عنوان : لنگش کن
نوشتار بگونه ایست : آنانی که فقط "لنگ کن گو" هستند را به نقد می کشد که این اقدام می تواند بسیار نکو باشد. در این نقد، نوشتار نویسِ ارجمند خواسته یا نا خواسته پیام مهمی را بیان می کند :مبارزه در یک جامعه باید فراگیر و همه گیر باشد اینکه گروهی مبارزه کنند و گروهی هورا کننده و یا هو کننده باشند این بدور از انصاف است. اما در پایان وقتی ایشان مسئله مبارزه طبقاتی از نوع مورد علاقه خویش را به میان می آورد و به شکوائیه از سوسیال دمکراسی می پردازد خود نوعی لنگش کن می شود.
۷۰۰۶۵ - تاریخ انتشار : ۱۴ شهريور ۱٣۹۴       

عنوان : کاش بجای اکتفا به نوشتنِ
آقای آقاجری گرامی، با صمیمیتی آشکار در سخن می نویسی؛ «...در جایی که شناخت طبقاتی، صدمه دیده و آموزگاران قاعده هم، خود را بازنشسته کرده اند و مبارزه را، به قضا و قدر سپرده اند...» ، در ادامه نظر شما، می خواهم اضافه کنم، اکثر قریب به اتقاق صدماتِ وارده به جامعه امان در سده اخیر، در اثر وقفه در حرکتهای مطالباتی مردمی بوده است، و یکی از عللِ اساسی این وقفه ها را، به یقینِ کامل میتوان در سپردنِ تمام امورِ اندیشه ای مبارزه به «...آموزگاران قاعده...»، و تماشاچی شدنِ دوستانِ خوبی چون شما که "داخلِ گود" هم هستند، بوده است.

کاش بجای اکتفا به نوشتنِ «...با توهم یک صد ساله ی سوسیال دموکراسی، راه نولیبرالی را سنگ فرش می کند...» کمی دقیقتر می نوشتی مقصودت از «... توهم یک صد ساله ی سوسیال دموکراسی...» چیست، که امروز مشغول سنگفرش راه نولیبرالی است.
۷۰۰۰۱ - تاریخ انتشار : ٨ شهريور ۱٣۹۴