عنوان : توضیح
ظاهرا اخبار روز سایت مناسبی برای گفتگو در باره مسائل مذهبی نیست, چون من در هر سایت دیگری چیزی راجع به بهائیت گفته ام افراد بسیاری نادانایی های مرا تذکر داده اند, اما پس از چند روز, گذر کسی به این مقاله نیفتاده است. بهر حال برای آنکه منظور خود از ربط آواز قمر ملوک به این مقاله را بیان کنم چند خطی از ترانه را که میتواند زبان حال بهایی ها باشد در اینجا ذکر مینمایم:

" جزای‌ کردارستم‌ پیشه‌ گان‌دهد نفخه صور( شیپور قیامت ), دوای‌ درد دل‌ دلدادگان بود شورونشور(غوغای قیامت ), بسوزد از شر بشر, یکسر, خشک و تر, نماند آخر زین حیوان اثر. نیرزد این جهان به دین, که بهر دل ، دل شکنی, برون کنی پیراهنی از تنی" و
" تومشو مایه آوارگی‌, دست من ودامان‌ تو, بنما چاره بی‌ چارگی, ما وعهد وپیمان‌ تو, ریشه‌ گر حاصلش این بارنیست, تو مده لاله, دگر خار چیست؟ ".
۷۴۱۴٣ - تاریخ انتشار : ۹ ارديبهشت ۱٣۹۵       

عنوان : سانسور؟
دربیش از ۹۰ در صد از مواردی که کامنت های من " سانسور " میشوند حق به جانب ادیتور است که مرا از شرمندگی " طغیان قلم " نجات داده اند و سپاسگزارم. ولی یکی دو روز پیش در کامنتی پای این مقاله پرسیدم که چرا جامعه مرفه بهائی دنیا در بیش از ۳۸ سال نخواسته است که هم مسلکان خود را از دست حکومت خونخوار اسلامی نجات داده و به خارج منتقل کند. و نتیجه گرفتم که به گمانم فرهنگ شهید پرور ایرانی ما, مانع از چنین عمل عاقلانه و انسانی ست.

در پایان کامنت به یکی از زیباترین ترانه های قدیمی ایران با آواز قمر ملوک و شعر" هزاردستان به چمن " لینک داده بودم که به بهترین وجهی با وصف میگساری در بهار شروع و در میانه از حقوق بشر گفتگو و در پایان اوضاع اسفبار امروزی را با این بیت پایان میدهد که " جاهد این میکده را آب گرفت - کس در این معرکه هشیار نیست ". و این را امیر جاحد حدود ۹۰ سال پیش سروده بود. هنوز نمیدانم چرا چنین کامنتی باید سانسور شود؟
۷۴۱۲۱ - تاریخ انتشار : ۷ ارديبهشت ۱٣۹۵