عنوان : آقای دامون سروی لطفن اول بخوانید بعد محکوم کنید
آقای دامون لطفن همانند حکومتیون نخوانده فتوا ندهید. در کجای نوشته من شما مشاهده کردید که نشنگر موافقت من با تحریم بود؟؟ من هم علیه تحریم و هم علیه مثلا " جنبش ضد تحریم" نوشته ام و میتوانید یکبار دیگر بدون پیش داوری بخوانید تا متوجه شوید. اما شما چه کرده اید. آگاهانه و یا نا آگاهانه دارید میگوید که مردم گرفتار کمبود شده اند و برای آنها دلسوزی میکنید ولی نمگیوئید که ارز مربوط به دارو را مسلمین ناب محمدی خرج ورود لوازم آرایش و عذای سگ کرده اند. این عمل اسلامی هم ربطی به تحریم دارد. هیچ انسان با وجدانی از گرفتاری هر انسان دیگری شاد نخواهد شد ولی باید دید ریشه این گرفتاری ها چیست نه اینکه شعار داد. کوبا ۶۰ سال هست که در تحریم کامل هست. اری در آنجا فقر زیاد هست ولی این کشور با وجود نداشتن یک هزارم منابع طبیعی ایران با مشگل دارو که روبرو نیست که هیچ به تمامی کشورهای آمریکای مرکزی و جنوبی بجز برزیل دارو و دکتر میفرستد. حکومتی که بنفع مردمش کار کند همراه با آنها مشگلات را حل میکند ولی اگر در فکر میلیارد ها دلار خرج کردن برای تروریست های و جانیان بالفطره حماس، حزب الله، .. در راه ویرانی و کشتار بنی آدم هست جرا که ایدئولوژی آنها چنین طلب میکند، فقر را در ابعاد نجومی در جامعه بسط میدهد. تا این رژیم هست فقر و بدبختی هم هست حال با تحریم یا بدون تحریم. ۳۵ سال گذشته این واقغیت را هزاران بار نشان داده . اگر چشم بینای در کار نیست، آن دیگر مسئله دیگری است
۵۶۷۰۲ - تاریخ انتشار : ٣۱ مرداد ۱٣۹۲       

عنوان : مرثیه سرایی برای تحریم ولی سکوت در مقابل سیاست ویرانگر جمهوری اسلامی
همه هم از جنایت تحریم حرف می زنند ولی آنچه که تابو است انتقاد به سیاست اتمی رژیم و سیاست کشاندن کشور مان به مرز فلاکت اقتصادی و تنگنای سیاسی است. در شرایطی که کسی حق ندارد دم اوین برود و خواستار آزادی زندانی اش شود، چطور رژیم این جا دست و دلبازی به خرج می دهد و کنفرانس مطبوعاتی برایشان می گذارد. ایا فعالان مدنی خود خواسته و یا نخواسته در دام رژیم افتاده اند.
روحانی گفت اصول سیاست خارجی تغییر نمی کند ولی روش ها تغییر می کند، یعنی بر همان سیاست اتمی و نابودی کشور می مانند ولی در داخل فعالان مدنی و در خارج سیاسیون را با نامه نگاری تبدیل به مرثیه سرایان تحریم می کنند بدون آنکه اینان کوچکترین اشاره ای به آن بکنند که نقش سیاست های رژیم در این وضعیت فلاکت باری که به مردم تحمیل شده چیست.
چرا فعالان مدنی و سیاسی در همان چارچوبه تعیین شده رژیم دارند بازی می کنند بدون آنکه کمترین انتقادی به سیاست های رژیم بکنند؟
۵۶۷۰۰ - تاریخ انتشار : ٣۱ مرداد ۱٣۹۲       

عنوان : خفتگان
کیومرث ش و حمید ارجمند! حکومت ، مردم ما را فقیر و بیمار می خواهد و از این رو غمی از تحریم ها ندارد بلکه در کوره آن می دمد. تحریم خواهانی چون شما نیز چنین می کنید. در این میانه نه تحریم خواهان( از جمله و بی تردید آنهایی که مهار حکومت را بدست دارند) و نه تحریم کنندگان هیچکدام در خانه ها و بیمارستانها و پشت در داروخانه ها ، در همسایگی و ...بیمار درمانده ای ندارند که در پی دارو باشد، از رانندگان زحمتکشی نیستند که دربدر قطعه ای برای تعمیر وسیله گذران زندگی باشد، از کارگرانی نیستنند که درب کارخانه از نبود مواد اولیه برویشان بسته و از تامین نان روزانه محروم شده اند، از هنرمندانی نیستند که هم به سبب گرانی ابزار کار و هم خرابی بازار فروش تا نیمه های شب در کارگاه خود می مانند از شرم اینکه شب هنگام که به خانه بر می گردند با چشمان بیدار و منتظری روبرو شوند . درست است که پیش از تحریم ها هم مردم میهن گرفتاری بسیاری داشتند اما چرا باید انکار کرد که دوره های اقتصادی گوناگونی وجود داشته و این سالها با همه دوره ها قابل قیاس نبوده است؟پیش از اظهار نظر دریچه را باز کنید و ببینید.
۵۶۶۹۷ - تاریخ انتشار : ٣۱ مرداد ۱٣۹۲       

عنوان : پاسخی به آقای کیومرث
هموطن گرامی جناب کیومرث همینکه یکشبه ولایت و آقا مجتبی اجازه دادن که این افراد به اسم فعال مدنی روده درازی کرده و خود را مردمی و کاسه داغتر از آش و دلسوز مردم جا بزنند باید تا آخر قضیه را متوجه شده باشید . اینها فقط اجازه دارند از دشمنان نظام ؟! انتقاد کنند و حرفی از فلاکتها و جنایات نظام در میان نیاورند چون خدعه و تدبیر و کلید امروز به این نتیجه رسیده باید حملات و دفاع خود را زیر پوشش فعالین مدنی و زندانیان سیاسی ؟! انجام دهد . چون مصلحت نظام امروز اینطور حکم میکند .
۵۶۶۷۷ - تاریخ انتشار : ٣۰ مرداد ۱٣۹۲       

عنوان : سخنی از فقر و فلاکت قبل از تحریم نیست
در تمامی این گزارش یا اعلامیه یک کلمه از فقر، گرسنگی، بیکاری، از بین بردن منابع طبیعی (جنگل، آب، رودخانه، دریاچه) آثار ملی، فاحشگی و اعتیاد که ناشی از فقر هست، نوشته نشده. آری تحریم دول غارتگر بین المللی با خود فاجعه انسانی ببار میاورد که سالیان سال اثرات مخربش در جامعه میماند. اما، فاجعه بس عمیق و دردناک ناشی از حکومت جهل و جنایت اسلامی هست که تقریبا ۳۵ سال هست که مثل طاعون و خوره بر جان و مغز جامعه ایران افتاده و این افرادی که این جنبش ضد تحریم را براه انداخته آگاهانه کاملا از کنارش گذشته اند و یک کلمه از آن نمیگویند.
فرض کنیم که فردا تمامی تحریم ها برچیده شود و همه چیز به روال عادی برگردد، شرایط قبل از تحریم بر جامعه حاکم شود، آیا فقر و بیکاری و فحشا و اعتیاد و تخریب منابع ملی از بین میرود؟ آیا یک انسان با وجدان میتواند چنین ادعایی کند. با برداشتن تحریم تنها میلیارد ها دلار به جیب آخوند ها و وحوش دیگر اسلامی سرازیر میشود.
جنبش ضد تحریم اگر منافع مردم و سرزمین ایران را در نظر دارد میباید هم ضد تحریم باشد و هم ضد رژیم اسلامی. با وجود این رژیم تمامی فقر و فلاکت مردم همچنان باقی خواهد ماند چه تحریم باشد چه نه
۵۶۶۷۰ - تاریخ انتشار : ٣۰ مرداد ۱٣۹۲