عنوان : چشمهامان خیره بر دورند و بی پروا به پیرامون...
بگمان من, نارسایی آزارنده ای در پرورش فکری و تربیتی ما ایرانیان (از چپ تا راست) وجود دارد که تاریخی ست. بیشترین ما "آموخته" ایم که زندگی مسابقه ای برای نادیده گرفتن و پس زدن دیگران است نه همکاری با یکدگر برای بهره مندی مشترک. ازینرو بجای تائید درستی های هر همکار و هر همراه بدنبال عیب جویی از یکدگریم و درین میان چشم بر آنچه داریم می بندیم و, بر بنیاد پرورشی کژ بنیاد, سوگوار و یا برشمار نداشته هامان هستیم. درست به همین دلیل بی کفایتان, نادانان و یا جنایتکاران همواره, آنگاه که خردمندان پل می جستند, "از آب گذشتند..." و بدینسان تاریخ اندوهبارمان پر برگ شد. بنگرید که چگونه شماری از "چپ" ها, بجای پژوهشهای مسئولانه و آموزنده, تنها, نگارنده ی احساس و یا بافته های خویشند و فعالانه و فرصت سوزانه فضای یادگیری و همراهی را غبارآلود می سازند. درین میان, برای نمونه, نوشته های "چپ رهایی خواه" را ببینید که چهار سال لب گزانه صبر کرد تا به همراهی و همکاری بگوید نه! براستی, چه درد است این که چون بیگانگان گمگشتگان خطه ی خویشیم؟
۶۹۷٣۵ - تاریخ انتشار : ۱ شهريور ۱٣۹۴       

عنوان : انشعاب
نمی دانم چرا چپ ها خیلی راحت انشعاب می کنند ؛ اما اتحاد سازمان های چپ به رویایی دست نیافتنی مبدل گردیده است . نمونه فداییان اند که خیلی راحت و به چشم بر هم زدنی پس از بروز اختلاف نظر ؛ چند شاخه شدند و انشعاب کردند . پس از گذشت سال ها که مواضع شان به هم نزدیک گردید ؛ اکنون سال هاست که می خواهند مجددا متحد شوند اما نمی توانند . چرا چپ ها تحمل دموکراسی درون سازمانی را ندارند ؛ نمی دانم . ! ان هم کسانی که دموکراسی را دستاورد دنیای مدرن می دانند .
۶۹۷٣۲ - تاریخ انتشار : ٣۱ مرداد ۱٣۹۴       

عنوان : با رویا نمیتوان زیست
من خودم را یک سوسیالیست میدانم . در واقع سوسیالیسم رویای من است . از سایه سنگین ارزشهای طبقاتی بر هستی انسان ، سخت رنج میبرم . اما پس از سالها خواندن و اندیشیدن به این نتیجه رسیده ام که این رویای برابری که باید بدست انسان در همه عرصه های اجتماعی تحقق پذیرد ، رویایی است به قدمت حضور انسان در جهان هستی . چیزی نیست که با ادعاهای پر طمطراق احزاب سیاسی تحقق پذیر باشد . احزاب سیاسی با ادعاهایی آنچنانی به فکر کسب قدرت سیاسی میافتند و چون حفظ قدرت راهکارهای خاص خود را دارد ،لاجرم کنار زدن رویاهای پیش از کسب قدرت ، اجتناب نا پذیر است . پس استفاده از حربه اتهامات شخصی و انشعابها و حضور احزاب جدید ، گام بعدی سران احزاب سیاسی میباشد . نه اتهامات رهبران احزاب به یکدیگر نانی برای مردم گرم میکند و نه احزاب جدید لزومآ حرف جدیدی برای مردم دارند . یونان و حتی کشور خودمان ایران هم از این قاعده مستثنی نیستند . ما تاریخآ به این نقطه رسیده ایم . بی شک باید برای خروج از این بن بست راههایی بجوییم ، اما آن راهها هم تاریخآ کشف میشوند و کار یک روز و یک سال نیست . به روزگاران چنین اتفاقی افتاده است ، بیرون نمیتوان رفت ( تازه اگر بشود ) الا به روزگاران . رهبران سیاسی یونان اگر اندک صداقتی در وجودشان هست ، باید به مردم یونان بگویند که ریاضت اقتصادی واقعیتی است که آنها باید برای سالهایی طولانی ، تمرین کنند .
۶۹۷۲٨ - تاریخ انتشار : ٣۱ مرداد ۱٣۹۴