• فردوسی در هشتاد سالگی
میان دَواج* غلتید
و به رستم اندیشید ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۷ ارديبهشت ۱٣۹۲ -  ۷ می ۲۰۱٣

 
 "نِی ام آگه از اصل و فرع خراج
همی غلتم اندر میان دَواج"
(فردوسی در پایانه ی "شاهنامه")
فردوسی در هشتاد سالگی
میان دَواج* غلتید
و به رستم اندیشید
که رودابه او را
رُستمینه** زائید.
پهلوان در هشت سالگی
به جنگ پیل رفت
و در جوانی با رخش
از هفت خوان گذشت،
دیو سفید را کشت
و شاه نادان را آزاد کرد.
رستم تا پانصد سال بیش
با توانایی زیست
و سرانجام در چاه مرگ
تیری فرا افکند
که چاه کَن را کُشت.
اما شاعر در پیری
ناتوان شده بود:
چشم هایش تیره
دندان هایش سوده
قدش خمیده
گوش هایش سنگین
یارانش خاموش
باغش بی برگ
رنجش بی مزد
و پسرش جوانمرگ.
اگر دخترش
شاهنامه را برای او نمی خواند
شاید سال ها پیش
داستان های رستم را
از یاد برده بود.
۲۲ فوریه ۲۰۱٣

* دواج: لحافی که می پوشیدند.
** رستمینه به معنی سزارین.