• جناب اشکوری! شما فضای مجازی اینترنت و میدان غیرواقعی را بی معنا دانسته و لذا از پاسخ دادن به سئوال های من و مطالب جناب شهاب جم خود داری کرده اید. فرصت را مناسب میشمارم و شما را دعوت میکنم تا در یک جلسه عمومی و فضایی واقعی به این سئوال ها پاسخ دهید تا بر نسل امروز روشن شود این استبداد چگونه بازسازی شد و چگونه توانست روزگار مردم ایران را تا این اندازه سیاه کند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۴ فروردين ۱٣٨۹ -  ۱٣ آوريل ۲۰۱۰

جناب حجت الاسلام اشکوری با سلام به شما و درود به روان پاک شهدای راه آزادی و استقلال ایران
۱ – روشهای تخریبی مایه تأسف هستند و بهیچ رو، توجیه پذیر نیستند. نه از سوی شما و نه از سوی آنها که با شما این رویه را بکار برده اند.
۲- متنی که من در جواب نوشته شما خطاب به آقای شکوهی فرد که در سایت گویا منتشر شده بود نگاشتم برای این سایت نیز ارسال شد و قاعدتا شما باید آن را در این سایت مشاهده میکردید، علیرغم ارسالهای مکرر، مدیریت این سایت تصمیم به عدم درج آن گرفت. اما آنچه من در نامه به شما بدان اشاره کردم، دفاع از آقای بنی صدر نبود که ایشان خود بدین کار قادرند بلکه رد اتهاماتی بود که شما در جوابیه خود خطاب به آقای شکوهی فرد، به میلیونها حامی رئیس جمهور (آقای بنی صدر) از جمله این جانب که به طور غیرمسلحانه خواهان آزادی و مخالف استبداد فقیه بودیم زدید و گناه ما را در برقراری استبداد خونریز حاکم بر ایران بیشتر از حاکمین دیروز و امروز دانسته اید و در جوابیه اخیر تحت عنوان سخنی با اهل دل، نیز بدان اشاره فرموده اید. متاسفانه در پاسخی که از جمله به نوشته من داده اید بنا بر رویه ای که در حوزه آموخته اید با بهره گیری از منطق صوری به ظاهر، زمان را مناسب این گونه بحث ها نمیدانید اما، به جای پاسخ سئوالها که من در باره عملکرد شما در کسوت نمایندگی مجلس به خصوص رای به عدم کفایت سیاسی رئیس جمهور و تاثیر آن بر روند سیاسی ایران و باز سازی استبداد کردم، آن ها را با نشستن بر مسند قضا و صادر کردن حکم محکومیت آقای بنی صدر، پوشانده اید. ادعا کرده اید: «اگر برخی اشتباهات مهلک جناب بنی صدر در دروان زمامداری اش و به ویژه استمرار آن در دوران پس از خروج از کشور نبود، احتمالا نه خود به چنان سرنوشتی دچار می شد و نه تبعات زیانبار آن دامن مردم و جریانهای سیاسی و فرهنگی را میگرفت». به جای نوشتن پاسخ به سئوالاتی در باره عمکردتان و پذیرش تقصیر خود در گرفتن جانب کودتاچیان خون ریز، همچنان نشسته بر مسند قضا، خواهان گشودن پرونده عملکرد ایشان در دوران سه ساله اول انقلاب و نیز عمکرد ایشان در خارج از کشور شده اید و ایشان را به پاسخ دادن فرا خوانده اید. آیا غافل از آنید که هر کس و هر گروه می باید پاسخ گوی عمل خویش باشد؟
٣- همانطور که قبلا یادآور شدم، غیر از کتابهای خیانت به امید و درس تجربه و نامه ها و فراوان مقاله و مصاحبه، آقای بنی صدر چه به صورت کتبی و چه شفاهی و چه در جلسات گوناگون که در طی این سی سال در شهرهای مختلف اروپا برگزار شده به پرسشها که از ایشان شده است - که در مواردی توهین آمیز نیز بوده اند-، با متانت و سعه صدر پاسخ داده اند . شما نوشته اید «و کلام آخر، با این همه، اگر دوستان اصرار بر گشودن باب بحث و گفتگو پیرامون کارنامه نخستین رئیس جمهور ایران دارند، بسم الله! شایسته است که شخص جناب ایشان داوطلب شوند و خود با شهامت برای گسترش گفتمان آزادی و الغای سانسور و تعمیم امامت، فتح باب کنند و اجازه دهند که موافقان و منتقدان و پرسشگران و آگاهان سخن خود را بگویند و در نهایت، حتی اگر طرفهای بحث به توافق نرسیدند، باکی نیست، حداقل بر آگاهی مردم و جوانان می افزاید و این کاری است بایسته و در خور تحسین». اما پرونده آقای بنی صدر گشوده است. ٣۰ سال است مثلث زورپرست هر جعل که توانسته اند کرده اند و هر دروغ که لازم دیده اند ساخته و پخش کرده اند. و پرسشی نیست که ایشان به آن پاسخ نداده باشد. «دوستان» از عملکرد شما و همانند شما پرسیده اند. وگرنه، حال که شما خود خویشتن را قاضی کرده و حکم محکومیت ایشان را صادر کرده اید، بسم الله فتح باب کنید و اگر سئوالی هایی دارید شهامت به خرج داده و با ایشان در میان بگذارید. با شناخت و تجربه ای که من دارم، ایشان قطعا به آنها پاسخ خواهند گفت. شما در نوشته قبلی خویش مدعی شده بودید که سی سال پیش، رای به عدم کفایت رئیس جمهور را درست میدانستید و امروزآن تصمیم خود را صائب تر یافته اید، در آنروز چون در مقام نمایندگی رای داده اید طبعا بر شما و مردمی که شما نماینده آنها بوده اید عملکرد آقای بنی صدر به طور شفاف معلوم بوده است و حال از ایشان میخواهید تا در باره عمل کرد دوران ریاست جمهوری خویش توضیح بدهد! چون هنوز برآن عمل خود اطمینان دارید، دعوی امروزتان ناقض عمل دیروزتان و اعتراف به این نیست که آن روز از روی علم و آگاهی رای نداده اید بلکه به فرموده و دستوری رای داده اید؟   بررسی گذشته را واگذار به آینده نیز نکنید چونکه گذشته مهم است زیرا حال و آینده را میسازد پس پرداختن به گذشته به خصوص در این شرایط که آینده ایران داو قمار قدرت طلبان است کاری است بایسته.
۴- شما فضای مجازی اینترنت و میدان غیرواقعی را بی معنا دانسته و لذا از پاسخ دادن به سئوال های من و مطالب جناب شهاب جم خود داری کرده اید. فرصت را مناسب میشمارم و شما را دعوت میکنم تا در یک جلسه عمومی و فضایی واقعی به این سئوال ها پاسخ دهید تا بر نسل امروز روشن شود این استبداد چگونه بازسازی شد و چگونه توانست روزگار مردم ایران را تا این اندازه سیاه کند.
۵- شما اصطلاح وسط باز را جعلی و مبهم و مخدوش واصطلاحی خوانده اید که از تفکری پرده بر میدارد که تمامیت خواه و انحصار طلب است و فقط خود را حق میداند و دیگران را باطل و در این میان صد البته «وسط» و منطقه خاکستری نیز وجود ندارد. در این تفکر یا علی هستی و حامی علی و یا معاویه و حامی او وگرنه عمر و عاصی. یاد آور میشوید، در دیداری که شما و نمایندگان مجلس اول که خود را مستقل و از حامیان رئیس جمهور نیز خوانده اید با آقای بنی صدر داشته اید وی شما را عمرو عاص خطاب کرده است. جناب اشکوری، حق حاکمیت مردم حق است و ولایت فقیه ناحق، آزادی حق است و استبداد ناحق بین این دو، به قول شما، «وسط» و منطقه «خاکستری » وجود ندارد. قدری کوتاه آمدن از موضع حق، کفه ترازوی ناحق را سنگین و نهایتا به ناحق می انجامد. کاری که ابو موسی اشعری در مورد حکمیت بین حکومت بر حق علی و جایگاه نا حق معاویه انجام داد. پس ایشان جا داشت روش شما و هیئت همراه شما را به روش ابو موسی اشعری تشبیه میکرد. از قضا، روش شما و هیئت نمایندگان وسط باز مجلس را همان روش ابوموسی اشعری دانسته اند. شما هنوز هم بر همان روش وسط بازی اصرار دارید. دوباره به کلام خود بنگرید، مورد ظلم و ستم واقع شده را مقصرتر از ظالم و ستمگر شمردن درد آور نیست؟ این سخن اهل انصاف است؟

jmpaknejad@yahoo.fr