• زمین سهم حوا بود
در سهل انگاری تردید
آن گاه
که سیب را قسمت می کردند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۰ فروردين ۱٣۹۱ -  ٨ آوريل ۲۰۱۲

 زمین سهم حوا بود

در سهل انگاری تردید

آن گاه

که سیب را قسمت می کردند

و شاید گندم

انار

انگور را



و تازیانه ی زیستن

قسمت پدر بود

در آن دم میان تهی

که افسون سایه ها

بر پرده ی سپید می لغزید

و سجده گاه تقدیر

آبستن نفرین بود

در سپیده ی تردید



و سرایش تردیدها

قسمت من

در بزم حباب های بازی گوش

آن گاه که از کف

حلقه های خیال زاده می شوند

در آن دم گرفتار شده در کوری سپید

و پیچیده در پیله ی باد کدر

آنی

که دنیای من به چند وجب شمرده می شود

و ناله های هم سفران باد زمزمه می کنند

دلهره ی پچ پچ تنهایی را



آسیمه ی لب هایم قسمت ما

من

و تو

آن گاه

که سوار بر اسب سپید لذتم

به شعله های شهوت نقاشی هایت فرو می رفتیم

سیاوش وار در بزم تصویرها

و در آن بوم هول آور

بر دوده ی فریب پروانه دست می کشیدیم

آن گاه که سرشت آفتاب را

در کورسوی افسرده ی خیسی جستجو می کرد

و در سفر بازگشت به ثانیه های غنی شده در هوشیاری

آموخته هایم را نوازش می کردی

تا بی گناهی به جا مانده را تبسم کنم

در پژواک زمزمه ی پرسشگرم



آن کس که عصیان نداند در قربان گاه آدم

چه شیطانیست

و آن کس که تردید ندارد

چه انسانیست

آن دم که در رسم غرور کوشیدی

آیا نقاشی هایت را به خاطر آوردی



و نوازش این برهنه ی خیس

قسمت تو

در کشاکش اکنون با اکنون

پیش از آن که بادبان هایم

در این شب کدر

در پیله ی باد سپید به اسیری بروند

که در این کشتی

پیامبر تردیدم                                                   

و بی تو

هیچ تردیدی نیست.



محمدرضا حق پناه / رشت / ۱۴ بهمن ماه ۱٣۹۰