عنوان : از شوق این امید نهان زنده ام هنوز, امید یا خیال ؟ کدام است این ، کدام ؟ نادر نادرپور
امید که سازمان ناتو که علت وجود آن در درجه اول مهار و تجزیه روسیه است, در نتیجه اقدامات جناب نکونام متلاشی شده و نام نیکی از ایشان در تاریخ جهان باقی بماند. چنین امیدی با توجه به بقیه فرمایشات ایشان بیشتر به آرزو شبیه ست. با توجه به لینک زیر معلوم میشود که علی رغم سعی روسیه در تولید اسلحه و دفاع از موجودیت خود, امریکا بزرگترین نیروی نظامی و اسلحه سازی دنیا بشمار میرود و ضمنا بزرگترین وارد کننده اسلحه دنیا عربستان سعودی ست و نام ایران حتی در جدول ۱۴ کشور ذکر نشده است.

https://en.wikipedia.org/wiki/Arms_industry#World.۲۷s_largest_arms_importers
۷۲٨۰۱ - تاریخ انتشار : ۲۹ بهمن ۱٣۹۴       

عنوان : جنگ جنگ تا «پیروزی!؟»
با درود به آقای سام زارع، و سپاس برای ترجمه روان ایشان!
اول- وقتی این نوشته را بدقت خواندم، تصویری در ذهنم شکل گرفت که با خوانندگان در میان میگذارم. سالن بزرگی را در نظر بگیرید که شرکت های مختلف اسلحه سازی از سراسر دنیا، در آن جمع شده اند تا سلاح های خود را بفروش برسانند. غرفه ای هم در این سالن هست که سلاح های روسی را بفروش میرساند. در پشت این غرفه، آقا یا خانم «پیه اسکوبار» و مترجم ایشان، که تصادفن هم میهن ما هست، در حال تبلیغ برای سلاح های روسی هستند.
دوم-کشور روسیه امروز، از نظر اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی، کشوری است که از آنها بنام کشورهای «جهان سوم» نام می برند. اما تا بخواهید از نظر سلاح های کشتار جمعی، پیشرفت های فراوانی، حتا بسیار بیشتر از آمریکا و کشورهای غربی، نصیب آن شده است. تراژدی/کمدی تاریخ هم در همین نکته نهفته است. این نمایش تراژیک-کمدی، یکی ( و فقط یکی) از عواملی است که فروپاشی آن سیستمی را رقم زد، که به اسم «سوسیالیسم» به مردم دنیا می فروختند. بخش اعظم امکانات جامعه شوروی سایق( و روسیه امروز) مصروف ساختن زرادخانه تسلیحاتی شده بود و هنوز میشود. تصورش را بکنید که بجای تولید این همه سلاح ، امکانات جامعه شوروی( روسیه فعلی) در خدمت مردم برای مسکن، غذا، رفاه، آموزش، رشد و شکوفا ئی زندگی آنها، آزادی و.... و سایر نیازهای انسانی مردم میشد، آیا با تلاشی این جامعه در ابتدای سال های ۱۹۹۰ روبرو می بودیم؟ بهانه البته در این مورد کم نیست، و گوشهایمان و مغزهایمان پر از توجیهات و بهانه هاست.
سوم-اگر نویسنده این نوشته، و مترجم فارسی آن، که هم میهن ما ست، خیلی دلشان برای صلح، و جلوگیری از جنگ های خانمان برانداز می سوزد، و علاقه ای هم به دمیدن در شیپور جنگ را ندارند، راهش تبلیغ برای سلاح های کشتار جمعی روسی و نشان دادن «بازوی نظامی» نیست، بلکه تلاش برای برچیدن بساط نیروی ویرانگر و مخربی است بنام «پیمان نظامی ناتو»(North Atlantic Treaty Organization) ، که زوج و رقیب آن، یعنی «پیمان نظامی ورشو»(ٌWarsaw Treaty Organization) سال هاست که به عدم پیوسته است. در بحبوحه کشتار در خاور میانه، در سمیناری فلسفی شرکت داشتم که عنوان آن «جنگ و اخلاق» بود. نوبت بمن که رسید، استدلالاتی در «ضرورت برچیدن بساط ناتو» ارائه دادم. بجز یک نفر، هیچ موافقی در آن جمع نیافته و از همه سو مورد حمله قرار گرفتم، و هیچگاه در زندگی اینقدر احساس تنهائی نکرده بودم. اما همچنان مصمم برای برچیدن بساط این نیروی ویرانگر، ادامه خواهم داد.
در پایان خواهشی از آقای سام زارع دارم: همانگونه که با تلاش قابل تحسین خود، نوشته پیه اسکوبار را با فارسی روان در اختیار ما قرار داده اید، تقاضا میکنم که همین نوشته مرا هم با زبان نویسنده در اختیار ایشان قرار بدهید، و واکنش و پاسخ ایشان را هم باطلاع افکار عمومی قرار بدهید. سپاسگزارم.
۷۲۷۹۰ - تاریخ انتشار : ۲٨ بهمن ۱٣۹۴