• همزمان با سالروز کودتای ۲۸ مرداد نخستین کنفرانس مطبوعاتی شورای سازمان های جامعه ی مدنی در خصوص جنبش مدنی ضد تحریم در تهران برگزار شد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ٣۰ مرداد ۱٣۹۲ -  ۲۱ اوت ۲۰۱٣

مدرسه عرصه سوم: جنبش ضد تحریم که توسط شورای سازمان های جامعه مدنی پی ریزی شده، حرکتی برای مواجهه با تحریم های بین المللی و روشن کردن عواقب سوء تحریم ها بر زندگی روزمره شهروندان ایرانی است.
نمایندگان سازمان های جامعه مدنی بیست و هشتم مرداد ماه سال جاری همزمان با سالگرد کودتای ۲٨ مرداد در یک کنفرانس مطبوعاتی به تشریح اهداف، برنامه ها و دیدگاه های خود پرداختند تا جنبش ضد تحریم به فصل تازه ای از فعالیت های خود وارد شود.
این کنفرانس تلفیقی منسجم و تاثیرگذار از نمایندگان تشکل ها و نهادهای مدنی است که در حوزه های مختلف فعالیت می کنند. اقتصاد، فرهنگ، هنر، محیط زیست، گردشگری، زنان و ... حوزه هایی هستندکه نمایندگان آنها با هدف کاهش فشار تحریم ها و نشان دادن ابعاد ظالمانه و یکسویه این محدودیت های بین المللی به میزبانی شورای سازمان های جامعه مدنی به رایزنی، مکاتبه و تعامل با بخش های مختلف خواهند پرداخت.

نامگذاری ۲٨ مرداد با عنوان «جنبش ضد تحریم»
مهندس سهیلی؛ عضو شورای مرکزی سازمان های جامعه مدنی، ضمن اشاره به راه اندازی جنبش ضد تحریم، تصریح کرد: «در طول دو ماه گذشته از طرف نخبگان اقتصادی، اساتید دانشگاه و اقتصاددانان مساله ای تحت عنوان جنبش ضد تحریم مطرح شده است. هدف اصلی از ایجاد این جنبش مواجهه با تحریم های ضد بشری است که بر علیه ایران اعمال شده است.»
وی گروهی از اساتید دانشگاهی از جمله دکتر بهکیش و دکتر مشایخی را از پیشگامان طرح موضوع ایجاد جنبش ضد تحریم نام برد و افزود: «متاسفانه ما شاهد بودیم که در طول چند سال اخیر علیرغم افزایش فشار تحریم ها، تحرک اجتماعی و سیاسی جدی از سوی دولت و ملت ایجاد نشد. به همین دلیل باید این مساله به درستی بررسی شود که برای تحقق این جنبش در شرایط کنونی گرد هم آوردن چه گروه هایی می تواند اهداف ما را در جهت خواست ملت تحقق بخشد.»
سهیلی کودتای بیست و هشتم مرداد ماه ۱٣٣۲ و فاجعه ای که بر اثر دخالت ابرقدرت های خارجی در کشورمان رخ داد را یادآوی کرد و گفت: «این دخالت منجر به سقوط یک دولت قانونی و ایجاد مشکلات جدی در کشورمان شد. مشکلاتی که هیچوقت از حافظه تاریخی ملت ایران پاک نخواهد شد. دخالت این کشورها در سقوط دولت مصدق در سال ۱٣٣۲ یک حرکت سیاسی اجتماعی محسوب می شد و امروز به جرات می توان تحریم ها را حرکتی اقتصادی اجتماعی نامید که بی شباهت به دخالت شصت سال پیش ابرقدرتها در ایران نیست. لذا باید تحریم ها را هم نوعی تجاوز به حقوق ملت بدانیم.»
عضو هیئت موسس شورای سازمان های جامعه مدنی، به چالش کشیدن تحریم کنندگان در تجاوز به حقوق ملت ایران را یکی از اصلی ترین اهداف جنبش ضد تحریم عنوان کرد و خاطرنشان ساخت: «در همین راستا پیشنهاد می کنیم که روز بیست و هشتم مرداد ماه با عنوان «جنبش ضد تحریم» نامگذاری شود. به گونه ای که این روز با همین نام در حافظه تاریخی ملت ایران و همه ملت هایی که به هر نوعی مورد تجاوز کشورهای دیگر قرار گرفته اند، ثبت شده و به روزی به یاد ماندنی تبدیل شود.»
سهیلی در ادامه تصریح کرد: «جنبش مدنی ضد تحریم، زمینه ای را فراهم می کند که جامعه مدنی برای مواجهه با فشارهای ناشی از محدودیت های بین المللی و در مقابل این حرکت ضد بشری باید به صورت مشتکل و منسجم بایستد. ما در شورای سازمان های جامعه مدنی که متشکل از فعالین، سازمان ها و انجمن های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و هنری است، بر آنیم که از همه بخش های مهم کشور برای ایجاد یک همبستگی و جنبش مدنی بر علیه تحریم های بین المللی دعوت کنیم.»
وی تاکید کرد: «ما قصد داریم آغاز کننده حرکتی باشیم که می تواند به تقابلی سازمان یافته با تحریم های ضدبشری بر علیه کشورمان تبدیل شود. ما معتقدیم که جامعه مدنی ایران این پتانسیل را دارد که در راس این جنبش تاثیرگذار قرار گیرد. بدون شک نهادهای مدنی ما قادر به تامین همه خواسته ها و نظرات نخواهند بود اما با پیوستن به یکدیگر به توانایی های قابل توجهی دست خواهند یافت.»
وی در ادامه به اهمیت جذب ایرانی های مقیم خارج نیز اشاره کرد و افزود: «ایرانیان مقیم خارج از کشور می توانند پیام رسان های تاثیرگذاری باشند. آنها بدون شک می توانند تاثیر قابل توجهی در بهبود جایگاه ایران در جوامع مدنی بین المللی، سازمان ملل و حتی سازمان های مدنی و دولت های سایر کشورها داشته باشند.»
این فعال اقتصادی برگزاری انتخابات پرشور ۲۴ خرداد سال جاری و انتخاب دولت تدبیر و امید را نقطه عطفی برای مقابله با تحریم ها دانست و اذعان کرد: «خوشبختانه در انتخابات بسیار پرشوری که امسال برگزار شد مردم نشان دادند که با آگاهی کامل، بر سرنوشت خود حاکم هستند و شرایط را به درستی درک می کنند. امروز مجموعه جامعه مدنی و فعالین اجتماعی و اقتصادی باید از دولت در چانه زنی های بین المللی حمایت کنند تا بتوانیم در مذاکرات برگزار شده فشارها را کم کنیم. البته ذکر این نکته ضروری است که ما قطعا می توانیم بر روی نهادهای مدنی کشورهای دیگر تاثیرگذار باشیم و اثرات مخرب و پیچیده تحریم های بین المللی را کاهش دهیم.»
دبیر شورای سازمان های جامعه مدنی در پایان خاطر نشان کرد: «در این کنفرانس مطبوعاتی از صاحبنظران همه بخش ها دعوت شده تا تاثیرات تحریم ها را بر بخش های مختلف مطرح کنند تا ما به صورت گسترده تری با گوشه ای از وضعیت موجود ناشی از تحریم ها آشنا شده و آسیب های وارده به حوزه های مختلف را شناسایی کنیم.»

آغاز کار جنبش ضد تحریم با نامه به بان کی مون
پس از آن بهزاد فراهانی که نماینده انجمن تئاتر ایران در این جلسه بود، نامه سرگشاده شورای سازمان های جامعه مدنی ایران را درباره مخالفت با تحریم های گسترده علیه کشور خطاب به بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل نگاشته شده بود، قرائت کرد.
در این نامه آمده بود: «همانطور که مستحضرید تحریم های گسترده و بعضا بی سابقه جهانی ضد ایران و به ویژه تحریم سیستم بانکی و حمل و نقل، مشکلات زیادی برای جامعه ایرانی و آسیب های ژرف بر زیست بوم، سلامت روان و بهداشت جسم و کسب و کار و معیشت مردم وارد ساخته است... از سوی دیگر تحریم ها، سرمایه اجتماعی ایرانیان را در بخش خصوصی و نهادهای مدنی، به شدت تضعیف نموده و موانع جدی در راه دستیابی ملت ایران به صلح، دموکراسی و توسعه سیاسی ایجاد کرده است.»
در ادامه این نامه اینگونه عنوان شده بود: «ما فعالان جامعه مدنی ایران تحریم ها را ابزاری غیرانسانی، زشت و ناکارآمد و ضد معاهدات و میثاق نامه های بین المللی حقوق بشر و ارزشهای تایید شده جامعه مدنی می دانیم که با شعارهای کشورهای تحریم کننده مبنی بر دفاع از دموکراسی و حقوق بشر نه تنها سازگار نیست که بسترساز رشد رادیکالیزم در جامعه ایرانی می گردد.
در آستانه شروع به کار دولت تدبیر و امید در ایران که مصادف با شصتمین سالگرد کودتایی مداخله جویانه و ضد توسعه و دموکراسی ۲٨ مرداد سال ۱٣٣۲ ـ که بیش از چند دهه تحقق دموکراسی در ایران را به تعویق انداخت ـ گردیده است، ملت و فعالان نهادهای مدنی جامعه ایرانی بار دیگر پیام تاریخی و روشن خود را مبنی بر توسعه درون زا و صلح و آشتی با جهان و قدرت های بزرگ تحریم گر اعلام نموده و از آنها می خواهند با برداشتن تحریم های غیر انسانی و یکسویه، مردم ایران را از این شرایط دشوار خارج سازند.»
شورای سازمان های جامعه مدنی در پایان این نامه درخواست خود را از رییس سازمان ملل آورده بود: «از این رو ما فعالان و نمایندگان سازمان های جامعه مدنی ایران اعم از سازمان های غیر دولتی (NGOها)، تشکل ها و نهادهای صنفی و حرفه ای، ضمن اعلام حمایت از جنبش مدنی ضد تحریم، بار دیگر بر خواست و پیام ایرانیان برای رفع تحریم ها و صلح و دوستی و ارتباط سازنده با جامعه جهانی تاکید می کنیم و از جامعه جهانی انتظار داریم با شنیدن ندای صلح خواهی و آشتی جویی مردم ایران به جای تحریم های خشونت بار و جنگ طلبانه، بر راه حل های خردورزانه، دیپلماتیک پای فشرده و گام های عملی در راستای رفع تحریم ها بردارند.»

حوزه سلامت؛ آسیب پذیرترین بخش در برابر تحریم ها
دکتر رحمانی، رییس انجمن جراحان عمومی در ادامه این جلسه به تشریح تاثیرات سوء تحریم ها بر حوزه سلامت و درمان مردم پرداخت و گفت: «کسانی که با تبلیغات رنگارنگ در سراسر دنیا اعلام می کنند که تحریم ها تاثیری بر بخش دارو و درمان در ایران نداشته و این تحریم ها بخش درمان را نشانه نگرفته اند، باید در خصوص تاثیرات سوء تحریم ها بر این حوزه پاسخگو باشند.»
عضو شورای مرکزی سازمان های جامعه مدنی در ادامه مشکلات ایجاد شده در تهیه دارو و افزایش چشمگیر و افسارگسیخته هزینه های درمانی را یادآوری کرد و افزود: «ما هر روز شاهد این مساله هستم که داروها چگونه کمیاب شده اند و بازار سیاهی ایجاد شده که متاسفانه به افزایش قیمت داروها منجر شده است. در شرایط کنونی تعداد قریب به اتفاق افرادی که به دارو نیاز دارند نمی توانند به سادگی آن را تامین کنند.»
وی در ادامه تصریح کرد: «به عنوان مثال دارویی برای درمان سرطان سینه به عنوان یک بیماری بسیار شایع شناخته شده وجود دارد و معمولا ۲۵ درصد خانم ها به این بیماری دچار می شوند و یکی از درمان ها دارویی است که یک دوره درمانی آن ۱۰۰ میلیون تومان تمام می شد الان این دارو به ۲۰۰ میلیون تومان رسیده و طبعا از پوشش بیمه ها هم خارج شده است و بسیاری از بیمارانی که در حال حاضر شرایط وخیمی دارند متاسفانه تحت تاثیر تحریم ها از دریافت این دارو محروم شده اند.»
رحمانی به مشکلات ایجاد شده برای تامین تجهیزات مورد نیاز برای انجام بسیاری از جراحی ها اشاره و اذعان کرد: «تحریم ها در سطح واقعی و کاملا ملموس در درمان این مملکت اثرات وخیمی گذاشته است و متاسفانه بیماران هم تریبونی برای بیان این مشکلات ندارند. به همین دلیل من به عنوان یکی از افرادی که در جامعه پزشکی در خدمت سلامت مردم هستم تاکید می کنم که تحریم ها امر سلامت را که جزو اولویت های اول توسعه پایدار است، تحت تاثیر قرار داده است. حوزه سلامت و درمان در کشورمان به شدت به خطر افتاده و باید فکر عاجلی برای این مساله کرد.»

زنان؛ بزرگترین قربانیان تحریم
مینو مرتاضی، فعال حوزه زنان هم یکی دیگر از اعضای شورای سازمان های جامعه مدنی بود که به تشریح تاثیرات سوء تحریم ها بر حوزه فعالیت خود پرداخت.
وی گرد هم آمدن فعالین جامعه مدنی را فرصتی مغتنم و ارزشمند برشمرد و گفت: «زنان ایرانی جزو پیشگامان جامعه در عرصه تلاش های مدنی هستند. زندگی اجتماعی زنان به عنوان شهروندان داخلی و جهانی در هم تنیده شده است. لذا از آنجا که تعاملات و تصمیمات بازیگران عرصه های سیاست در تحولات سیاسی زندگی شهروندان چه در جوامع داخلی و چه در عرصه های بین المللی تاثیرگذار است، زنان نیز از این تصمیم سازی ها متاثر خواهند شد.»
وی سیاست های دولت در حوزه بین المللی را نقد کرد و افزود: «اگر دغدغه بازیگران عرصه سیاست به جای رشد استعدادها و توزیع برابر فرصت ها و منابع و ثروت طبیعی هر سرزمینی مبارز طلبیدن و خودنمایی و مواجهه با همتایان و همپایان خودشان باشد، بدیهی است که حقوق شهروندی قربانی بزرگ تصمیم سازی های سیاسی است.»
مرتاضی زنان را قربانیان اصلی جنگ دانست و اذعان کرد: «تحریم ها هم به مثابه جنگ خاموش هستند و زنان قربانیان بزرگ این جنگ خاموش به شمار می روند. چرا که همواره در صف دوم حملات قرار دارند و در شرایطی که مردها از موضع قدرت با دشمنان فرضی یا واقعی خود می جنگند، آنها در خانه های خودشان مورد تعرض قرار می گیرد. این تعرضات گاهی از ناحیه قدرت است و گاهی از ناحیه فقر. باید بدانیم که خانه فقط منظور یک فضای فیزیکی نیست بلکه محیط امنی است که زنان باید در آن ببالند و زندگی کنند و فضایی امن برای برای بالیدن نسل آینده ایجاد کنند.»
این فعال حقوق زنان ایجاد تعاملات احترام آمیز با دنیا را زمینه ساز کاهش فشار تحریم ها دانست و تاکید کرد: «وقتی که روابط جهان با یک منطقه تیره می شود تنها به این دلیل که تعاملات احترام آمیز تبدیل به تقابلات قدرت مدارانه می شود، قطعا باید انتظار داشته باشیم که خانه بی پناه ترین و ناامن ترین مکان برای زنان و کودکان باشد.»
وی در ادامه افزود: «امروزه در سراسر جهان ۷۰ درصد فقرای جهان را زنان تشکیل می دهند. در ایران هم آمارها تفاوت چندانی با آمارهای جهانی ندارند. در سال ۱٣٨۴ نرخ بیکاری زنان در ایران ٣۲ درصد بود و امروز بر اساس آمار ارائه شده از سوی مرکز آمار به ۴۵ درصد رسیده است. آیا اگر دغدغه ای برای رشد زنان بود چنین اتفاقی می افتاد؟ بدیهی است که شکل فاجعه بار اثرات تحریم را ما در این بیکاری و فقر زنانه که هر روز بیشتر می شود، مشاهده می کنیم.»
مرتاضی ضمن اشاره به این مساله که نیمی از فقرایی که در طول چهار سال اخیر به زیر خط فقر رسیده اند را زنان تشکیل می دهند، خاطر نشان کرد: « رتبه ایران در نابرابر جنسی ۱۲۷ بین ۱٣۵ کشور جهان است امروز فقر آنچنان همه اقشار را درگیر کرده که انرژی آنها که باید در محافل علمی فرهنگی صرف ارتقای نام بلند آوازه ایران شود صرف جنگ و گریز با یکدیگر می شود. بدترین رهاورد اجتماعی تحریم ها این است که ملت را به جان یکدیگر می اندازد و در این به جان هم افتادن بیشترین خشونت متوجه زنان می شود.»
وی به اهداف برخی از دولت های مداخله گر برای سوق دادن زنان و جوانان ایرانی به سمت پذیرش مفهومی از مدرنیته و دموکراسی غربی که خودشان مد نظر دارند، اشاره و تاکید کرد: « امروز ما در شصتمین سالگرد کودتای ۲٨ مرداد اعلام می کنیم و این پیام روشن را می دهیم که اگر تحریم ها نقش مداخله جویانه داشته باشد، حتی اگر به قیمت فقر و بیکاری زنان و بسیاری مصائب دیگر تمام شود، باز هم ما حاضر نیستیم که دست از توسعه درون زا و نوسازی انسانی مبتنی بر فرهنگ خود دست برداریم.»

بدهکاری اکولوژیک فاجعه بارترین رهاورد تحریم ها
محمد درویش، یکی از فعالین حوزه محیط زیست هم در این جلسه تاثیرات تحریم ها بر این حوزه را تشریح کرد. وی در ابتدای صحبت های خود به مطالعات انجام شده در سازمان ملل و سازمان های وابسته به آن در خصوص روند تخریب سرزمین در کشورهای مختلف اشاره کرد و گفت: «این مطالعات نشان می دهد که روند تخریب سرزمین و افت کارایی سرزمین در کشورهایی که با فقر دست به گریبانند به مراتب بیشتر از کشورهایی است که شهروندانشان از یک درآمد سرانه مطلوب برخوردارند.»
وی کاهش درآمد سرانه ایرانیان را یکی از مهمترین تاثیرات تحریم ها برشمرد و افزود: «نباید فراموش کنیم که ما در سرزمینی زندگی می کنیم که ۷/٨۹ درصد از آن روی کمربند خشک جهان قرار دارد و یکی از آسیب پذیرترین و شکننده ترین سرزمین های جهان محسوب می شود. به علاوه میزان بارندگی در ایران یک سوم میانگین جهانی و میزان تبخیر آن در حدود ۲۵ تا ٣۵ درصد بیشتر از میانگین جهانی است و این مساله شرایط محافظت از محیط زیست را دشوارتر می کند.»
درویش نبود شرایط حداقل رفاه در کشور را عاملی برای وابستگی معیشتی به سرزمین برشمرد و تصریح کرد: «وابستگی معیشتی به سرزمین، در نهایت بدهکاری اکولوژیک را در کشورمان افزایش می دهد. تاکید می کنم که بدهکاری اکولوژیک بدترین و مهیب ترین نوع بدهکاری است. به طوری که حتی در صورت بازگشت شرایط به حالت عادی باز هم کمتر کشوری در دنیا وجود دارد که می تواند این بدهکاری را جبران کند.»
این فعال حوزه محیط زیست در ادامه اذعان کرد: «از دست دادن یک گونه زیستی یا اندوخته ژنتیکی، درست مثل از بین رفتن یک کتاب خطی گرانقدر است. بنابراین باید تلاش کنیم که حتی الامکان از بروز این اتفاق جلوگیری کنیم. پرسش ما این است که سازمان ملل متحد به عنوان نهادی که در عالی ترین سطح، متولی حفظ امنیت زیستی کره زمین محسوب می شود، چگونه می تواند بر اعمال چنین تحریم های کوری در منطقه ای که در شرایط عادی هم با بحران های شدیدی در منابع آبی و خاکی و هوا روبرو شده، اصرار بورزد؟ این سازمان تحقق صلح جهانی را گرو ایجاد پایداری اکولوژیک در کره زمین می داند اما این مساله را نادیده گرفته که اثرات تحریم ها به تدریج بنیان های زیست محیطی را در کشورمان به تاراج می برد.»
وی در ادامه تاکید کرد: «در منطقه زاگرس که منشاء ۴۰ درصد از منابع آبی ایران و رودهای بسیار و رویشگاه بلوط است، مردم به دلیل فقر شدید ناگزیر شده اند، بخاری های نفتی خود را به بخاری های زغالی تبدیل کنند و از چوب درختان بلوط برای این امر استفاده کنند. این خسارت ها قطعا جبران ناپذیر خواهد بود. افزایش محسوس شمار دام و تغییر کاربری اراضی و تجاوز به منابع طبیعی به بهانه افزایش تولید از مسائلی است که نشان می دهد مردم به هر قیمتی تلاش می کنند که حداقل قدرت اقتصادی خود را برگردانند.»
عضو شورای سازمان های جامعه مدنی افزایش آلودگی هوا را نیز یکی دیگر از تاثیرات سوء زیست محیطی تحریم ها دانست و عنوان کرد: «آلودگی هوا سالانه ۱۶ میلیارد دلار خسارت به کشور وارد می کند و بیش از ۱۰ هزار نفر تلفات مستقیم دارد و همه این مسائل، عواقب تحریم بنزین هستند. بنزین بی کیفیت و عدم به روز رسانی مکانیزم های سوخت رسانی در ماشین ها، عواملی هستند که به آلودگی هوا دامن می زنند.»
درویش افزایش افسار گسیخته شکار علفخواران و کاهش تعداد آنها تا مرز ۱۱۰ هزار راس را هم ناشی از گسترش فقر به دلیل اعمال تحریم ها دانست و تاکید کرد: «این ارقام به معنای از دست دادن ۹۰ درصد موجودی علفخواران در کشورمان است. اگر این روند شکار بی رویه ادامه پیدا کند، قطعا با فاجعه ای بزرگ روبرو خواهیم بود. همه این عوامل دست به دست هم می دهد تا ما صمیمانه و مستحکم از سازمان ملل تقاضا کنیم که کمک کند که این تحریم های کور بر علیه ایران هر چه زودتر برطرف شود.»

«نه» به تحریم ها، «بله» به صلح
دکتر سید حمید حسینی: عضو هیات رییسه اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران هم یکی دیگر از میهمانان این کنفرانس بود. وی که به نمایندگی از فعالین اقتصادی در این جلسه حضور یافته بود، هدف اصلی تحریم ها را تبدیل کردن ایران به یک جامعه فاقد کسب و کار عنوان کرد.
وی اذعان کرد: «به نظر می رسد تحریم ها در حال حرکت به سمتی هستند که همه فرصت های شغلی در کشور را از بین ببرند. ما اینجا گرد هم آمده ایم که ضمن «نه» گفتن به تحریم ها، به صلح «بله» بگوییم. واقعیت این است که آنها توانسته اند در طول این سال ها از ما یک وجهه ضد امنیتی بسازند و ایران را به عنوان تهدیدی برای امنیت دنیا معرفی کنند. البته حاضر شدند در سایه این وجهه ضد امنیتی ایران، منافع خودشان را هم به خطر بیندازند.»
حسینی ضمن تاکید بر این نکته که باید تلاش کنیم چهره ای واقعی از ایران به عنوان کشوری با تمدن و فرهنگ غنی و صلح طلب ارائه دهیم، افزود: «قطعا ما هم در شرایط ایجاد شده مقصر بوده ایم. اینگونه نیست که فقط آنها را در اعمال و تشدید تحریم ها مقصر بدانیم. قرار بود که عملکرد سیاست خارجی ما بر اساس مصلحت، حکمت و عزت باشد اما باید دید که عملکرد این حوزه ظرف چند سال اخیر تا چه اندازه بر این سه اصل استوار بوده است؟ بنابراین هر چقدر که در مورد به نوع نگاه کشورهای دیگر نسبت به ایران نقد داریم و از آنها می خواهیم که نگاهشان را به ایران اصلاح کنند باید به مسئولین داخل کشور هم این پیام را برسانیم که باید سیاست هایی که برای کشور هزینه داشته را اصلاح کنند.»
رییس اتحادیه صادرکنندگان فرآورده های نفت و گاز و پتروشیمی به آمار مربوط به هزینه های صادرات و واردات اشاره و اذعان کرد: «صدور یک کانتینر کالا در سال های ٨۲ و ٨٣ به صورت متوسط ۴۵۰ دلار هزینه داشته و واردات آن مستلزم هزینه کردن رقمی بالغ بر ۹۰۰ دلار بوده است. امروز صدور یک کانتینر کالا ۹۵۰ دلار و یک کانتینر وارداتی ۱۴۵۰ دلار هزینه دارد. یعنی هزینه واردات در کشور ۵۰ درصد افزایش پیدا کرده و همه این هزینه ها به مردم تحمیل می شوند.»
وی هزینه های ناشی از تحریم ایران که به اقتصاد تحریم کنندگان تحمیل شده را نیز قابل توجه دانست و گفت: «در آمریکا مطالعه گسترده ای بر روی موضوع تحریم ها صورت گرفته و در نهایت ۶ سناریو در رابطه با ایران تدوین شده است. بر اساس این مطالعات ادامه وضعیت فعلی تحریم ها ۶۴ میلیارد دلار به اقتصاد جهانی خسارت وارد می کند که ۵۰ میلیارد دلار آن ناشی از کاهش صادرات نفت ایران است. در همین مطالعات مشخص شده که تشدید تحریم های ایران برای اقتصاد جهانی ۱٣۰ میلیارد دلار هزینه در بر خواهد داشت. محاصره دریایی ایران هم ٣۵۰ میلیارد دلار و بمباران هوایی ۷۵۰ میلیارد دلار هزینه به اقتصاد جهانی تحمیل خواهد کرد. بر اساس این بررسی ها شروع یک جنگ تمام عیار با ایران خسارتی ۱٣۰۰ میلیارد دلاری به اقتصاد جهان وارد خواهد کرد. در این مطالعات مشخص شده که تعامل و گفتگو با ایران، ۷۵ میلیارد دلار به نفع اقتصاد جهانی خواهد بود.»
حسینی به فضای مناسب ایجاد شده پس از انتخابات اخیر در کشور اشاره کرد و خاطرنشان ساخت: «این شرایط به ما کمک می کند که جایگاه ایران را در سطح جهانی بهبود ببخشیم و نمودی که از کشورمان ایجاد شده را اصلاح کنیم. به این ترتیب می توانیم گروه های ایرانی خارج از کشور را هم تشویق کنیم که با جنبش های ضد تحریم همراه شوند. قطعا اعلام همبستگی فعالین اقتصادی کشور می تواند جنبش ضد تحریم را به عنوان یک دیپلماسی عمومی معرفی کرده و میزان تاثیرگذاری آن را بر بخش های مختلف افزایش دهد.»
وی در ادامه تاکید کرد: «این جنبش "نه" ای قاطع به تحریم ها و "بله" به صلح است. باید به دنیا ثابت کنیم که ما ملتی صلح طلب هستیم و حاضریم به خاطر منافع ملی کشورمان با دیگر مذاکره و گفتگو کنیم.»

ترغیب هنرمندان بین المللی برای پیوستن به جنبش ضد تحریم
فرهاد توحیدی؛ رییس هیات مدیره خانه سینما هم نماینده این حوزه در شورای سازمان های جامعه مدنی است. وی هم مانند سایرین فقر را اصلی ترین پیامد تحریم ها دانست و گفت: «در شرایط فقر و فساد اولین چیزی که از سبد خانوار حذف می شود، فرهنگ است. فراموش نکنیم که کشور ما گنجینه ای عظیم از فرهنگ و موسیقی و هنر است اما واقعیت این است که شکم گرسنه کتاب و موسیقی و سینما نمی شناسد. »
وی به هم پیوستن فعالین جامعه مدنی را بهترین راه حل برای مواجهه با تحریم های یک جانبه آمریکا برشمرد و خاطرنشان کرد: «بسیاری از همکاران ما در سینمای آمریکا گرایشات صلح طلبانه و صلح دوستانه دارند. بسیاری از آنها سفیران حسن نیت سازمان ملل هستند و به مناطق مختلف دنیا سفر می کنند تا توجه مجامع بین المللی را به فقر و قحطی و اثرات آن بر بخش های مختلف جلب کنند.»
رییس هیات مدیره خانه سینما در ادامه افزود: «چهره های بسیار شناخته شده ای در این زمینه فعال هستند که یکی از آنها «شان پن» هنرپیشه و کارگردان سرشناس آمریکایی است که چند سال پیش هم سفری به ایران داشت. وی در جریان تحریم عراق به این کشور سفر کرد و تلاش کرد اثرات سوء صدای مردم را برملا کرده و مردم آمریکا را در جریان این تاثیرات سوء قرار دهد.»
وی تاکید کرد: «جنایت علیه بشریت فقط استفاده از سلاح های کشتار جمعی نیست. گاه تحریم های بانکی هم حکم همین دست از سلاح ها را پیدا می کنند. به راحتی می توان بدون هیچ کشتاری از طریق محاصره دریایی و تحریم های بانکی زیان هایی به مراتب گسترده تر و عمیق تر از کشتار جمعی، به یک کشور وارد کرد.»
توحیدی هنرمندان جهان را رابطانی برای رساندن پیام ایران به مجامع بین المللی دانست و گفت: «من از این فرصت استفاده می کنم و از همکاران سینمایی خود در سایر کشورها به ویژه آمریکا درخواست می کنم که صدای مردم ایران را به گوش ملت و مسئولین کشورشان برسانند. آنها هم می توانند به واسطه نفوذ و قدرت معنوی خود بخشی از حرکتی باشند که در مقابل تحریم های ظالمانه و یکسویه آمریکا علیه ایران می ایستد و لابی های قدرت را متوجه اثرات سوء تحریم ها در ایران می کند. بنابراین باید شخصیت های مهم و تاثیرگذار فرهنگی جهان را هم برای اعتراض به تحریم های ظالمانه اعمال شده علیه کشورمان با جامعه مدنی و فعالین اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی در ایران همراه کنیم.»

حق حیات و کرامت انسانی ایرانی ها زیر سایه سنگین تحریم
پشتیبانی و حمایت خود را از کمپین ضد تحریم اعلام می کنیم
سعید دهقان، وکیل دادگستری و نویسنده هم یکی دیگر از اعضای شورای سازمان های جامعه مدنی بود که تاثیرات تحریم را بر حوزه حقوق شهروندی عنوان کرد.
وی ضمن اشاره به اینکه اصلی ترین نتیجه تحریم ها تضعیف اقتصاد و ایجاد تورم است، گفت: «با ایجاد تورم، فقر و بی عدالتی گسترش پیدا می کنند و در نهایت به حاشیه نشینی و خشونت گرایی به عنوان اصلی ترین پیامدهای فقر، دامن زده می شود. به این ترتیب در پایان این زنجیره به افزایش جرم و تزلزل حق دفاع می رسیم که مخدوش شدن حق حیات و کرامت انسانی افراد را در پی خواهد داشت.»
دهقان در ادامه تاکید کرد: « حق حیات و کرامت انسانی در تمام مجامع بین المللی پذیرفته شده و چیزی نیست که این نهادها از آن غافل شوند. لذا جنبش مدنی ضد تحریم، به عنوان یک حرکت غیر سیاسی، می تواند به درستی از حقوق واقعی شهروندان ایرانی به ویژه حق حیات و کرامت انسانی دفاع کند.»
وی میثاق های سازمان ملل در خصوص ایران را یادآور شد و افزود: «میثاق اول که با عنوان میثاق بین المللی حقوق مدنی سیاسی تدوین شده، تاثیرات مشخص و بسیار زیادی بر دومین میثاق که با محوریت اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی تدوین شده، دارد. تاکید من بر میثاق دوم است، چرا که معتقدم این میثاق زوایای حقوق بشری گسترده تری دارد.»
سعید دهقان تاکید نهادهای بین المللی بر رعایت حقوق شهروندی افراد را یکی از اساسی ترین محورهای جنبش ضد تحریم برشمرد و تصریح کرد: « این حرکت که در راستای فعالیت های کمپین ضد تحریم آغاز شده و تلاش می کند نهادهای مدنی درون حاکمیت را جهت پیوستن به این کمپین ترغیب کند. ما در این رویکرد تاکید بسیاری بر غیر سیاسی بودن جنبش مدنی ضد تحریم داریم. بنابراین باید حتی الامکان از فعالیت این جنبش حمایت کرده و در اولین گام میثاق دوم را از زیر سایه سنگین و سیاسی میثاق اول خارج کنیم. شاید در این صورت راحت تر بتوانیم به احقاق حقوق شهروندی ایرانیان در حوزه حق حیات و کرامت انسانی بپردازیم.»

تحریم ها نفس صنعت گردشگری را گرفته است
بابک مغازه ای، یکی از فعالین حوزه گردشگری هم تاثیر تحریم ها بر این بخش را عمیق و مخرب دانست و گفت: «همانطور که می دانید توریسم و گردشگری یکی از مهمترین و پایه ای ترین عوامل و زیرساخت های توسعه پایدار در هر کشوری است. ناتوانی کشورها در عرصه گردشگری می تواند بر بسیاری دیگر از بخش های جامعه اعم از فرهنگی و اقتصادی تاثیر بگذارد. نباید فراموش کنیم که امروزه گردشگری به عنوان پاک ترین صنعت دنیا قلمداد می کنند که نقش بسیار اساسی در توزیع عدالت اقتصادی و پیشرفت متوازن بخش های مختلف کشور ایفا می کند.»
وی توسعه گردشگری را ابزاری برای گسترش دیپلماسی عمومی دانست و افزود: «در شرایط کنونی دیپلماسی عمومی حتی نسبت به دیپلماسی خاص و دیپلماسی بین دول بیشتر مورد توجه قرار می گیرد و از اهمیت بسزایی برخوردار است.»
مغازه ای تحریم ها را یکی از عوامل موثر بر تضعیف صنعت گردشگری برشمرد و تصریح کرد: «طبیعتا گردشگرانی که قصد سفر دارند، کشوری را که درگیر یک جنگ خاموش و محاصره اقتصادی است، برای مقصد گردشگری خود انتخاب نخواهند کرد. به علاوه گردشگرانی که به ایران می آیند هم به دلیل مشکلات ناشی از تحریم های بانکی در خصوص نقل و انتقالات مالی و استفاده از کارت های اعتباری با مساله مواجه می شوند.»
وی ایجاد بحران در حوزه فعالیت خدمات دهندگان گردشگران و آژانس های مسافرتی را هم یکی دیگر از تاثیرات تحریم ها در این حوزه برشمرد و خاطرنشان کرد: «تحریم در حوزه گردشگران داخلی هم بحران ساز بوده است. کاهش توان مالی خانوار بر اثر تحریم ها، گردشگری و سفر را به آخرین اولویت آنها تبدیل می کند. به این ترتیب سفرها از کمیت و کیفیت کمتری برخوردار خواهند بود.»
وی عرضه کنندگان خدمات صنعت گردشگری را هم یکی دیگر از بخش هایی دانست که دچار زیان های جبران ناپذیر می شوند و افزود: «امروزه هتل ها و فعالین حوزه حمل و نقل در صنعت گردشگری اعم از تورها و دفاتر خدمات گردشگری با مشکلات بسیاری مواجه شده اند و اگر این روند ادامه پیدا کند صنعت گردشگری چه در حوزه داخلی و چه در بخش خارجی دچار بحران جدی خواهد شد که این مساله در نهایت توسعه پایدار کشور را با موانع بزرگ روبرو خواهد کرد.»
مغازه ای در پایان تاکید کرد: «لذا من به عنوان نماینده فعالین حوزه گردشگری از سازمان های بین المللی مرتبط تقاضا دارم که ما را یاری دهند در لغو و کاهش تحریم ها که می تواند نقش بسیار عمده ای در توسعه پایدار کشور داشته باشد.»

معلولان؛ مظلوم ترین آسیب دیدگان تحریم ها
سهیل معینی هم یکی دیگر از اعضا شورای سازمان های جامعه مدنی بود که به نمایندگی از قشری که به تعبیر خود او کمتر به راهروهای قدرت دسترسی دارند، سخن گفت.
وی معلولان را جزو اقشاری دانست که معمولا از قربانیان اصلی چرخ بحران های اقتصادی و اجتماعی هستند و افزود: «طبق آمار سازمان بهداشت جهانی و تخمین های موجود بین ٣ تا ۵ میلیون از شهروندان ایرانی دارای محدودیت های بارز جسمی و حسی هستند که به نوعی معلولیت تلقی می شود.»
این فعال اجتماعی در ادامه عنوان کرد: «واضعین تحریم ادعا دارند که تحریم ها در ایران با هدف تغییر رفتار حکومت ایران در بخش هسته ای اعمال شده اند. صرفنظر از این ادعا و مسائل سیاسی حول آن، سئوال من این است که آیا این تحریم واقعا تنها تغییر رفتار این بخش را هدف گرفته است؟ پاسخ این سئوال منفی است، چرا که ما شاهد فشارها بر گروه های بیرونی هستیم که هیچ ارتباطی به این تغییر رفتار سیاسی ندارد.»
وی معاهدات و کنوانسیون هایی که برای حفظ حقوق زنان و کودکان و حتی میراث فرهنگی کشورها در زمان جنگ تدوین شده را یادآور شد و این سئوال را مطرح کرد که: «چطور برای تحریم که به تعبیر دوستان جنگ خاموش است شاهد عدم رعایت این معاهدات برای حقوق بشر هستیم؟ چه علت سیاسی می تواند اعمال تحریم ها را علیه نیازهای اولیه انسان ها توجیه کند؟ این نیازها چه ربطی به بحث هسته ای دارند؟ سئوال من از واضعین تحریم این است که ارتباط زندگی یک معلول با هدفی که شما برای تحریم ها اعلام کرده اید چیست؟»
سهیل معینی به افزایش چند برابری قیمت تجهیزات توانبخشی، ویلچر و یا شیر خشک مخصوص بیماران PKU و نیز عدم فروش نرم افزارهای مخصوص نابینایان به ایران اشاره و اذعان کرد: «این موارد چه ربطی به تغییر رفتار حاکمیت ایران در حوزه هسته ای دارد؟ آیا بر خلاف ادعاهایی که واضعین تحریم ها دارند این تحریم ها به سراغ پایین ترین اقشار جامعه ما نیامده است؟»
وی در ادامه افزود: «بسیاری از افراد معلول در کشور ما فاقد شغل هستند و عمدتا به مستمری سازمان های حمایتی مانند بهزیستی متکی هستند. این مستمری ها قبل از تحریم خود به خود هیچ بود ۴۰ تا ۶۰ هزار تومان در ماه امروز با وجود تورم و افزایش ناگهانی قیمت ها سطح زندگی این افراد الان کجای خط فقر در نظر گرفته می شود. بسیاری از این افراد در شرایط کنونی برای تامین مواد غذایی و نیازهای اولیه زندگی خود دچار مشکل شده اند آیا این ربطی به تغییر رفتار دولت ایران در خصوص مسائل هسته ای دارد.»
عضو شورای سازمان های جامعه مدنی جنبش ضد تحریم را ابزاری برای مواجهه با محافل تندرویی دانست که حقوق بشر را رعایت نمی کنند و گفت: « ما به این محافل این پیام را منتقل کنیم که اگر هدف شما تغییر رفتار حکومت در برخی از زمینه ها است این تحریم ها هیچ کدام از آن بخش ها را شامل نمی شود و فقط مردم عادی را هدف گرفته است. البته قدرت جامعه مدنی را نباید برای این تغییر رفتار دست کم گرفت و رسانه ها هم در کنار جامعه مدنی می توانند حرکت بسیار تاثیرگذاری را شکل دهند. ما وظیفه داریم که در کنار هم قرار بگیریم و حداقل به محافل خردورز بگوییم که با درک درست در راستای رفع دغدغه های جامعه جهانی در زمینه مسائل هسته ای گفتگو کرد.»
سهیل معینی تنها راه حل موجود را خردورزی و دیپلماسی دانست و تاکید کرد: «تحریم نباید به طور مشخص زندگی میلیون ها نفر شهروندان رادر این کشور هدف بگیرد که هیچ ارتباطی به این مقوله ندارند. نقض حقوق بشر از هیچ جهتی قابل پذیرش نیست و این به یک اصل در دنیا تبدیل شده است. لذا همه ما می توانیم به این کمپین جهانی ضد تحریم بپیوندیم و خارج از قیل و قال های سیاسی از حقوق اولیه مردم خودمان دفاع کنیم.»

تولید در بن بست تحریم ها
مهندس محمد پارسا، نایب رییس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران هم به نمایندگی از فعالین صنعت انرژی در این شورا حضور داشت. وی آغاز همکاری فعالان جامعه مدنی در حوزه مختلف را امری میمون و مبارک دانست و گفت: «ما در طول چند سال اخیر و تحت فاشر تحریم ها بارها شاهد بوده ایم که چطور کارخانجات از فعالیت باز ایستادند، تعدیل نیرو کردند و در نهایت تعطیل شدند. آمار و ارقام هم به خوبی نشان می دهد که کارخانجات در بسیاری از بخش ها در حد ۲۰ تا ٣۰ درصد فعالیت می کنند و ریشه همه این مسائل، تورم ناشی از تحریم است.»
وی در ادامه تصریح کرد: «اولین تاثیر افزایش تورم بر بخش تولید، افزایش قیمت تمام شده محصولات، کاهش قدرت رقابت، از دست دادن بازارها و در نهایت تشدید بیکاری است. لذا به جرات می توان گفت که تحریم ها لطمات بسیار جدی و جبران ناپذیری به پیکره تولید و کسب و کار بخش خصوصی واردکرده اند.»
وی فعالیت بخش خصوصی را یکی از اصلی ترین بنیان های دموکراسی در هر جامعه ای دانست و اذعان کرد: «همه کشورهایی که امروز ما را تحریم کرده اند ادعا می کنند که به دنبال تغییر رفتار کشور ما و سوق دادن آن به سمت دموکراسی هستند. ولی خودشان با اعمال تحریم های یکسویه و ظالمانه، نهادهای بخش خصوصی را تضعیف کرده و به یکی از ارکان دموکراسی صدمه زده اند. به نحوی که اگر تا چند سال پیش ۲۰ درصد اقتصاد کشور در دست بخش خصوصی بود امروز تنها ۱۰ درصد از آن در دست بخش خصوصی باقی مانده است.»
پارسا در تشریح شرایط دشوار بخش تولید تاکید کرد: «در شرایط کنونی نقل و انتقال پول بسیار دشوار است. واردات و صادرات گران شده اند و تولید با هزاران مشکل دیگر که ریشه در تحریم دارند، دست به گریبان است. اما باید بگویم که گروهی از بنگاه های ما که در تحریم خاص بودند در مواردی به صورت حقوقی اقدام کردند، توانستند در دادگاه های بین المللی به نتیجه برسند.»
وی اینگونه ادامه داد: «گوش شنوا در محافل حقوقی بین المللی وجود دارد. به علاوه این شکایت ها می تواند از سوی نهادهای مدنی با بار مالی انجام شود و این مساله را روشن کند که تحریم ها باعث وارد شدن چه زیان هایی به جامعه ما شده است. در این صورت این اقدامات قطعا به نتیجه خواهند رسید.»
پارسا در پایان استفاده از پتانسیل ایرانی های مقیم خارج و فعال کردن کمپین ضد تحریم را یکی از اصلی ترین اهداف این جنبش عنوان کرد و گفت: «در همین راستا از فعالین حوزه رسانه ها درخواست می کنیم که برای معرفی کمپین ضد تحریم برنامه ریزی کرده تا این کمپین به درستی در دنیا معرفی شود و بتوانیم از طریق آن تا اندازه از فشار تحریم ها بر کشور بکاهیم.»