عنوان : عباس به خودش هم متعهد* نبود.
با اجازه.
نمی خوام نبش قبر کنم و چوب به جنازه مُرده بزنم،بااینحال سوالی هست که پاسخ می طلبد.
سال ۱۳۵۶ کیارستمی ۳۷ ساله در انتهای فیلم گزارش،تصویری از نظام بهداشت و درمان کشور خدا شاه میهن عرضه میکند که اسفناک و بغرنج است.حال با توجه به آنچه کیارستمی در انتهای فیلم گزارش به تصویر کشیده است،سوال و طنز تلخ قضیه این‌جاست که کیارستمی که تمام عمر بر طبل حیات و نشاط زندگی کوبیده و خواستار آن بوده که بجای ماندگاری آثارش،خودش ماندگار شود،چه‌گونه و بر اساس چه منطق و بینشی وقایع عینی جامعه و تجارب ذهنی خویش را فاکتور گرفته است و در سن ۷۶ سالگی با توهم و خوش خیالی و سهل انگاری کودکانه،جسم بیمارش را به دست و تیغ بُرنده پزشکان بهداشت و درمان حکومتی سپرده است که در پستی و رذالت و حقارت و بی شرمی...یگانه دورانند و شُهرهِ آفاق؟!
*کیارستمی:
بعضی‌ها می‌گویند ایراد تو در این است که متعهد نیستی.من می‌گویم فقط به خودم متعهد هستم.
۷۵۱۹۰ - تاریخ انتشار : ۲۰ تير ۱٣۹۵       

عنوان : به اقای فرهمند
هموطن گرامی..
مرحوم کیارستمی..کشته شد.
او در ان نطام عقب افتاده پزشکی که فقط کاغذ های رنگی حکم "خدائی " دارند و هر منتقدی هم دشمن نطام ولائی شمرده میشود..کشته شد .
شما کار و فعالیت هنری او را ارج نهادید..بسیار مورد ستایش و احترام است اما ذکر کنید که چگونه "مرگش " فرا رسید..چنین بزرگداشتی را برای شخصی که کاملا طبیعی و یا بیماری درمان ناپذیری،دلیل مرگش میباشد..مینویسند.
در مورد مرگ مشکوک انهم بعلت نارسائی ها و سهل انگاری ها و خصوصا نقش شگفت انگیز "اقتصاد" در ان ،که نتیجه ان مرگ انسانی ست. و شاید عمدا نیز ،ما نمیدانیم..عمدا بدلیل اعتقادات سیاسیش،باید چنین رقم میخورد..
این گونه مرگ ها در نظام ولائی مقوله غریبی نیست،که انسانی را که "نظام" دوست ندارد در موقعیتی مناسب چون مرحوم طالقانی یا فرزند خمینی ..موقعیتی طلائی که پیش اید با استفاده از شرائط موجود..از سر راه نظام برداشته شوند..
۷۵۱۵۵ - تاریخ انتشار : ۱۶ تير ۱٣۹۵