عنوان : از جنبش تعمیق یابنده کارگری دفاع کنیم!
۱- حتی تنها با مطالعه «ارزیابی فشره» مقاله تحلیلیِ ”اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران“ با عنوان "زیر پوست جنبش کارگری ایران چه می گذرد "، قابل شناخت است که روند تعمیق ”تضاد اصلی“ در ایرانِ جمهوری اسلامی، به سخنی دیگر تضاد میان ”کار و سرمایه“، به سطح کیفی نوینی دست یافته که ازجمله در «مبارزه همزمان کارگران در یک منطقه» تبلور می یابد.
۲- توسعه «جنبه اجتماعی» کیفیت جدید، همان طور که مقاله تحلیلی با توانایی نشان می دهد، «گسترش اعتراض ها و اعتصاب های کارگری به خارج از محل کار ... و حضور و شرکت هر چه بیشتر خانواده های کارگری در مبارزات کارگران است» که بیان تعمیق فروپاشی هژمونیِ ایدئولوژیک دیکتاتوری ولایی به مثابه نماینده نظام سرمایه داری در ایران است که وابستگی روزافزون آن به سیاست اقتصادی دیکته شده توسط سرمایه مالی امپریالیستی، از طرف کارگران و مدافعان آن ها در جامعه به روشنی شناخته می شود. شناخته می شود که سیاست ضد کارگری و ضد مردمی- ضد دموکراتیک نظام سرمایه داری، ابزاری است برای اِعمال نسخه ”آزاد سازی اقصادی و خصوصی سازیِ“ دیکته شده توسط سازمان های مالی امپریالیستی.
۳- ویژگی های برشمرده شده از مقاله تحلیلیِ ”اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران“ همچنین قابل شناخت می سازد که سیاست ضد کارگری- ضد دموکراتیک در رابطه تنگاتنگ قرار دارد با سیاست ضد ملی حاکمیت سرمایه داری در ایرانِ جمهوری اسلامی که پیامد آن تعمیق وابستگی نواستعماری ایران و اقتصاد آن به اقتصادِ جهانی شده امپریالیستی است.
۴- با چنین ارزیابی است که قابل شناخت و درک می شود که دفاع از جنبش کارگری توسط همه میهن دوستان، جوانان، زنان، لایه های شهری و روستایی زیر فشار سلطه و استثمار اقتصاد نولیبرالی، به معنای دفاع از دموکراسی و استقلال ایران است. کارگران و طبقه کارگر با مبارزه برای خواست ها رفاهی و سندیکایی خود، به مرکز ثقل مبارزه برای دمکراسی و حفظ حق حاکمیت و استقلال ایران بدل شده است. به سخنی دیگر طبقه کارگر ایران با دفاع از منافع خود، از منافع کل جامعه دفاع می کند.
۵- تحلیل ارایه شده همچنین نشان می دهد که خواسته های مطالبانی- صنفی در ایرانِ جمهوری اسلامی به سطح خواست سیاسی ارتقا یافته است. بدون حذف سلطه دیکتاتور، دستیابی به مطالبات به حق رفاهی، ممکن نیست.
از این رو دفاع از مطالبات رفاهی- سندیکایی کارگران از قبیل برخورداری از حداقل دستمزدِ ضروری برای زندگی کارگران و خانوادهای آن ها، قراردادهای دستجمعی میان سازمان های صنفی مستقل کارگران و کارفرماها و غیره، به خواست های اجتماعی در سطح عمومی ارتقا یافته است که دفاع از آن توسط همه لایه های میهن دوست، زمینه تغییرات ریشه ای اقتصادی- اجتمای را در ایران ایجاد می سازد.
۷۴۱۶۰ - تاریخ انتشار : ۱۱ ارديبهشت ۱٣۹۵