• ر آستانه انتخابات، حکومت زیمباوه به خبرنگاران خارجی اجازه داد که به این کشور سفر نمایند تا از نزدیک شاهد حضور مردم در انتخابات باشند. حوادث بعد از انتخابات نشان داد که موگابه و اطرافیانش از حضور مردم به نفع خود بهره برداری سیاسی نمودند. با آغاز خشونت بی حد و حصر نیروهای نظامی و امنیتی علیه مردم و به تصویر کشیدن آن توسط خبرنگاران، رژیم از آنان خواست که بلافاصله خاک زیمباوه را ترک نمایند؛ البته در این میان چند نفر از آنان دستگیر شدند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۴ تير ۱٣٨٨ -  ۵ ژوئيه ۲۰۰۹

در فضای به شدت پلیسی، بسته و غیر دموکراتیک در کشور، مردم خسته از استبداد به پای صندوقهای رای رفتند تا رییس جمهور آینده خود را انتخاب نمایند. رییس جمهور وقت با برخورداری از حمایت سران نظامی، حزبی و بهره مند از ثروت کشور، رقیب انتخاباتی اش را "عروسک خیمه شب بازی قدرتهای بزرگ" نامید و برایش خط و نشانها کشید.
انتظار می رفت که یکی دو روز بعد از انتخابات نتایج آن اعلام گردد، اما کمیسیون انتخاباتی که خود دست چین شده ی رییس جمهور بود اعلام نتایج را شش هفته به تاخیر انداخت. برخلاف تعلل عمدی اعضای کمیسیون، شبه نظامیان وابسته به دولت و پلیس بلافاصله سرکوب مخالفان رییس جمهور را آغاز نمودند.
شبه نظامیان که عمدتا در شاخه جوانان حزب حاکم "زانوپی اف" عضویت داشتند، خانه ها و کلبه های مخالفان رییس جمهور "موگابه" را به آتش کشیده و یا آنان را مورد ضرب و شتم قرار دادند. پلیس باتوم به دست بسیاری از طرفداران" سانگیرای" رقیب انتخاباتی را دستگیر نمود.
در زیمباوه، هیچ رسانه ی منتقدی قابل تحمل نیست و به شدت سرکوب می شود. در آستانه انتخابات، حکومت زیمباوه به خبرنگاران خارجی اجازه داد که به این کشور سفر نمایند تا از نزدیک شاهد حضور مردم در انتخابات باشند. حوادث بعد از انتخابات نشان داد که موگابه و اطرافیانش از حضور مردم به نفع خود بهره برداری سیاسی نمودند. با آغاز خشونت بی حد و حصر نیروهای نظامی و امنیتی علیه مردم و به تصویر کشیدن آن توسط خبرنگاران، رژیم از آنان خواست که بلافاصله خاک زیمباوه را ترک نمایند؛ البته در این میان چند نفر از آنان دستگیر شدند.
به دلیل بسته شدن راههای خبر رسانی، تنی چند از مردم زیمباوه با استفاده از دوربین موبایلهایشان از صحنه های سرکوب مخالفان توسط پلیس فیلمبرداری نمودند. آنان با وجود کنترل شدید دولت بر اینترنت و مسدود کردن اغلب سایتها توانستند فیلمها را در اختیار خبرگزاریهای بزرگ قرار دهند. اگر چه تصاویر و فیلم های ارسالی بسیار محدود بود اما توانست توجه افکار عمومی مردم جهان را به مساله ی سرکوب مخالفان در زیمباوه جلب نماید.
"چکمه های سیاه" و "بریگارد پنجم" برای فعالین سیاسی زیمباوه ای نام آشنایست. اعضای بریگارد پنجم در کشور کره شمالی آموزش دیده اند. به دستور موگابه، از این گروه در جریان قتل عام ۲۰ هزار نفری قبیله "ماتبله" استفاده شد. چکمه های سیاه یا پلیس ضد شورش زیمباوه نقش ویژه ای در سرکوب مخالفان بر عهده دارند. بعد از پایان انتخابات، تعدادی از دانشجویان و اعضای رده بالای حزب مخالف حکومت، توسط اعضای چکمه های سیاه مورد شکنجه قرار گرفتند.
چند فعال سیاسی زیمباوه ای پناهنده به آفریقای جنوبی، از حضور افراد پلیس در خانه های مخالفان خبر دادند. بنا به گفته ی آنان، افراد پلیس از افراد هوادار سانگیرای می پرسیدند: "با کدام دستت رای دادی؟" هوادار بی خبر از همه جا، دستی که با آن برگه ی انتخابات را پر نموده بود نشان می داد و پلیس نیز بلافاصله دست او را در حضور اعضای خانواده اش قطع می نمود. در جریان سرکوب مخالفان، دهها نفر کشته، بیش از دو هزار نفر مورد ضرب و شتم قرار گرفته و حدود ۵ هزار نفر ناپدید شدند. عده ای عضوی از بدنشان قطع گشت و چند نفر نیز زنده به آتش کشیده شدند.
حزب جنبش برای تغییرات دموکراتیک- ام دی سی-؛ حزب اپوزسیون حکومت، از پیروزی خود در انتخابات خبر داد که بلافاصله با هشدار مقامات امنیتی روبرو گشت. مقامات امنیتی اعلام نمودند که اعلام زود هنگام خبر پیروزی مانند تصمیم برای "کودتا" است و با آن به شدت برخورد خواهند نمود.
بعد از ۶ هفته، کمیسیون انتخابات اعلام نمود که سانگیرای ۴۷ درصد و موگابه ۴٣ درصد از آری را به خود اختصاص داده اند. بنا به گفته ی کمیسیون، به دلیل آن که هیچ کدام از دو نامزد نتوانسته اند اکثریت آری را کسب نمایند؛ انتخابات به دور دوم کشیده خواهد شد. در آن انتخابات حزب جنبش برای تغییرات دموکراتیک توانست ۱۱۰ کرسی پارلمان را از آن خود کند در حالی که حزب زانو پی اف به رهبری موگابه تنها ۹۶ کرسی را به دست آورد.
بعد از خاتمه انتخابات میزان خشونت علیه مخالفان چنان بالا گرفت که سانگیرای رسما اعلام نمود که در دور دوم شرکت نخواهد کرد. موگابه؛ قبل از اعلام نتایج دور دوم، دعوتنامه های به چند تن از شخصیتهای سیاسی کشورها ارسال نمود تا در مراسم تحلیف ریاست جمهوریش حضور یابند.
شورای امنیت سازمان ملل اگر چه علیه سرکوب وحشیانه مردم زیمباوه اعتراض نمود اما عملا به دلیل حمایت کشورهای چین و روسیه از موگابه؛ نتوانست قطعنامه ای علیه حکومت زیمباوه صادر نماید. سانگیرای تلاش کرد که حمایت رهبران کشور آفریقایی را کسب نماید. اگر چه روسای کشورهای بوتسوانا، زامبیا و نخست وزیر کنیا با او همراه گشتند اما در مقابل رهبرانی چون عمر بونگو رییس جمهور گابن از موگابه حمایت نمودند. موگابه با توجه به شناختش از رهبران آفریقا اعلام نمود که هیچ کشور آفریقایی جرات سرنگونی حکومتش را ندارد و درخواست بوتسوانا برای کناره گیریش را نیز" باد هوا" خواند.
جامعه توسعه جنوب آفریقا- سدک- "تابو امبکی" رییس جمهور سابق آفریقای جنوبی را به عنوان مذاکره کننده اصلی بحران زیمباوه برگزید. در جریان گفتگوها، نگاه غیرمنصفانه و یکطرفانه امبکی نارضایتی سانگیرای را به همراه داشت. او بارها از جامعه توسعه جنوب آفریقا درخواست نمود که فرد دیگری را به عنوان میانجی گر معرفی نماید.
بعد از بازگشت تابو امبکی از اجلاس سران گروه هشت در هوکایدوی ژاپن و انتقاد آنان از عملکرد او به عنوان میانجیگر، دور تازه ای از مذاکرات آغاز گشت. رابرت موگابه حاضر شد که با مورگن سانگیرای دولت اتحاد ملی را تشکیل دهد. در فوریه ۲۰۰۹ سانگیرای به عنوان نخست وزیر سوگند یاد نمود در حالی که موگابه مقام ریاست جمهوری خود را هم چنان حفظ می نمود.
برخی از هواداران حزب جنبش برای تغییرات دموکراتیک، سانگیرای را به دلیل پذیرش پست نخست وزیری در حکومت موگابه مورد انتقاد قرار دادند. در مقابل آن گروه؛ دسته ی دیگر از هواداران بر این باور بودند که قبول پست نخست وزیری توسط سانگیرای با توجه به شرایط حاضر به نفع کشور و مردم زیمباوه است.
زیمباوه ای که روزی سبد نان آفریقا بود اینک در قفسه های فروشگاهیش نانی یافت نمی شد. اقلامی چون شکر، شیر و... سر از بازارهای سیاه در آورده بود. بیمارستانها خالی از دارو و پمپ بنزینها خالی از بنزین بود. هزاران نفر از مردم زیمباوه که به دلیل نبود آب آشامیدنی سالم به بیماری وبا مبتلا گشته بودند جان باختند. رییس جمهور موگابه به جای مهار بحران بهداشتی؛ دولتهای آمریکا و بریتانیا را متهم نمود که با پخش میکروب وبا تلاش می کنند حکومت او را سرنگون نمایند.
اسکناسهای آن کشور به پشیزی نمی ارزید و به جای آن از پولهای کشورهای آفریقای جنوبی- رند- و دولار آمریکا در معاملات استفاده می شد. چندین سال تحریم علیه زیمباوه تنها بر شانه ی مردم عادی سنگینی می کرد، مردمی که با فقر، گرسنگی و ایدز دست و پنجه نرم می کردند. در چنین شرایطی بود که سانگیرای، مردی که بارها به دستور موگابه دستگیر و شکنجه شده بود به عنوان نخست وزیر زیمباوه سوگند یاد کرد.

zaramajidpour@yahoo.co.uk
zara-majidpour.blogspot.com