عنوان : معمای انتخاب بین بد و بدتر
آقای سعید ح ,
در مورد فساد در نظام انتخاباتی آمریکا همین بس که امروز بحث های جدی برای ممنوع کردن حمایت مالی شرکت های خصوصی بزرگ از کاندیداها به راه افتاده است .در شرایط حاضر بدون حمایت مالی کلوب میلیونر ها از کاندیداها امکان رای آوردن آنها تقریبا غیر ممکن است , ورود برنی ساندرز به عرصه انتخابات شاید آغازی باشد برای اصلاح این نظام انتخاباتی غیر عادلانه و فاسد .یکی از اهداف برنی ساندرز ایجاد تغییر در جهت ممنوعیت حمایت کلوب میلیونر ها از کاندیداها در انتخابات می باشد .
و اما در مورد معمای انتخاب بین بد و بدتر و منزه طلبی وغیره : امروز در مو صل عراق ابوبکر البغدادی حکومت می کند , اگر چه من بر این باورم که تصرف سریع مو صل قبل از همه به دلیل حمایت اکثر مردم این شهر از داعش بود ولی باور ندارم که در مو صل هیچ نیروی دموکرات و چپی وجود ندارد , حالا سوال این است که این نیروهای چپ در چه موقعیتی قرار دارند ؟ فکر نمی کنید که اگر یکی از آنها شهامت به خرج داده و همچون فریبرز رئیس دانا مقاله ای در دفاع از مارکسیسم و حقوق کارگران در مو صل منتشر کند احتمالا در میدان اصلی شهر سرش را از تنش جدا خواهند کرد ؟ فکر نمی کنید در ایران هم اگر همفکران شیعه ابوبکر البغدادی به رهبری مصباح یزدی و شرکا کنترل مجلس و خبرگان را به دست آورند برای نیروهای دموکرات شرایط به مراتب بد تر از امروز خواهد شد ؟ برای اینکه دیگر مجبور نباشیم بین بد و بد تر, بد را انتخاب کنیم به یک شرایط حد اقل نیاز است , شرکت در انتخابات و حذف همفکران شیعه ابوبکر البغدادی دقیقا در جهت ایجاد همان شرایطی خواهد بود که دیگر مجبوربه انتخاب بد در مقابل بد تر نباشیم , شرایطی که امکان نفس کشیدن برای غیر خودی ها هم فراهم شود .این شرایط با کنار کشیدن و میدان را در اختیار داعش ایرانی قرار دادن فراهم نخواهد شد.اینکه در ایران رییس جمهوری همچون محمد خاتمی و مجلسی همچون مجلس ششم داشته باشیم بیشتر به سود نیروهای دموکراسی خواه است و یا فردی همچون احمدی نژاد و مجلس کنونی ؟ به نظر من پاسخ به این سوال چندان مشگل نیست .
۷۲٨۷۵ - تاریخ انتشار : ۲ اسفند ۱٣۹۴       

عنوان : باز هم یک فرصت طلایی!!!!!
جناب حسینی: نخست اینکه نظام انتخاباتی آمریکا، بخودی خود، یک «نظام فاسد انتخاباتی» نیست، بلکه یک نظام کاملاً لیبرال-دمکرات است. اما نظام انتخاباتی جمهوری اسلامی، بخودی خود، یک «نظام فاسد انتخاباتی» است، یا به بیان دیگر کاملاً غیر دمکراتیک است. این دو نظام با هم تفاوت ماهوی ژرفی دارند. اما چند نکته درباره‍ی «مقدمه‍ی» شما برای دعوت به شرکت در انتخابات: ساختار استدلالی و واژه های بکاررفته در مقدمه، جهت گیری سیاسی و بالاخره نتیجه گیری شما در آنجا، برای من و شاید بسیاری کسانیکه مقدمه‍ی شما را می خوانند، نا آشنا نیستند. به بیان دیگر مقدمه‍ی شما برای دعوت در انتخابات، مقدمه ای است تکراری، مقدمه‍ی است که هر چهار سال، هواداران "بسیار عاقل" و "بسیار واقع بین" شرکت در انتخابات، کمی پیش از شروع سیرک انتخابات، بگفته‍ی خودشان، آنرا قلمی می کنند، تا ملت "بسیار شجاع" ایران، «این فرصت طلایی را از دست» ندهد. بنظر می رسد که برای آدمهای عاقلی به مانند شما، اساساً هر انتخاباتی که در ایران برگزار می شود (صرف نظر شرایط و پیش شرط های ساختاری آن انتخابات) یک «فرصت طلایی» است، و شرکت کردن در آن «پرهیز از منزه طلبی» است. برای آدم عاقلی به مانند شما، گویی مردم ایران، نیروهای اپوزیسیون تا ابد هیچ چاره ای ندارند، جز گزینش بین «گزینه بد» و «بدتر». مشکل این گونه از نگاه به سیاست و مناسبات سیاسی این است که هیچگاه در پی ساختن آلترناتیو در مقابل بد و بدتر نیست. مشکل این گونه از نگاه به سیاست و مناسبات سیاسی این است که برای خود ارزشی جز سیاهی لشگر قائل نیست، سیاهی لشگری که در میدان جنگ جناحهای قدرت، گاهی جانب این و گاهی جانب آن جناح را می گیرد.
جناب آقای حسینی، آدمهای عاقلی به مانند شما دچار توهوم اند؛ در رابطه با خواسته‍ی دمکراسی یا حق بشر و شهروند، گزینه‍ی «بدتر» در جمهوری اسلامی، به همان مقدار بد است که گزینه‍ی «بد» بدتر. همه این «آقایان» آنجایی که حرف از دگرگونی دمکراتیک است، «تکلیف شرعی» خود را دفاع از «نظام» و «عصمت رهبر عظیم اشان» جمهوری اسلامی میدانند. در نهایت، همه این آقایان، بنابریک ضرب المثل آلمانی، از یک طویله اند و سر آنها به یک آخور بسته. نیروهای دمکرات بهتر است با تقویت نیروها و سازمان های مدنی، زمینه را برای بیرون رفتن از مدار بسته‍ی گزینش بین گزینه بد و بدتر فراهم کنند. البته این کار در ایران هزینه دارد، هزینه آن درد و رنج، حبس و بند است. کس یا کسانیکه ادعای دمکراسی خواهی دارند، باید هزینه آن را به پردازند، به مانند تمامی دمکراسی خواهان در کشورهای دیکتاتوری. شتر سواری دولا دولا نمی شود. جناب حسینی، پیشهاد من به شما و دوستانتان اینست که بجای نوشتن مقدمه تکراری، نخ نما شده و ملال آور وارد میدان شوید، کوشش کنید به ایجاد زمین بازی مسقل از زمین بازی جناهای رنگارنگ قدرت حاکم. سیاهی لشگر انتخابات شدن، تا به حال هیچ دستاوردی برای ما نداشته است، علاوه برای این در شأن انسان های دمکرات نیست که کیف کش یک مشت آدم واپسگرا شوند.
۷۲٨۶۹ - تاریخ انتشار : ۲ اسفند ۱٣۹۴       

عنوان : فرصت طلایی
آیا انتخابات در آمریکا آزاد است ؟ به نظر من در آمریکا انتخابات به مفهوم واقعی آن آزاد و دموکراتیک نیست ,در آمریکا پول حرف اول را می زند این را من نمی گویم امروز حتا کانال CNN هم با صاحب نظرانی گفتگو می کند که نظام انتخاباتی درآمریکا را بطور کامل فاسد می دانند ,آش چنان شور شده است که امروز یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری برنی ساندرز هم به این فساد در نظام انتخاباتی آمریکا اعتراف می کند همه می دانیم که اکثر نمایندگان مجالس آمریکا با پشتیبانی صاحبان شرکت های چند ملیتی به مقام نمایندگی رسیده اند , به عبارتی دیگر آنها از رانت صاحبان سرمایه سود برده اند .هدف از این مقدمه مقایسه نظام آمریکا و جمهوری اسلامی و برابر دانستن آنها نیست , میان این دو نظام فرسنگ ها فاصله وجود دارد هدف تاکید بر نسبی بودن تصمیمات سیاسی و پرهیز از منزه طلبی است .ما اگر درآمریکا بودیم به احتمال زیاد در همین نظام فاسد انتخاباتی شرکت می کردیم و بین تنها دو گزینه ای که وجود دارد گزینه بد را در مقابل بدتر انتخاب می کردیم .در ایران هم مادامی که نتیجه انتخابات بر روند های سیاسی اثر می گذارد باید در انتخابات شرکت کرد , همه ما دیدیم که در همین نظام بسته سیاسی از نظر اثر گذاری برروند های سیاسی تفاوت زیادی بین محمد خاتمی و احمدی نژاد وجود داشت , انتخاب حسن روحانی و تاثیر آن بر مناقشه هسته ای را هم دیدیم .امروز هم در همین نظام بسته بر سر دوراهی سرنوشت سازدیگری قرار داریم .به نظر من شرکت در انتخابات خبرگان و مجلس از اهمیت کلیدی برخوردار است , آقایان رفسنجانی , موحدی کرمانی و غیره علیرغم اینکه در گذشته چه گفته اند امروز نباید هدف حمله دموکرات ها باشند , آقایان احمد جنتی , مصباح , احمد خاتمی , یزدی و همفکران آنها در مرکز همان نظام تصمیم گیری هستند که فاجعه ۸۸ را آفریدند و امروز هم هزاران نفر را بطور غیر قانونی رد صلاحیت کردند نه رفسنجانی و نزدیکان او .امروز یک فرصت طلایی فراهم شده است که مردم به این نماد های استبداد داعشی نه بگویند , پیام سیاسی انتخاباتی که به حذف نماد های استبداد و قلدری بی انجامد به مراتب بیشتر از صد ها تظاهرات چند نفره ایست که در خارج از کشور برگزار میشود .احمد جنتی چه حرفی برای گفتن در نماز جمعه خواهد دشت اگر مردم ایران در مقیاس میلیونی دست رد بر سینه او بزنند , بر سر "اقتدار " این نمایندگان استبداد چه خواهد آمد ؟ اردوگاه اصولگرایان به چه روزی خواهد افتاد ؟ ووووو ....نیروهای سیاسی دموکرات نباید این فرصت طلایی را از دست بدهند .
۷۲٨۵٣ - تاریخ انتشار : ۱ اسفند ۱٣۹۴