• کبود ِ « نخل »
به انتهای زمستان رسید لب خاموش
و چتر خنده‌ی خورشید
کنارِ ساحل ِ لب های « سدر» ها
                                 وا شد. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۴ فروردين ۱٣۹۲ -  ۲۴ مارس ۲۰۱٣

 
 

بهار باز
بروی شانه‌ی « گز»های خسته
                            جا خوش کرد.
کبود ِ « نخل »
به انتهای زمستان رسید لب خاموش
و چتر خنده‌ی خورشید
کنارِ ساحل ِ لب های « سدر» ها
                                 وا شد.
زمانه باز
          « گل افشان شد »


در امتداد ِ هماوایی‌ی بهار و درخت
و آستانه‌ی دیدار ِ سوسن و نرگس
نسیم یال برافشاند.

زبان ِ سپیده و شبنم
               کتابِ خاطره را
   بیاد ِ لاله، ورق زد.
و انجماد ِ زمستانی
به انزوای سکوت ِ هزاره‌ها
                                  کوچید.


گل از گریوه فراز آمد،
و هفت سین ِ بهاران
کنار ِ سفره‌ی لبخند
                           از زمین رویید.
« سپیده »،
       - چشمه ی نوشین ِ سرخگونه‌ی گل -
سواد ِ« سرمه ی خورشید » -
                                 - در دیار ِ خیال،
« سرود ِ سبز» قناری –
                      - بسال ِ بی قفسی،
« سحور» ِ دلکش ِ سمفونی‌ی نیاز و نگاه،
« سمند ِ سرکش ِ اند یشه» –
                           - در کشاکش ِ راز،
« ستاره »،
             عاشق ِ بیدار
                         - در مدار ِ سحر
« سخن »،
            زبان ِ گل ِ سرخ
                      - در چکامه‌ی صبح،
و من،
که باز در اندوه ِ ایلغار ِ خزان
درون ِ پستوی قلبم
         - هنوز هم بی خویش -
بیاد ِ چلچله‌های کبود –
                         - در سرما،
سرود ِ خسته ی پرواز سبز
                               می خوانم !

Yavar.ostvar@gmail.com