عنوان : راه حل های دیگر
جناب شوری,
با تشکر از توضیح, اقرار به گناه به ویژه با عواقب نامعلوم, ملزم به شجاعتی است که ظاهرا کمیاب میباشد. از راه حل های باقیمانده یکی مرور زمان است, اگر جمهوری اسلامی به این زودی ها سقوط نکند و اگر سقوط کرد, " انقلاب " خودش مساله را حل خواهد کرد. ولی امید که احتیاجی به آن نباشد و جمهوری اسلامی از راه صندوق ها حذف شود, انشاالله.
۷۴۱۲۰ - تاریخ انتشار : ۷ ارديبهشت ۱٣۹۵       

عنوان : پاسخ به سفسطه
حرف شما درست.اما توبه نصوح یعنی همین این که سردرد می کند ومی خواهدپاک شود. حالا چه بخشیده شود وچه نه! توبه نصوحی که قرآن می گوید صرفابرای حق الله نیست.پای حق الناس درمیان است .همین حق الناسی که آقایان زیادحرفش را می زنند.حق الناس هم همان حقوق پایمال شده شهروندی وحقوق بشر است.
۷۴۱۱۷ - تاریخ انتشار : ۶ ارديبهشت ۱٣۹۵       

عنوان : سفسطه ؟
این پیشنهاد که " گناه کار " باید اول به گناه خود اعتراف کند تا بخشیده شود راه بجایی نمی برد و بیشتر به سفسطه شبیه است. بفرض شخصی به گناه خود اعتراف کرد, کی باید او را ببخشد؟ اگر جامعه یک دستی داشتیم که با رای ۹۹ درصد او را می بخشید این امر امکان داشت ولی ما چنین جامعه ای نداریم. پس باقی میماند که پس از اعتراف, بخشش را به یک دادگاه صالحه ارجاع دهیم تصمیم بگیرد که آیا این گناه قابل بخشش است و یا نیست؟ و اگر قابل بخشش نیست باید با شخص گناه کار چه کرد؟ مگر کسی احمق باشد که برای " خدمت به خلق " به سر بی درد خود دستمال ببندد. پس عملا این افراد جایی در " اوپزیسیون " نخواهند داشت. باقی میماند عفو عمومی که البته پس از برقراری رژیم آینده امکان آن وجود خواهد داشت و تا آن زمان این افراد را میتوان در میان خود پذیرفت مشروط بر اینکه دقیقا تحت نظر باشند. و این کارهم عملا انجام شدنی نبوده است زیرا " رهبران " جنبش ۸۸ از این مراحل عبور نکرده بودند و در آینده هم این کلاف سر در گم راه گشایش مشخصی نخواهد داشت و برای شکاکان این استخوان لای زخم باقی خواهد ماند.
۷۴۱۱۴ - تاریخ انتشار : ۶ ارديبهشت ۱٣۹۵