• سراینده گر زادی، ای نازنین!
جهان در سرودِ تو یابد طنین.

همه هر چه هستی ت در دیدرس،
و جاویدی ات هم در اُمّید رس. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲٣ شهريور ۱٣٨۹ -  ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۰

 
 

نازنینی تا کنون بارها از من خواسته است
بگویم چرا شعر می سرایم.


سراینده گر زادی ، ای نازنین!
جهان در سرودِ تو یابد طنین.

همه هر چه هستی ت در دیدرس،
و جاویدی ات هم در اُمّید رس.

همه واژه ها مر تو را بومی اند:
به گاهِ سرودن، همه مومی اند.

ابا هر یک آن کن که می بایدت:
به گاهِ سرودن ، به کار آیدت.

بدان و به یاد آر، اما، که شعر
دو راه ات نماید: جهان یا که شعر!

گزینِ تو گر شعر باشد، جهان
هم آید به سوی ات ز راهِ نهان:
به شعر اندرت پاره پاره شود،
و هر پاره ای یک نگاره شود.

چو گرد هم آیند انگاره ها،
به هم بر فزایند آن پاره ها،

جهانِ درون ات شود ساخته،
ز هر زشت و بد نیک پرداخته.

به پایان رسد کارِ دشوارِ تو:
بماند به جا جاودان کارِ تو.

ور از مام شاعر نزادی، مکوش:
که شاعر نگردی به کار و به هوش.

سوم تیرماه ۱٣٨۹،
بیدرکجای لندن