از : فریبرز ستاری
عنوان : وحدت چپ بهر قیمت ، هرگز!
وقتی که از خواندن اطلاعیه کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران فارغ می شوی، اطلاعیه ای که درباره گفتگو پیرامون پروژه "شکل دهی تشکل بزرگ چپ" می باشد. خروجی خواندن اطلاعیه کشف اصرار یک رکن از ارکان چهارگانه پروژه وحدت چپ ایران است؛ اصرار سازمان فدائیان اکثریت در ادامه پروژه وحدت چپ ایران متجیرکننده است. وقتی که ماهها از کناره گیری شورای موقت سوسیالیت های چپ ایران می گذرد و اعلام کرده است، سَرِ بازگشت ندارند. در حالی که سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران دارای دو رویکرد متفاوت در مورد ادامه پروژه وحدت چپ می باشد و هنوز عالیترین ارگان رهبری اتحاد فدائیان، یعنی کنگره موفق به ارائه مصوبه ای نشده است. آیا دو رکن یعنی سازمان فدائیان اکثریت و کنشگران منفرد چپ می توانند تمامیت چپ ایران باشند؟ حتی اگر خود را بخشی از تمامیت چپ بدانند آیا ادامه پروژه وحدت چپ می تواند به نتیجه خلاف موقعیت کنونی روند ۷ ساله پروژه بیانجامد؟ قطعا ادامه پروژه وحدت نه ممکن و نه موثرست و موقعیت تفرقه و پراکندگی نیروها را تغییر نخواهد داد. وقتی که ۴ تشکل عمده چپ در فاز اول پروژه در دوره ۲ ساله موفق می شود ۴ منشور متفاوت را ارائه دهد، منشورهائی که با هدف نقشه راه منشور موسسان پروژه در تناقض اشکار بودند. ایا می توان ادعا کرد که تبیین پایه های نظری، برنامه ای و تشکیلاتی لجاظ شده است؟ همه اعتقاد داریم که ماحصل تلاش ۴ تشکل درگیر با پروژه به ۴ منشور متفاوت می انجامد باید بپذیریم پروژه در عمل متوقف شده . پس اصرار در تداوم پروزه وحدت ، بی وجود نقشه راه، نوعی فیدبک نیست؟ پس باید شگرد وحدت بهر شکل را کنار بگذاریم که نه تنها میسر نیست بلکه انشعاب در سازمان اتحاد فدائیان ایران را باعث می شود. بنابراین وحدت بهر قیمت، هرگز صلاح نمی باشد؛ رفقای سازمان فدائان اکثریت باور کنید.
۷۴۵٨۰ - تاریخ انتشار : ۹ خرداد ۱٣۹۵
|
