عنوان : استراتژی و تاتیک، نه چانه زنی بازاری
آقای احمد شجاعی
اولا من در کجای یادداشتم گفته ام "دشمنان سوسیالیسم در منطقه زیادند"؛ بگذریم که "سوسیالیسم مارکسی" دشمن فراوان دارد.
دیگر این که شما تصور می کنید، یک حرکت پیشرو سیاسی انقلابی تابع قوانین بازار و اصل چانه زنی است. این خطای بزرگی است. فرض کنید دشمنان سرکار و مردم ایران نیک اندیشانه بگویند بفرمایید، این هم نظام سوسیالیستی یا کمونیستی شما! آیا شما باید قبول کنید که صرف پذیرش چنین چیزی به معنی حدوث خلق الساعه ی سوسیالیسم به مفهوم مدرن یا مارکسی کلمه و یا حتی عقب مانده ی آن است؟ نکته ای که شما بدان توجه نمی کنید، پذیرش فکری و روحی مردم و آمادگی آنان برای ایجاد مبانی مادی و معنوی برداشتن چنین گام بزرگی است! از سوی دیگر با چنان تهدید و تحدیدی علیه سرمایه ی مالی و سرمایه داران و خرده سرمایه داران ایرانی، فکر نمی کنید که همه فرار را بر قرار ترجیح خواهند داد و کشور دچار بحرات بسیار شدید اقتصادی خواهد شد که بنیان نیکخواهی سوسیالیستی و آرمانی شما را به باد خواهد داد؟ در تاریخ این تاریخ اتفاق افتاده! چرا سوسیالیسمی که در شوروی پیشین با فدا شدن جان و جسم صدها هزار زحمتکش ایجاد شد، پس از چند دهه از میان رفت!؟ آیا به علل عمیق تر ایجاد سوسیالیسم و ایجاد پایه های محکم برای آن فکر کرده اید؟ دیگر این که عرصه ی تحول سیاسی عرصه کاربست قانون استراتزی و تاکتیک است، نه چانه زنی و به قول شما جنگیدن برای حداکثر و به دست آوردن حد اقل! اگر خطا کردید و شکست خوردید چه؟ باید احتیاط را شرط قرار داد و دستاوردها را قابل حصول و قابل حفاظت نمود.
۷۰۴۷۱ - تاریخ انتشار : ۱۴ مهر ۱٣۹۴       

عنوان : این راه که تو می روی به ناکجا آباد است!
امیر آمویی در یادداشت خود می گوید که چرا می خواهیم سنگ بزرگ را برداریم زیرا سنگ بزرگ علامت نزدن است و ایشان قصد دارد که در ایران مرحله به مرحله به پیش برود یعنی اول آزادی بعدان مسائل دیگر زیرا دشمنان سوسیالیسم در منطقه زیاد هستند. پاسخ من به ایشان این است که مگر دشمنان آزادی و دمکراسی کمتر از دشمنان سوسیالیسم هستند. شما اگر برای حداکثر به جنگید ممکن است به آن نرسید و نتیجه کارتان حداقل یا کمکی آزادی و جوانبی از دمکراسی باشد اما اگر برنامه را بر حداقل قرار دهید و در نیروهای بورژوا مستحیل شوید حتی آن حداقل نیز نصیب تان نخواهد شد. به منطقه ما نگاه کنید دمکراسی های نیم بند ترکیه و پاکستان را ببنید. تجربه بهار عربی را نگاه کنید و مصر را دقیقاً بررسی کنید که ژنرال ها چه بر سر تنفس کوتاه مصر آوردند. اگر برنامه کمونیستی را کنار گذاشته و فقط به فکر توازن قوا باشید از حمایت روحانی، رفسنجانی و خاتمی سر در خواهید آورد. به همین خاطر است که اطلاعیه سه حزب به اصطلاح کمونیست هیچ نشانه ای از هیچ جیز کمونیستی ندارد!
۷۰۴۵۰ - تاریخ انتشار : ۱۲ مهر ۱٣۹۴       

عنوان : درو دیوار به هم ریخته تان بر سرمان می شکند.
من از همه ی عزیزان یک پرسش ساده دارم: آیا می شود با یک دست ده پانزده تا هندوانه را برداشت؟ اجازه بدهید دست کم یک دموکراسی ساده در ایران پیدا بشود تا احزاب چپ و سوسیالیست و دموکرات و هواخان دفاع از مردم زحمتکش دنیا و غیره و ذلک بتوانند صدایشان را به گوش همه برسانند. مگر برداشتن تخته سنگ بزرگ، حتی اگر بتوانید/بتوانیم برش دارید/داریم، قابل پراندن هم هست؟ تازه کی می تواند با سلاحهای مدرن امپریالیستی رو به رو شود؟ برای حل همین یک مورد استبداد فقاهتی اش گیر کرده ایم، چه رسد مثلا به مبارزه با عربستان که دست چپ آمریکاست. زرنگ اگر باشیم باید از همین الآن با سیاست خاصی دشمنان خارجی را ساکت نگه داریم تا ابتدا اوضاع داخلی را سر و سامان دهیم. آیا نفهمیدیم که ایجاد جنگ خلق الساعه‍ی عراق علیه ایران به خاطر چه بود؟ با این درخواست های عریض و طویل هر جنبش مترقی پیش از آن که به خود آید و بتواند مشکلی را حل کند در گیر حمله‍ی خارجی و مشکلات عظیم داخلی خواهد شد، یک زمان عراق و یک زمان عربستان.
دستها می ساییم تا دری بگشاییم،
به عبث می پاییم که به در کس آید،
در و دیوار به هم ریخته مان شکند بر سرمان
( با درخواست پوزش فراوان از روح نیمای بزرگ)
۷۰۴۴۹ - تاریخ انتشار : ۱۲ مهر ۱٣۹۴       

عنوان : چرا پاسخ نمی دهند
به نظر من اطلاعیه خیلی روشنگر است و نشان میدهد که چگونه سه جریان امضاءکننده بیانیه یعنی حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری و حزب کمونیست کارگری حکمتیست یعنی هر سه حزبی که نام خود را کمونیست گذاشته اند در بیانیه خود از هر چیز کمونیستی دوری گزیده اند و فقط مسئله مخالفت با اسلام سیاسی یا جنگ با داعش را محور قرار داده اند. اگر این معیار باشد باید دید که امروز در سوریه از یک طرف دولت اسد، روسیه پوتین، جمهوری اسلامی و حزب الله و از طرف دیگر عربستان، اردن، ترکیه، قطر به همراه نیروی هوائی آمریکا و متحدین اروپائی خود با داعش و القاعده در حال جنگ هستند آن هم با توپ و تفتگ و شکاری بمب افکن. حالا دیگر این نوع دعوت به این سه حزب کمونیست واقعاً چه چیزی میخواهد به این آش هفت جوش اضافه کند که رنگ و بوی کمونیستی داشته باشد. آن هم درحالی که حتی به اقدامات اسرائیل نوک اشاره ای هم نشده است علیرغم این که خواسته شده بود که این را اضافه کنند. من سایت های این سه حزب کمونیست را به دنبال جواب به انتقادات مستدل هئیت اجرائی راه کارگرگشتم ولی هیچ پاسخی ندیدم. به نظر من این نوع مباحث به روشن شدن مواضع واقعی نیروهای کمونیست کمک میکند و خوب است که از آن استقبال شود.
۷۰۴٣۰ - تاریخ انتشار : ۱۰ مهر ۱٣۹۴       

عنوان : پذیرش شروط
برای من عجیب است که این سه جریان چپ چگونه است که شروط مضمونی شما را در بیانیه اصلاحی ارسالی به شما می پذیرند ولی پس از عدم پذیرش امضا بیانیه توسط شما، در بیانیه نهایی خود آن مضمون ها را حذف می کنند. اگر آن شروط و نکات مورد قبول آنها نیز بود پس چرا در بیانیه نهایی مضامین طبقاتی و کمونیستی و اشاره با امپریالیسم مجددا حذف شد. بالاخره آنها این مضامین را قبول دارند یا نه و صرفا" برای راضی کردن شما پذیرفتند که در این صورت سئوالات بسیاری را ایجاد می کند در واقعی بودن آنچه در بیانیه هایشان می نویسند.
۷۰۴۰٣ - تاریخ انتشار : ۹ مهر ۱٣۹۴       

عنوان : فعالِ مستقل چپ
من با نقد درست شما بر بیانیه تهیه شده از طرف چند سازمان چپ موافق هستم
یک بیانیهِ مشترک از طرف یک یا چند سازمان چپ نمیتواند که، گرچه خلاصه وار اما همه جانبه، به ریشه های بحران ها (ب.م. جنگ، تجاوز امپریالیستی، اشغال نظامی، حمایت از رژیم های غیر مردمی سکولار و مذهبی، استیلایِ اختناقِ سیاسی و نبودِ آزادیهای دمکراتیک) اشاره نکرده و بر آن اساس به طرح مطالباتِ آزادیخواهانه و عدالتجویانه، در پرتو موضع گیریِ ضد امپریالیستی، نپردازد.
در عین حال میتواند بیانیه ای از طرف گروه های چپ و غیر چپ دمکرات صادر شود که در عین نپرداختن به تحلیل های طبقاتی سوسیالیستی از خصلت بحران ها اما هنوز علاوه بر نفیِ رژیم های مستبد و ارتجائی (مذهبی و سکولار) در منطقه، سیاستهای دخالتجویانهِ قدرت های بزرگ و از جمله رژیم اشغالگرایِ اسرائیل را محکوم نماید
پیروز باد سوسیالیسمِ دمکراتیک
فرامرز دادور
۷۰٣۹۷ - تاریخ انتشار : ٨ مهر ۱٣۹۴