عنوان : اتحاد تنها داروی دردمان است...
بانو قادرنیا گرامی، مطلبِ مملو از سئوالات به حق شما را خواندم، بیش از همه سئوال؛ «...کدامین فعال سیاسی به حجاب اجباری، این اولین اصل حقوق انسانی، یعنی حق انتخاب در نوع پوشش اعتراض کرده است؟...» شما نظرم را جلب کرد.
در پاسخ به این سئوال خوب و ارزنده ی شما، میخواهم بگویم، که شما با نوشتن این مطلب اعتراضی، یکی از همان فعالین سیاسی هستی، که به اجحافاتی که در حق زنان کشور روا میشود، معترض شده ای.

اینکه چرا با وجودِ اینهمه اعتراضات، ج.ا. میتواند به تاخت و تازهای ستمکارانه اش ادامه دهد. همانگونه که شما نیز میدانی، از جایی که توجهی به اشتراکات اندیشه ایمان نداریم، هیچیک از ما قدرت تحمل دیگری را ندارد. و وقتی چنین است، ما متشتت و متفرقیم.

قبل از سی و هفت سال پیش، حدود پنجاه سالی خانواده ی محترم! پهلوی با سوء استفاده از تفرقه ی موجود با دگنگ بر سرمان می کوبید، تا جیکی از ما در نیاید.
و از سی و هفت سال پیش تاکنون نیز خانواده ی محترم! خمینی با هرچه دم دستش بیاید بر سرمان می کوبد.

اتحاد تنها داروی دردمان است، که متأسفانه در هیچ فروشگاه یا داروخانه ای بصورت آماده در دسترس نیست، و ناچاریم خودمان با دست و اندیشه ی خودمان ایجادش کنیم.
۷۱۲۶۴ - تاریخ انتشار : ٣ آذر ۱٣۹۴