عنوان : پرسش مهم/ چگونگی امکان پذیر شدن فعالیت گروه های چپ در داخل ؟
سلام
بر بستر نوشته هائی که «هواداران اکثریت در داخل کشور» تا کنون منتشر کرده اند و به ویژه با توجه به این مصاحبه ، که از فعالیت چند گروه چپ خبر می دهد، پرسشی مهم مطرح می شود. فعالیت گروه های چپ در ایران چگونه ممکن شده است و موقعیت چگونه است؟ می توان با دستاویز «مسائل امنیتی» یا با متهم کردن پرسنده این پرسش به «مامور« بودن و.. به این پرسش پاسخ نداد اما کمی تامل نشان می دهد نهادهای امنیتی برای کشف گروه های چپ داخل کشور راه های بهتری دارند تا طرح پرسشی تحلیلی در قالب کامنت اخبار روز .... پرسش من در باره تشکیلات و تاکتیک های سازمانی نیست . پرسشی تحلیلی است . با شناختی که از نهادهای امنیتی ایران داریم می دانیم که این نهادها در گذشته در کشف گروه های چپی که وجود خود را به نوعی علنی می کردند (چون رابطه با خارج از کشور و.. ) ناتوان نبوده اند.. از منظر تحلیلی این پرسش مطرح است که آیا اکنون ناتوان شده و نمی توانند گروه های چپ را شناسائی و سرکوب کنند؟ آیا توانائی دارند اما به دلایلی این گروه ها را سرکوب نمی کنند؟ آیا موقعیت ایران چنان است که گروه های چپ اجازه فعالیت دارند؟ ایا موقعیت چنان است که گروه های چپ امکان فعالیت دارند ؟ امکان با اجازه فرق دارد. ایا رژیم این گروه ها را تحمل می کند؟ و اگر چنین است تحمل فقط به هواداران سازمان اکثریت محدود است یا دیگران نیز تحمل می شوند؟ . ایا این گروه ها وجود خود را بر رژیم تحمیل کرده اند؟ و....... به این پرسش که فعالیت گروه های چپ در داخل کشور چگونه ممکن شده است، پاسخ های متفاوتی می توان داد از جمله پاسخ های گوناگون بالا . ... هر یک از این پاسخ ها به تحلیل متفاوتی منجر می شود .. پرسش از منظر تحلیلی مهم است . پس خوب است که دوستان یک بار به این پرسش پاسخ دهند .... به این پرسش می توان به طور کلی و بدون اشاره به موارد تشکیلاتی و امنیتی پاسخ داد .
۷۵۱۱۰ - تاریخ انتشار : ۱۱ تير ۱٣۹۵       

عنوان : وحدت عینی یا اراده گرایانه
من تقریبا" با اکثر مواضع رفیق یا رفقای مصاحبه شونده موافقم به جز نظرات آنها مربوط به وحدت که علیرغم شفافیت و قاطعیت نظراتشان در اکثر موارد، در این مورد مبهم و غیر شفاف و توام با "مصلحت بینی" است. آنها از یک طرف "پروژه وحدت" به درستی" اراده گرایانه و غیرعینی" می بینند که ابستن انشعابات متعدد می باشد و از طرفی امر وحدت "فداییان" را "عینی وممکن" می بینند. از طرفی سازمان "اکثریت" را سازمانی با گرایش راست و "سوسیال دموکراسی" می بینند و از طرفی از وحت "اتحاد فداییان" (که نظرات خود را با اکثریت رفقای کمیته مرکزی آن نزدیک می بینند) و "سازمان اکثریت" استقبال می کنند. نمی دانم این قصور است و یا مصلحت بینی؟ به هرحال وجود چنین ابهامات و عدم شفافیت هایی است که امر "پروژه وحدت" را مشکل کرده است. باید با قاطعیت و شفافیت مرزهای اختلاف را روشن کنیم تا ببینیم با چه کسی و بر سر چه چیزی قرار است وحدت کنیم. برای ما ، نام" فدایی" بیانگر هویت وگذشته پر افتخار سرشار از شجاعت، فداکاری، جسارت و عشق به مردم است و مواضع فاجعه بار بعد از انقلاب بخشی ازجریان "فدایی" خدشه ای بر آن وارد نمیسازد ولی در امر مهمی همچون وحدت چپ که هدف از آن شکل گرفتن یک سازمان و تشکیلات با صلابت و دارای مواضع شفاف در جهت ومبتنی بر منافع طبقاتی طبقه کارگر می باشد، مکث و تاکید روی لزوم "وحدت انحصاری" خانواده "فدایی" به هر قیمت و با هر مواضعی که هر بخشی از این "خانواده" می تواند داشته باشد، خارج از اصول و پرنسیب هویت بزرگتر ما که چپ و کمونیسم است، می باشد. با آرزوی وحدت همه جریانات چپ معتقد و پایبند به منافع طبقه کارگر.
۷۵۰۶۷ - تاریخ انتشار : ۹ تير ۱٣۹۵