از : آرمان شیرازی
عنوان : سازمانگری مبارزه ی مردم یا درخواست از دزدان و جنایتکاران
آقای خلیق درود و سپاس بر شما برای نوشتارتان که در روشن سازی برخی مواضع مهم چون گامی بسوی کارستان بود... و اما سخنی با عموم خوانندگان:
دیدگاه اصلاح طلبانه ای که در قرن بیست و یکم در گنداب بازیهای حکومت اسلامی دست و پا می زند و دنبال "تغیر رفتار رهبر" است و نه مبارزه با اصل و مفهوم قرن پنجمی ولایت فقیه, باین امر بی توجه است که زمینه های اقتصادی-اجتماعی-باوری-فرهنگی معین اند که رفتاری را در شخص و یا گروه اجتماعی پدید می آورند و می پرورانند. بهمین دلیل انرژی خویش را روی مبارزه با معلول (یعنی رفتار خامنه ای) می گذارد و به علت (همان زمینه های گفته شده) نمی پردازد. چنین دیدگاهی از فلاکت جاری در زندگی روزانه ی مردم تاثیر نمی گیرد چرا که نیازمندیها و منافعش, زیر چرخ ارابه ی تجاوزکاران و آزمندان, هر روزه له نمی شود. در نتیجه, با دستی دور از آتش و چشمی بسته بر تباهی های ایران-گیر, خواهان اصلاحات آرام (و کند از بالا) است. سازمانگری مبارزه ی روزانه مردم برای حقوقشان که (به پرورش فکر و دید آنان ودر نتیجه) به تغییرات محتوم اجتماعی منجر می شود جای پر رنگی دراین دیدگاه ندارد. ناگفته پیداست که چنین روشی در برابر حکومت های (اهلی و) پابند به قانون شانس موفقیت دارد اما با حکومت هایی که حتی قوانین یکجانبه و ابتر خود را نیز رعایت نمیکنند, کارآ نیست. وانگهی, حکومت اسلامی در بیش از سه دهه ی گذشته تمامی پهنه های (زیستی, اخلاقی, آموزشی, اجتماعی, فرهنگی, اقتصادی, سیاسی و...) زندگی در ایران را به ویرانی و تباهی کشانده ست. کار اصلی ما پیشگیری از ویرانی فزونتر و سپس بازسازی این پهنه هاست. و این کار, کار یک انقلاب (لطفآ هیجان زده نشوید, منظور به مفهوم عمومی آن) است نه تغییر رفتار یکنفر از حکومت دزدان و تبهکاران.
اگر این دیدگاه از کارنامه ی خامنه ای داوری آغاز می کرد, به درخواست و یا اندرز برای تغییر رفتارش, آنهم از پایگاهی دور افتاده که در چشم توده ی کار و زحمت نیست, نمی پرداخت. چرا که چنین برخوردی مانند آنست که به دزد مسلحی که در خانه ات هر چه پربها ست برمیدارد و به هر کس خواست تجاوز می کند بگویی که "آقای دزد" رفتار خود را تغییر دهید. باور کنید که این کار شما با قانون و با حقوق بشر سازگار نیست!
۷۰۶۲٨ - تاریخ انتشار : ٣۰ مهر ۱٣۹۴
|