه آنرا محمره خویش می دانستند اما با شکست ،پذیرفتند خرمشهر است . محمره گویان جدید می توانند مورد قضاوت های دیگری قرار گیرند . نتیجه؟ خاطرات آن بخش از سر زمین ایران که حافظه تاریخیِ خاصی را آفریده، هیچ شوخی بردار نیست و استبداد حاکم هیچ مشروعیتی را برای دیگران ایجاد نمی کند که با تاریخ سازیِ دروغین و یا غلو آمیز به سمت ساختن حافظه های تاریخی برود و بطریقی آنان را همسنگ با وقایعه رخداده در کشور قرار دهند و سوء استفاده از نام بزرگانی از ادبیات کشور تاریخ سازی غلو گونه ای را مطرح کند به امید هوشیاری بیشتر.
۶۹۵٨۱ - تاریخ انتشار : ۲۰ مرداد ۱٣۹۴