عنوان : نقد مستدل
من نوشته های خانم سعید را دنبال می کنم و با هجویی که ایشان با نام »دائی حان ولی« می سازند آشنایم و می پسندم. راستش می توان با »هجو« یا با این هجو مخالف بود ولی اینکه آقای بهمنی گفته است را من از این نوشته استنباط که نکردم هیچ بلکه اینگونه دریافتم؛ نویسنده سعی دارد آن بخش از حاکمیت را که با شفاف سازی امور مالی مشکل دارد و با برقراری آن احساس می کند نمی تواند امیال خویش را پیش ببرد زیر ضرب برده و دلنگرانیهایش را عیان سازد.
شاید شرایط ما را خشک و بی روح ساخته. شاید ما عادت به شیوه ی گفتار پادگانی داریم. و شایدهای دیگر. ولی برای نقد بایست ادله ای ارائه داد. اینکه من فقط مخالفم چون به من نچسبید کافی نیست.
۷۶۰۷۵ - تاریخ انتشار : ۱٨ شهريور ۱٣۹۵       

عنوان : بی مزه و نچسب
بی مزه و نچسب
با سلام و احترام و عرض معذرت خدمت آقای مارال سعید بابت بی مزه و نچسب خطاب کردن موضوع نوشته ایشان.به هر حال خدا هم به چوپان گفته :هیچ آدابی و ترتیبی مجوی—هرچه میخواهد دل تنگت بگو-ماهم از سر دلتنگی اسائه ادبی کردیم.
نویسنده اصلاً خود را بی نیاز از مطالعه جبهه بندی درون نظام دانسته و همه را به یک چوب رانده است.اتفاقاً FATF یکی از عرصه های مبارزه وآنطور مورد نظر نویسنده است،مبارزه طبقاتی است.گروهی میخواهند فضا بسته باشند تا به منافع نامشروع خود برسند و اصلاح طلبان که موضعشان به مردم نزدیک تراست خواهان فضای باز و پیوستن به FATF هستند .چپ واقعی هم باید موضع فعال داشته باشد به قول لنین باید از هر متحدی ولو موقت،مردد و مشکوک پشتیبانی کند و نه این که موضع خنثی و بدتر از آن منفی ،بگیرد.
به قول لنین ساده ترین موضع گیری ها ،سیاست نفی مطلق است که نیاز به داده جدید ندارد و از ازل تا ابد میتواند ثابت باشد و خیال یک فعال اجتماعی را از مطالعه و کنکاش ،راحت کند.
۷۶۰۷۰ - تاریخ انتشار : ۱٨ شهريور ۱٣۹۵