• رویا تویی! "تو"، آخر خوب غزل ها
مفرد بخوانم دلبرا، "من" را نگو "ما"!

"من" خود "تو" ام، دل یک دله با اسم خوبت
مفرد ترین "من" در میانِ "ما" ی دنیا. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲٣ فروردين ۱٣٨۹ -  ۱۲ آوريل ۲۰۱۰

 
 
رویا تویی! "تو"، آخرِ خوب غزل ها
مفرد بخوانم دلبرا، "من" را نگو "ما"!

"من" خود "تو" ام، دل یک دله با اسم خوبت
مفرد ترین "من" در میانِ "ما" ی دنیا.

"من" جسم ام وُ روحِ "تو" اوّل شخصِ مفرد
"من" بی "تو" هیچم، مفردی تنهای تنها

"ما" و "شما"، "آن ها" و "ایشان"، خود "تو" یی تو!
ای بی "تو" نشناسم "من" از خویشم سر و پا

من با "تو" هم "من" می شوم، ای نیمه ی "من"
ای روح رفته در تن و جانم... "آنیما"۱


۱ در ادیان سامی آدم و حوا نماد آفرینش بشرند. در میتولوژی ی ایرانی مشی و مشیانه هر دو ریشه‌ی یک گیاه ریواس بودند که این ریشه چون رویید و از زمین بیرون آمد به دو ساقه‌ی همانند تقسیم گردید. پس، یکی نماد مرد (مشی ) و دیگری نماد زن (مشیانه) شد. در میتولوژی ی یونانی، روان زنانه را آنیما (Anima ) و روان مردانه را آنیموس (Animus ) خوانده اند. "کارل گوستاو یونگ" روانشناس و متفکر سویسی، که همردیف زیگموند فروید از پایوران علم نوین روانشناسی است، آنیما و آنیموس را از مهم‌ترین آرکِ تایپ‌ها در تکامل شخصیت می‌داند و می‌گوید: در نهایت، انسانی به کمال انسانیتِ خود می‌رسد که آنیما وآنیموس در او به وحدت و یگانگی کامل برسند. یونگ، یکی شدن آنیما و آنیموس را ازدواج جادویی خوانده است و در واقع اصلی‌ترین بنیان روان آدمی، آنیما و آنیموس است. در میتولوژی ی یونانی آمده است: خدایان چون از خلقت آنیما و آنیموس که به هم متصل بودند فارغ شدند، از وحدت و قدرت و یگانگی ی آن ها در کردار و رفتار به وحشت افتادند. پس... زئوس خدای خدایان به پوزیدون فرمان داد تا آنان را به دو نیم کند. پوزیدون چنین کرد و آنان از هم جدا شدند. از آن پس بشر هماره نیمه ی گم شده اش را جستجو می کند. واژه ی "نیمه ی دیگر" که در ادبیات فیمینیستی به کرات به آن اشاره شده است از این بنیاد اسطوره ای برآمده است.   

و دیگر این که... خوش می داشتم در پایانه ی این غزل نام گرانقدری را می آوردم که به ملاحظاتی نیاوردم. نامِ مبارکِ "آنیما" حلالش باد.