عنوان : افراط وتفریط!
گویا افراط و تفریط بخشی از اندیشه عام و خرد همگانی شده؛ یکی هم من نگارنده ی این سطور. این شیوه ی خوبی برای دیدن، خواندن، گفتن، تحلیل و...... بسیاری چیزهای دیگر نیست. ولی بهر حال جاری وساری است. فروزان را خدا رحمت بکند و یانه، برایش مجلس ختم و شب هفت و دیگر وقایع اتفاقیه را بر قرار دارند یانه، پاره یی از خاطره های جمعی نسل هایی است که فعلا هستند و باور کنید این خاطرات به فرزندان غیور بعداز بهمن ۵۷ نیز هم منتقل کرده اند، بگونه یی که جوان سی و چند ساله ی ایرانی همانقدر فروزان را میشناسد که من پیرمرد. واما سخن من در اینست که به بهانه ی یاد فروزان چرا یکسری کلیات باید ردیف شود که توجیه هریک نیاز به چندین من استدلال مستند دارد؟ این شیوه بررسی که ناشی از احساسات عاطفی نویسنده است، که محترم وشایسته نیز میباشد، روش درستی برای بررسیدن موضوعی نیست که نیاز به بحث مستدل ومنطقی دارد. به هر تقدیر خواهان فرازمندی نویسنده ی ارجمند هستم .
۷۲۶۵٣ - تاریخ انتشار : ۲۲ بهمن ۱٣۹۴