عنوان : آشفته فکریهای یک "چپ رادیکال نوین"
آشفته فکری و ابهام در نوشته آقای سپهر موج میزند. او نشان می دهد که مسئله چه در رابطه با استراتژی چپ و طبقه کارگر و چه در رابطه با تاکتیکهای مبارزه همچون مسئله انتخابات و چه در برخورد با جناح های حاکمیت ، هنوز برای خودش روشن نیست و دچار آشفتگی است و به همین خاطر است که در هر سه عرصه بالاخره واضح نمی گوید چه میخواهد. البته دیدگاه اپورتونیستی اش کاملا" مشخص و واضح است. سرانجام نظریه این "چپ رادیکال نوین" پراکندگی مبارزات طبقه کارگر و زحمتکشان و محصور کردن آنان در مبارزات روزمره و محلی و جزیی و واگذار کردن عرصه تحولات سراسری و کلان اجتماعی به نیروها و طبقات بورژوازی و متمایل به بورژوازی است.
۷۴۱٨۶ - تاریخ انتشار : ۱۵ ارديبهشت ۱٣۹۵       

عنوان : چپ رادیکال نوین یا تئوریزه کردن شرکت درانتخابات فرمایشی
قطعااین چپ رادیکال نوین که ایشان می فرمایند،یک مابه ازای عینی دارد.من این تفکررابیشتردریک گروه خاص سیاسی می بینم که ازتشتت آرا دردرون خویش رنج می بردبطوریکه مرتبه این گروه سیاسی راتاحدیک کلوپ سیاسی ودورهمی رفیقان قدیمی پائین آورده است.
آقای سپهرورشکستگی سیاسی این طرزفکر را می خواهدبا لفاظی های انقلابی سرهم بندی کند.بادرهم آمیزی رویکردچپ رهائیخواه بااندیشه چپ های تحول خواه،یک نام جدیداختراع کرده اند که هیچ کودک پنج ساله ای رانیزنمی فربیدچه برسدبه فعالین سیاسی را.
گروه سیاسی نامبرده دانسته که جهت تحولات سیاسی به سمت رادیکالیزه شدن بیشترپیش میرودلذا اندیشه دموکراسی وسوسیالیسم مشارکتی (یامستقیم را)که سودای تشکیل دولت انقلابی رانداردازاندیشه های چپ رهایخواه به عاریت میگیردوبرای آنکه ازذات اپورتونیستی اندیشه خودفاصله نگیردسریع سراغ جامعه مدنی میرودوآنربعنوان بهترین وسیله برای رسیدن به هدف معرفی می نماید.ظاهراایشان نه بااندیشه های مارکسیستی آشنائی دارندونه ازاندیشه های لیبرال دموکرات به درستی سردرمیآورند(بحث جامعه مدنی بعنوان یک پدیده بورژوائی یک بحث طولانی وچالش برانگیزاست که اینجابه آن نمی پردازم).ازآنجائیکه جامعه مدنی را پلی ساخته اندبرای رسیدن به هدف نهائیشان که همانا بازی بازی کردن یا لاس زدن با بدترین نوع حاکمیت بورژوائی ست(حکومت مافیائی وغارتگر)لذابه نتیجه زیرمیرسند:
حال با چنین نگاهی به منطق مواجه و رو یارویی چپ رادیکال نوین با رویدادها و رخدادهای سیاسی صحنه جنگ و رقابت احزاب و گروه‌ ها و جریانات مدعی قدرت دولت، فهم اینکه "چطور می توان هم شرکت در انتخابات غیر دمکراتیک و فقیهانه رژیم اسلامی را، سر جمع، در بردارنده سود بیشتر و زیان کمتر برای مردم و سود کمتر و زیان بیشتر برای رهبر و هسته سفت رژیم اسلامی تحلیل کرد و هم خود از شرکت در انتخابات و بویژه از تبلیغ و تلاش به افزایش رای لیست اصلاح طلبان و رفسنجانی امتناع ورزید"، شاید چندان غامض بنظر نرسد. منطق چپ رادیکال نوین در مواجه با این انتخابات، در واقع برخاسته از منطق آن در برخورد به انتخاب بین بد و بدتر و بویژه انتخاب بین بد و بدتر در شرایطی است که بد با امکان انجام برخی از رفرم ها در چهارچوب سرمایه داری و بدتر با پس رفت به شرایط کار و زندگی سخت تر برای کارگران و زحمتکشان و با فلاکت و ارتجاع و بی آینده گی به تصویر در می آید. امری که بویژه در جریان رقابت‌ های انتخاباتی در رژیم های بورژوایی (حتی رقابت انتخاباتی فقیهانه در رژیم اسلامی؛ انتخاباتی که برغم وجود برخی نشانه‌های رقابت در آن، بی تردید تجسم بخش هیچ شکلی از دمکراسی نیست) خود را مدام به رخ می کشد.(پایان نقل قول)
این دوستان ازبس باادبیات پیش افتاده اصلاح طلبان سخن گفته اندکه بسیاری ازهواداران واعضای خودراازدست داده اندحال درصدندکه باگروگان گرفتن ادبیات مارکسیستی(که اندک اعتقادی بدان ندارند)کمی جبران مافات نمایند.
اپورتونیست ها را ازدربیرون کنیدمی خواهندازپنجره داخل شوندواگرپنجره رانیزببندیدبازازیکی ازسوراخ ها به داخل خانه سرک خواهندکشید.
۷۴۱٨۰ - تاریخ انتشار : ۱۴ ارديبهشت ۱٣۹۵