از : الف رستمی
عنوان : صحیح و روشن
بسیار نظر صحیح و روشنی دادید.
موفق باشید
۷۱۹۵۰ - تاریخ انتشار : ۱۴ دی ۱٣۹۴
|
از : تقی روزبه
عنوان : کم لطفی به اهمیت حربه ای به نام تحریم!
چنداشکال مهم در این رویکرد وجود دارد:
الف-کارگران را فقط موجوداتی در وجه مطالبات حداقلی و صنفی در نظرمی گیرد. در حالی که کارگران با مساله ای بنام سیستم حاکم و از جمله استبداد (هم چون شهروندان فعال جامعه مدنی در برابر تعرض قدرت) و فراتر از آن مبارزه علیه نظام دستمزدی مواجهند و بدون برخوردبسنده با آن ها هیچگاه در شأن طبقه کارگر ظاهر نخواهند شد. طبیعی است که کنش آن ها در برخورد با مقوله ای بنام شبه انتخابات رژیم، نیز برگرفته از این منظر باشد و پیشروان هم در همین راستا آگاهی بخشی کنند.
ب- در نظام حاکم با استبدادمطلقه، جائی برای گزین نمایندگان واقعی و توان صیانت از رأی خود وجود ندارد. حتی سوای شروط سیاسی از نظر داشتن شروطی چون مدرک فوق لیسانس و ... نیز امکان عملی نمایندگی آن ها وجود ندارد. یعنی همه راه ها بسته شده است.
ج- در چنین شرایطی تحریم در جهانی که حتی حکومت های آسمانی هم ناگزیرند مشروعیت زمینی کسب کنند و آن را برخ مردم ایران و جهان بکشند، و گرنه کمیت اشان لنگ است، و علی الخصوص در جمهوری اسلامی که بدون خیمه شب بازی انتخاباتی و کشاندن مردم به بساط و صحنه بازی خود تداوم حکومتش ناممکن است، تحریم حربه عملی بسیارمهمی برای اعمال فشار به سیستم است. ترس از تحریم است که حناح حاکم رژیم را بکرات واداشته است که به رقبای داخلی خود مثل امثال رفسنجانی ها و خاتمی ها و حتی روحانی ها میدان بدهد تا بتواند با انتقال قطب بندی جامعه به درون خود، از شکل گیری دو گانه قطب مردم و حاکمیت جلوگیری کرده و تعادل لرزان در حال بهم خوردن خود را برقرارسازد. اساسا بویژه در عصرحهانی شده و عصراطلاعات شیشه قدرت ها و مشروعیت بخشی رژیم دست شهروندان است. این آن ها هستند که قدرت را فرسوده یا بازتولید می کنند. اگر به کارکرداین اهرم آگاه شوند و آن را پیشاپش با عباراتی چون منفعل و غیره بی ارزش نکنیم که مطمئنا توسط خودسیستم تبلیغ و ترویج می شود، با مشروعیت ندادن به رژیم و گسترش این ایده در میان کارگران و زحمکشان و همه شهروندان و اهالی می توان امتیازات بیشتری بدست آورد تا شرکت در اننخابات. حتی وجود و حضور یک اقلیت فعال تحریم کننده در جامعه که نماینده بخش پیشرو و آگاه جامعه است، برای اعمال فشار به رژیم از یکسو و گشودن راه های آینده در شرایط انفجاربحران ها بسیارمهم است.
د- البته طرح و پیگیری مطالبات و خواست ها و آگاهگری با استفاده مناسب از فرصت های انتخاباتی و فرصت های دیگر جای خود را دارد و منافاتی با تحریم ندارد. همواره طرح مطالبات حداقلی بدون آن که خواست های حداکثری کنارنهاده شوند، با بهره گیری از فرصت ها، مفید و لازمند. ولی جوهرتاکتیک کارگران و پیشروان، در برابرتاکتیک مشروعیت طلبی رژیم سراسربحران زده که اکنون نظارت ناپذیری ولی فقیه توسط جناح حاکم در آن کانونی شده است از مراجعه به صندوق رأی، تاکتیک مشروعیت زدائی از رژیم است از طریق امتناع و تحریم. مطئمن باشید اگر دامنه تحریم فراگیر بشود و لازمه اش درک اهمیت حربه تحریم توسط پیشروان کارگران است، رژیم مثل بید برخودلرزیده و صف آرائی هایش شکل دیگری می شود تا با امتیازدادن به سایررقبا صف تحریم کنندگان را در هم به پاشد. این حادثه بارها درهمین جامعه خودمان اتفاق افتاده است. آن ها که با شعاربشتابیم به سوی صندوق رأی پیشاپیشاش به پیشوازصندوق رأی رفته اند، در حقیقت جز از کارانداختن حربه تحریم و خلع سلاح کردن جبهه مردم کاری صورت نمی دهند. مشارکت در انتخابات بدون توان گزین کاندید و صیانت از آراء خود، جز مشروعیت بخشدین به رژیم سراسربحران زده و پوشالی و دچارکم خونی نیست که از این طریق هرسال به خودجان تازه ای می دمد. مشروعیتی که بلافاصله در قالب تقویت و قاطعیت ارگان های سرکوب و نفی تشکل ها و اعمال سیاست های ضدکارگری در سطوح کلان و خرد هم چون آواری به روی کارگران فرومی ریزد، چه بسا بدون آن که بدانند از کجا دارند می خورند! بدیهی است که حربه تحریم یکی از تاکتیک های موثراست و تمامی تاکیتک نیست. تاکتیک های دیگر برای مقابله با بورژوازی و نظام حاکم وجود دارند که خارج از گنجایش این مطلب است.
۷۱۹٣۵ - تاریخ انتشار : ۱٣ دی ۱٣۹۴
|
از : peerooz
عنوان : ترس از باندازه کافی رای منفی نداشتن
گفت پیغمبر که چون کوبی دری - عاقبت ز آن در برون آید سری
سایهٔ حق بر سر بنده بود - عاقبت جوینده یابنده بود. مولانا
با به صندوق انداختن مکرر رای منفی - حتی برای مجلس خبرگان " رهبری " - , تا خود حکومت هم عاقبت دریابد که پایه هایش پوشالیست. بگمانم ترس تحریمیان یکی از اینست که مبادا باندازه کافی رای منفی نداشته و نتوانند از راه قانونی و " دمکراسی " به مقصد برسند.
۷۱۹۱۹ - تاریخ انتشار : ۱٣ دی ۱٣۹۴
|
از : کیا
عنوان : نه به "خبرگان" و بلی به مجلس !
آنچه مقاله نویس عنوان کرده است در کّل منطقی و درست میباشد ولی بی عملگی در انتخابات را چگونه میبایست توضیح داد و یا فهمید .
من یکی کمی مشکل دارم.
۱.همه میدانند ،که این رژیم به تقلب و تزویر مسلح است و اینبار هم مثل همیشه از آن استفاده میکند چه مردم در انتخابات شرکت کنند و چه آنرا تحریم.
۲.مشکل بعدی و اصلی حکومت نه تنها دیکتاتوری ،بلکه ولایی "خلافت با قوانین پس افتاده حصر حجری" است ،که برای ۸ سال دیگر تمدید میشود.
چگونه میتوان در انتخابات شرکت کرد و "ولایت فقیه" را نفی کرد .
این سوال اصلی است.
شاید عنوان کردن این شعار از طرف مخالفان ضروری شود.
نه به "خبرگان" و بلی به مجلس !
۷۱۹۱٣ - تاریخ انتشار : ۱٣ دی ۱٣۹۴
|
از : روزبه صالحی
عنوان : تبعات اراده گرائی به هنگامه ای که حتی به بازی راه نداری چیست؟
سال نو میلادی بر زحمتکشان و مدیریت سایت اخبار روز خجسته باد!
آقای گیلانی، برایت آرزوی پیروزی و پرعضو شدن سندیکایت را دارم و امیدوارم بتوانید با قلت اعضا و مشهور نبودن درسپهر سیاسی صنفی، بتوانید خواسته و مطالبات تان را از طریق انتخابات جمهوری اسلامی عملی کنید که بعید می دانم.
شما تمام مطالبات کارگری را در برابر انتخابات رقابتی قرار داده اید که جائی برای حضور زحمتکشان در نظر نگرفته است. من معتقدم امکان تامین و تحقق خواسته های حداقلی شما باوجود نبود نمایندگان زحمتکشان در ساخت قدرت بیشتر اراده گرایانه به نظر می رسد و بهتر می دانید تبعات اراده گرائی هم از قبل معلوم است. ضمنا سندیکای شما توان بسیج وسازماندی چندکارگر و زحمتکش را دارد؟ گمان کنم نه شما و نه حتی سندیکای شرکت واحد با همه کثرت اعضا و سابقه مبارزاتی، قادر به عقب راندن خانه کارگر ( تشکل کارگری دولت ساخته ) نیستید آنهم در انتخابات فرمایشی که خاص دوجناح است– علیرغم اینکه در مقایسه دو سندیکا شما از قدرت کافی برای رقابت برخوردار نمی باشید -
۷۱۹۰۶ - تاریخ انتشار : ۱۲ دی ۱٣۹۴
|
از : محمد از ایران
عنوان : کدام انتخابات کدام سندیکا
جمهوری اسلامی در راه برگزاری انتخابات دوگانه است یکی مجلس و دیگری مجلس خبرگان رهبری هر کدام مسایل خاص خودش را دارد مورد خبرگان رهبری در راستای حفظ نظام ولایی است و مجلس شورای اسلامی در بهترین حالت نمادی از یک مجلس برگزیده دستگاه شورای نگهبان که در بهترین حالت آن می توان به روشنی کرسی ها را در یک بده و بستان سیاسی جناج ها تقسیم شده دید اگر چیزی جز این طی دوره های تا کنونی دیده شده چیست نشان دهید. برای برون رفت از این شرایط هم توازن قوایی لازم است که تا آنجا که به واقعیت های موجود برمیگرد فعلا حتی چشم اندازی از موازنه قوا دیده نمیشود (البته خارج از جناح بندی های درون حاکمیت) سندیکا ها و اتحادیه های کارگری هم که در حد دو سندیکای واحد و هفت تپه و یک سندیکای خود خوانده فلز کار و یک اتحادیه ای به نام اتحادیه آزاد کارگران قدرت حد اقل را هم برای برگزاری مجامع عمومی خود ندارند.
بهتر است نویسنده به جای تکیه بر توهمات به واقعیت ها بپردازد و بگوید آیا باید در انتخابات مجلس خبرگان رهبری نیز شرکت کنند و به تثبیت نظام ولایت فقیه کمک کنند یا نه ؟آیا تضمینی وجود دارد که مجلس آینده به پشتوانه ای برای اجرای سیاست هایی به سود کارگران شکل گیرد و اگر چنین است دلایل نویسنده این مقاله چیست؟ آنچه از نوشته گیلانی نژاد بر می آید اگر صرفا حرفی برای خالی نبودن عریضه نباشد بیشتر نشان می دهد که اصل موضوع نیز برایشان مورد تردید است . بالاخره شرکت در انتخابات برای طرفداران آن دلایلی را دارد و همچنین عدم شرکت یا تحریم دلایلی را برای طرفداران این موضع . فعال نبودن یا نیودن حین یا بعد از انتخابات امری است که قطعا نه دستور العمل می پذیرد و نه نیاز به توصیه دیگران دارد در یک روند سیاسی اجتماعی هر کنشگر قطعا با توجه به ویژگی های آن روند نقش خود را به درستی و در حد مقدورات و امکاناتش ایفا خواهد کرد . موضوع اصلی این است که جواب دهیدبا توجه به اینکه روشن نیست چه تضمینی برای حفظ حقوق کارگران در این انتخابات و بعد از آن وجود دارد؛چراباید وارد بحث های ثانوی آن شد ؟
۷۱٨۹۰ - تاریخ انتشار : ۱۱ دی ۱٣۹۴
|
از : peerooz
عنوان : ترویج ولنگاری و بی خیالی
البته انتخابات رخداد مهمی در هر کشور است، ولی مسئلهٔ حیاتی این نیست که در انتخابات شرکت کنیم یا نکنیم. ......". پایان نقل قول
اگر انتخابات رخداد مهمی در هر کشور باشد, شرکت کردن و یا شرکت نکردن در آن مسئله حیاتی خواهد بود, فقط باید مطمئن شد که رای های ریخته شده به صندوق درست شمرده شود و گرنه با تفسیر استالین, فرقی نمیکند که رای بدهیم و یا ندهیم. پس از حصول اطمینان از درستی جریان انتخابات, باید با شرکت فعال در آن, رای سفید و یا ممتنع به صندوق انداخت و گرنه تحریم, ترویج ولنگاری و بی خیالی ست.
۷۱٨۷٣ - تاریخ انتشار : ۱۰ دی ۱٣۹۴
|