یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

صداهای ماندگار - اشرف دهقانی

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : امیر ایرانی

عنوان : یادبودها و یاد کردن ها
یادبودها و یادکردن ها، میتوانند؛ کارکردمثبت یا منفی از خود نشان دهند. که مثبت یا منفی شدنشان بستگی به یادبودگیران دارد.
یکی از کارکردهای مثبت:زدن تلنگر به زمان حالیان و دراین هنگامیان و همان یادبود گیران باقی مانده از آن دوران است. که با تلنگر خوردگی، چه بسا وجدان خفته بیدار شود و وجدان بیدار شده به این موضوع آگاه شود اگر در آن دوران توان شناسایی بگونه ای بود که حرکات تحولخواهی جامعه بر مبنای واقعیات طرح ریزی می شد وبه پیش برده می شد و به آزادی و دمکراسی و عدالت اجتماعی بگونه ای دگر توجه می شد نه بر اساس پندار هایی خاص، شاید آن زنده یادان زندگی کنندگانی اثرگذارتر در دوران بعدی می شدند.
یکی از کارکردهای منفی آن و شاید خطرناکترین آنان اینست:
که از آن زنده یادان و یادبوده هایشان، ابزاری ساخته شود برای توجیه حرکات بعدی. آنهم حرکاتی که هرز برنده و منحرف کننده روند تحولخواهی جامعه که در پی آزادی و دمکراسی و عدالت اجتماعی است. که این روند تحولخواهی، در پی قهرمان ساختن و قهرمان پروری و منجی گری خاص نیست.
۷۶۷٨٨ - تاریخ انتشار : ۲ آبان ۱٣۹۵       

    از : البرز

عنوان : آری واقعاً حیف، و هزاران بار حیف که آن زمان فرصت و امکان کافی برای صحبت، مشاوره و تبادل نظر نبود
بانو اشرف دهقان گرامی، هرگاه نامت را پای مطلبی می بینم، هرگز اتفاق نیفتاده که آن مطلب را نخوانده، و از صداقت و شجاعتت در راستگویی حظّی نبرده باشم.

به گواهی اسنادِ جنبش چپ، شما و خانواده ی شما سهمی به سزا در مفهومی به نام جنبش فدایی داشته و دارند. به یقین بسیارانی در جنبش فدایی غبطه ی جایگاه شما را دارند، البت نه از روی حسد، بل از روی رفاقت.

شما در این نوشتار با لحنی بسیار گیرا و انسانی می نویسی؛ «...او [بهروز] را در اتاقش با میز تحریر کشودارش در یک سمت، سه تارش تکیه داده بر دیوار در کنار گرام و صفحه های بزرگ موسیقی اش می بینم. می بینم که با جمعی از رفقای جوان تر از خود روی زمین نشسته و با شوری سرشار از زندگی ، آن شعرها را می خواند و من دم در اتاق سرا پا گوش ایستاده ام...»

حال میخواهم با زبان و صدایِ مناف عزیز که با دیدن شما در راهروی اوین با هیجان به سوی شما خیز برداشته و نام شما را صدا زده، صدایت بزنم؛ اشرف!
آری واقعاً حیف، و هزاران بار حیف که آن زمان فرصت و امکان کافی برای صحبت، مشاوره و تبادل نظر نبود. اما امروز چه؛
- چرا هنوز هم از "دم در اتاق" به حرف یکدیگر گوش می کنیم؟
- چرا گروههایِ متعددِ مشتق از نوزده بهمن ۴۹ نمیتوانند با حفظ استقلال گروهی پیرامون مفاهیمِ اساسی جنبش فدایی یعنی آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی متحد شوند؟
۷۶۷۶۴ - تاریخ انتشار : ۲۹ مهر ۱٣۹۵       

  

 
چاپ کن

نظرات (۲)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست