از : آرمان شیرازی
عنوان : همترازی، جایگاه سزاوارانسان است. فاتحان این ستیغ از دشوار پیچاپیچ همپویی گذر دارند...
هم میهن گرامی, خانم وحدتی: درود و سپاس بر شما. خواندن این کار پژوهشگرانه, دورنگر و بسیار ارزشمند شما مرا بر آن داشت که گوشه ای از برداشت های خود را با شما در میان بگذارم.
عبارت Gender Mainstreaming راهکاری برای پس زدن و از بین بردن عواملی است که, از پایگاه مرد سالارانه, نقش های جنسیتی متفاوت به زنان و مردان می دهد. یعنی هدف و مفهوم آن "از حواشی (کند گذر) به میانه های (تند گذر) آمدن و یا آوردن" و یا "میان پویی برابرانه" زنان در جامعه است. شاید بتوان بصورت کوتاه آنرا "همپویی", "همپویگی", یا "همپویشی" جنسیتی ترجمه کرد.
همتراز(ساز)ی زنان و مردان را شما از "دو جنبه کیفی و کمی" بررسی کرده اید. بگونه ای دیگر می توان از دو سوی به آن نگریست: ۱ - همتراز سازی که از بالا و بگونه ی قانونگزارانه انجام می شود و زمینه را برای حضور راحت تر زنان در پهنه های اجتماعی فراهم می کند. ۲ - همتراز شدن که از پایین و در نتیجه تلاشهای پیوسته, مستقیم و حق ستاننده خود زنان شکل می گیرد, دیوارهای جنسیتی را پس می زند, جایگاه زنان را در اجتماع بازتر می کند و بگونه ای روزافزون و بازگشت ناپذیر جامعه را به پذیرش برابر حقوقی شان رهنمون می شود (این بخش با مبحث "توانمند سازی" شما ارتباط دارد). مورد مشخص آن در ایران حضور فعال زنان در آموزش عالی ست. ترکیب ایندو شکل متعدی (۱) و لازم (۲) همترازی, پویش برابرانه و همراهانه زنان و مردان (و در نتیجه برابر حقوقی آنان) را ممکن می سازد. به نظر می رسد که عبارت "همپویی جنسیتی" می تواند هر دو شکل متعدی و لازم بر شمرده همترازی را برساند بویژه اگر توجه شود که همترازی جایگاهی ست که بدون یک پویش همترازی خواه بدست نمی آید.
پایدار و پیروز باشید!
۷٣۶۹۲ - تاریخ انتشار : ۷ فروردين ۱٣۹۵
|
