عنوان : عجیب نیست واقعیت این است چه می توان کرد
آقای پورمندی به قول ما داخله نشین ها دستت درست و دست مریزاد به سایت وزین اخبار روز که زحمت درج آن را متحمل شد. قربان شما فراتر از واقعیت نگفته اید مظاهر قانون اساسی جمهوری اسلامی را تشریح کرده اید. همه زوایای نوشته شما واقعیت دارد و چندان عجیب نیست. اما چرا واقعی است و عجیب نیست.
قربان قانون اساسی جمهوری اسلامی بر دو ستون نهادهای انتخابی و انتصابی بناشده است و بار و فشار ساختار سنگین نظام بر دوش این دو ستون است. البته پارادوکس موجود در قانون ساختار سنگین نظام جمهوری اسلامی ذهنی نیست. عینیت دارد، نکته کلیدی آن است که چرا همیشه کفه نهادهای انتصابی خواهان به قول شما خلافت سنگین تر است و می تواند اعمال سلطه کند چرا؟ آیا اعمال سلطه نهادهای انتصابی به خاطر وجود عقبه اجتماعی آن نیست که حمایت متناسب خود را دارد والبته وزنش و عقبه اجتماعیش بیشتر از جناح مقابل است.
من نیز چون شما و دیگر جمهوریخواهان از تنگ نظری های نهادهای انتصابی و نمادهای آن به ستوه آمده ام .چون فعلاٌ ما امکان راهیابی به قدرت را نداریم و بستری برای ورود ما مهیا نیست و در این زمینه حتی اصلاح طلبان ( مثلاٌ حامی جمهوری و تقویت نهادها و مظاهر جمهوری ) نیز کاری از پیش نبرده اند. اما همین حضور رویکرد تقویت نهادهای جمهوریت سد مستحکم در برابر نهادهای انتصابی است.
به نظر ماها داخله نشین ها، آنچه که ما در مقام نیروهای چپ طیقاتی و نه چپ دمکرات می توانیم انجام دهیم در وهله نخست حمایت از اصلاح طلبان و اعتدالگرایان و فعلا روحانی است که مانع یکه تازی های نهادهای انتصابی هستند. شما در نتیجه گیری از تشریح شرائط نوشته اید: " شرایط بحرانی کشور، فرصت چندانی در اختیار طرفین دعوا، برای دفع الوقت قرار نمی دهد و یکی باید عقب نشینی کند." به نظر شما اگر شرائط بحرانی است و تازه نگران کمبود فرصت هستید که نباید جناح ها دفع الوقت کنند و خواستار عقب نشینی یکی شده ای؛ این یکی شما، کدام جناح و رویکردی است. قطعا شما از موضع عقب نشستن نهادهای انتصابی حرکت کرده اید اگر چه در لفافه نوشته ای اما اگر قرار است یکی عقب نشینی کند یعنی باید وادار شود در چارچوب قانون اساسی حرکت کند نهادهای خواهان خلافت است.بنابراین با توجه به جایگاه قانونی نهادهای جمهوریت در قاون اساسی باید در استحام هرچه بیشتر پایه های جمهوریت کوشید. با این تفاسیر بها ندادن به تلاش اندک و حداقلی طرفداران جمهوریت در انتخابات ایران در خدمت رویکرد خلافت است و بس. شما بیائید چنین خدمتی را انجام ندهید.
۶۹۹۹۵ - تاریخ انتشار : ٨ شهريور ۱٣۹۴       

عنوان : امّا..
تفسیر جاندار و نگاه واقع بینانه آقای پورمندی را میپسندم ، با یک امّا : چگونگی گردش قدرت و جایگاه طبقات اجتماعی در این بازی شطرنج سیاسی ، اگر آنچنان پیش برود که شما پیشبینی می کنید ، خوشا به سعادت ما ،
اما با توجه به هرج و مرج ناشی از مدیریت در جامعه ایران ، عقب ماندگی تاریخی ، بحران بی آبی ( سخت آنرا جدّی بگیرید ، برای اینکه در تحولات قومی در ایران ، نقشی جدی بازی میکند ) و بیماری مزمن و عمیق بیکاری ، سایه شوم شورشی کور را همواره بر بالای سر جامعه نگاه میدارد که اگر اتفاق بیافتد ، خشک و تر و همه تجربیات تاریخی مارا یکجا میسوزاند . شاید ! کار متفکران و عالمان اجتماعی یکی هم این باشد که این خطر مخوف را در نظر داشته باشند تا شاید ! دوایی هم برای این درد کشف کنند .
۶۹۹۷٨ - تاریخ انتشار : ۷ شهريور ۱٣۹۴       

عنوان : نبرد بالا -سنگر مردم
من با نظر احمد پورمندی عزیز کاملا موافقم . اما مهمترین بخش موضوع سیاستهای ما پس از این منازعه قدرت است . قطعا راست برای ۶ سال اینده به بازسازی خود می پردازد . ۶ سال اینده با توجه به چرخش قابل توجه هاشمی به سمت چپ می تواند فرصت بسیار مناسبی برای شکل دهی تشکلهائی همچون کانون های صنفی مانند فارغ التحصیلان بیکار - کارگران صنوف مختلف - زنان در صنوف مختلف و ... است . این یکی از راههای حضور در بدنه طبقات متوسط به پائین است . کار دوم ارتباط با گروههای چپ مذهبی ست . سوم تقویت نهادهائی ست که در انتخابات مختلف در جهت تعیین و انتخاب افراد مترقی تر و موثر تر اثر گذارند . چپ باید بفکر حضور داخلی باشد . بحثهای وحدت از چهارچوبهای تنگ ایدئولوژیک باید فراتر رود و به اقدامات عملی در جهت ایجاد یک صدای قدرتمند از سوی مردم مبادرت ورزد . مردم از ۷۶ تاکنون نشان داده اند ظرفیت مناسبی دارند تا تحولات سیاسی را به سود خود جهت دهند مشروط برانکه از اهنگ مناسبی برخوردار باشد و به تحولات انی و غیرقابل کنترل منتهی نشود . برای چنین وضعیتی با توجه به تغییر نسل رهبران حکومت باید اماده بود .
۶۹۹۲۴ - تاریخ انتشار : ۶ شهريور ۱٣۹۴