اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱٣ شهريور ۱٣۹۰ -  ۴ سپتامبر ۲۰۱۱

شنبه دوازده شهریور گردهمایی حامیان مادران عزادار ایران در لندن به مناسبت بیست و سومین سالگرد کشتار جمعی زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ با عکس هایی از مادران خاوران و و مادران پارک لاله در میدان ترافالگار لندن برگزار شد. انها در سکوت و بخش اعلامیه توضیحی از این روز به مردم یاداور شدند که خانواده های کشتارشهریور ۶۷ در این بیست وسه سال به اشکال مختلف خواستار گشایش پرونده این کشتارها بوده اند. اما نه تنها به صدای انان پاسخی داده نشده است بلکه اکنون چند سال است که بر در گورستان خاوران قفل زده اند و به خانواده ها و مادران اجازه نمی دهند بر مزار فرزندانشان گرد ایند. انها یادآور شدند که گروه کثیری از خانواده های شهدای قتل عام زندانیان سیاسی، مادران خاوران، همچنان خواسته هایشان را که در نامه ی اول به حسن حبیبی وزیر دادگستری در ١٣٦٧نوشته اند را پی گیرند و سوال می کنند:

«ما سئوال می کنیم: اگر اقدامات مقامات قانونی بوده است، چرا اعدام ها از چشم همگان پنهان نگاهداشته شد؟ ما سئوال میکنیم: اگر این اقدامات موجه بوده چرا صریحا اعلام نمیگردد، چرا باید ملاقات ها که حق طبیعی هر فرد زندانی است قطع شود؟ چرا فرزندان ما را در حصاری که حتی بسیاری از مسئولین نیز بعنوان "نامحرم" در آنجا تلقی می گردند، گروه گروه به جوجه های اعدام سپرده اند؟ ما سئوال می کنیم: چرا مقامات با بازدید یک هیئت بی طرف بین المللی از زندان ها و مذاکره با زندانیان و خانواده های زندانیان و قربانیان مخالفت می نماید؟ ما سئوال میکنیم: کدام اصل قانون اساسی به مقامات این اجازه را داده است که چه در گذشته و چه در حال حاضر محاکمات خود را در پشت درهای بسته و آنهم در شرایطی که زندانی حق حتی یک کلام دفاع از خود را ندارد، انجام دهند؟ ما سئوال می کنیم: کدام محکمه، به چه اتهامی، در چه تاریخی، حکم اعدام عزیزان ما را صادر کرده است؟ آنهم در شرایطی که پرونده مثلا بنیاد نبوت ماه ها مورد بررسی قرار می گیرد، در حالی که اتهامات و جرائم آنها برای تمام مردم ایران مثل روز روشن است. ما سئوال میکنیم: کدام قانون اجازه داده است که حکم اعدام دسته جمعی صادر کنند؟... و هزاران سئوال ریز و درشت دیگر».

۱- تاریخ محاکمه، مدتی که محکمه مشغول بررسی پرونده هر یک از قربانیان بوده، دلیل محاکمه دوباره، و محل محاکمه برای تک تک قربانیان را اعلام دارید.
۲ - محل دفن و تاریخ اعدام کلیه قربانیان را به خانواده ها آنان اطلاع دهید.
٣ - وصیت نامه های قربانیان را به خانواده های آنان مسترد کنید.
۴ - تعداد و اسامی اعدام شدگان را اعلام نمائید.
۵- به دلیل اینکه این اقدام ناقص صریح اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی و اعلامیه جهانی حقوق بشر است، ما علیه مسئولین این فاجعه دردناک اعلام جرم می کنیم و خواهان آن هستیم که اینان بازداشت و در یک محکمه علنی محاکمه گردند.
۶ - ما خواهان موافقت جمهوری اسلامی، با بازدید یک هیئت بین المللی برای بررسی وضعیت زندانهای کشور و اجازه مذاکره این هیئت با زندانیان سیاسی و خانواده های قربانیان فاجعه اخیر هستیم.

حامیان مادران پارک لاله لندن در این گرد همایی، همصدا با مادران خاوران و مادران پارک لاله، از مقامات بین المللی بویژه دکتر احمد شهید نماینده ویژه نقص حقوق بشر ایران در سازمان ملل خواستار پی گیری به پاسخ این سوال ها هستند و و تا رسیدن به این خواسته ها از پای نخواهند نشست.
انها صدای مادران را تکرار می کنند: خاوران می ماند. تاریخ نگاشته شده را نمی توان با هزاران خروار خاک مدفون نمود. آنجا را چه درخت بکارند و یا با بلدوزرها، خاک بر خاک کنند و یا بر در ان قفل و زنجیر زنند و چنان کنند که هیچ آثاری از ان در ایران زمین باقی نماند. اما خاوران در خاطرهای نسل های آتی ماندگار است این تاریخ فراموش نمی گردد.

حامیان مادران پارک لاله لندن
شنبه دوازده شهریور۱٣۹۰

Email: mourningmothersiranlondon@gmail.com
http:// londonmourningmothersiran.blogspot.com/
Find us on Face book: Mourning Mothers Iran London

زیر نویس
۱- کانون زندانیان سیاسی ایران (در تبعید) گزارش داده است: خانواده های جان سپردگان دهه شصت، به رسم هرسال، اوایل بامداد روز جمعه یازده شهریور به منظور بزرگداشت عزیزان به خون خفته خود، به صورت جمع های چند ده نفره به گلزاران خاوران در جنوب تهران رفتند. در آنجا با انبوهی از ماموران امنیتی و انتظامی و درهای بسته گلزار مواجه شدند• برخی از خانواده ها، گل های شان را در جلوی در قرار دادند و برخی دیگر، گل ها را از روی دیوار و از لابلای میله ها به داخل خاوران انداختند ...
۲- گروه کثیری از خانواده های شهدای قتل عام زندانیان سیاسی، مادران خاوران برای پی گیری خواسته های شان تاکنون چندین نامه نوشته و خواستار پی گیری ان شدند نامه ی اول به حسن حبیبی وزیر دادگستری در ١٣٦٧-نامه ی دوم به سید محمد خاتمی اول بار در١٣٧٧ و برای بار دوم در -١٣٨٢-نامه سوم به گزارشگران کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد در بهمن ١٣٨١