عنوان : روح سرگردان
یادآوری حافظه های تاریخی در حوزه های مختلف بخصوص حوزه اندیشه، بسیار نیکو و حتی ضروریست. و تلاشگران یادآوریِ کننده، درخور ستایش و سپاسگزاری بی کرانند. در گذشته ای از گذشته بشریت،دینی بنام اسلام ، همچون ادیان دیگر با بن مایه سدکنندگیِ اندیشه برمنطقه ای که شرق نام گرفته است چیرگی خویش را تحمیل می کنم و شاید می قبولاند. این چیرگی درمنطقه ای بوده که در دورانی در بخش وسیعی از آن امپراطوریِ جهان نگر با هویتی ایرانیف مدنیتی را آفریده بود. این دین تازه چیره شده درآن دوران توانست امپراطوری خویش را بنا نهد. اما در دورانی و در تغییرِ خاندانی از حکومتگرانِ امپراطوری جدید، روح سرگردان امپراطوری ایرانی شکست خورده، در تثبیت حکومتگران جدیدِ امپراطوری جدید،نقش آفرینی تأثیر گذار خود را بازی کرد. که این بازیگری بگونه ای شد که حکومتگران اولیه خاندان جدید (عباسی) در امپراطوری جدید، وظیفه امپراطوری را جدا از وظیفه دینگری که سدکنندهی اندیشه است ،برای خود برگزینند. که این گزینش هوشمندانه،شرایط شکوفایی اندیشه ای در این منطقه رامهیا کرد و نتایج آن نیز درتاریخ ثبت شود. اما نکته دراینست: در گزارشات تاریخی، نادیده گرفتن آن روح سرگردانِ هویت بخش و تحرک بخش ایرانی که در آن دوران موجد شرایط بعدی بوده و فرو کاهیدن برآمدگانی اندیشمند به زادگاه های محدود خودشان، انهم بدون هویت دهی و اتصال بگذشته اشان که نوعی نجات بخشی از تحمیلات بعدی را هم بدنبال داشته و دارد، می تواند بدآموزی باشد وشاید ناسپاسی.
۷۱۷۴۱ - تاریخ انتشار : ۱ دی ۱٣۹۴