• هرگونه دخالت خارجی، به هر دلیل و انگیزه ای نامشروع و محکوم می باشد. هر گونه مداخله خارجی از هر نوع، از سرعت فرایند آزادی و دستیابی به آن می کاهد.هرگونه دخالت خارجی با منافع داخلی در تناقض بوده و در تاریخ نمونه ای نمی توان یافت که دخالت نیروهای بیگانه برای نجات مردم و در خدمت منافع داخلی بوده باشد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۷ شهريور ۱٣۹۲ -  ۲۹ اوت ۲۰۱٣

از هفته ی گذشته با احتمال استفاده ی تسلیحات شیمیایی توسط دولت بشار اسد، گروهی از بازرسان سازمان ملل متحد به سوریه سفر کرده تا کشف حقیقت کنند. اینکه تا چه حد این بازرسی به نتیجه خواهد رسید و بتوان استفاده از تسلیحات شیمیایی را ثابت کرد خود جای پرسش دارد. مهمتر اینست که تا چه حد «حقیقت» و یافته های این گزارش بکار برده خواهد شد و به چه اهداف و منظوری. در بیانیه کاخ سفید، این موضوع که اکنون به بازرسان اجازه رفتن به سوریه داده شده، مورد استهزاء قرار گرفته و گفته شده آنقدر این اجازه دیر داده شده که تمام شواهد موجود هم اکنون در اثر گلوله باران ها از بین رفته‌اند. حتی اگر بتوان استفاده از این نوع تسلیحات را اثبات کرد، با توجه به سابقه ایالات متحده در طرح اتهام تولید و استفاده از سلاح های شیمیایی و کشتار جمعی بر علیه دیگر دولت ها، نمی توان بدون طرح این پرسش که «توسط کدام گروه این تسلیحات استفاده شده است» از کنار این مساله به سادگی گذشت
زمانی که باراک اوباما در سخنرانی خود در ارتباط با استفاده از تسلیحات شیمیایی، آنرا «خط قرمز» آمریکا خواند، تهدید و تاکید کرد که در مقابل آن واکنش نشان خواهد داد، نوع این واکنش را روشن نکرد. شاید با این تهدید و اخطار امیدوار بود که دولت سوریه از حساسیت ایالات متحده آگاهی یافته و به این شکل نیازی به دخالت و شراکت نخواهد بود وجنگ سوریه روال عادی خود را ادامه خواهد داد. آیا مخاطب، این تهدیدها را جدی نگرفته و گوینده را در عمل انجام شده قرار داده است؟
پس از دو سال جنگ میان رژیم سوریه و مخالفان اسد که نتیجه آن بیش از ۸۰۰۰۰ کشته و ۴.۳ میلیون آواره جنگی در این کشور بوده است، قریب یک میلیون کودک در چادرهای پناهندگان جنگی بسر برده و ۱.۶میلیون نفر سوری نیز به کشورهای همسایه همچون لبنان، عراق و مصر که خود نیز به علت دخالت های پیدا و پنهان خارجی همه روزه دستخوش حوادثی مانند بمبگذاری و عملیات انتحاری می باشند گریخته اند. بنا به گزارشها استفاده از تسلیحات شیمیائی باعث کشته شدن ۳۳۵ نفر شده است. آیا استفاده از تسلیحات شیمیائی معیار تعیین «خط قرمز» آمریکا بوده است؟ با یک مقایسه ساده می توان به راحتی دریافت که جان انسانها و تعداد تلفات و آوارگان هیچ تاثیری در انتخاب خط قرمزها ندارد و معیارها را مسائل دیگری تعیین میکنند.
این بار ایالات متحده و جوامع غرب نمیتوانند برای حفظ منفع خود و به نام «آزادی و دموکراسی» جنگ ناعادلانه دیگری را آغاز کنند. این بار آبروی سیاسی ایالات متحده که ضمن به خطر انداختن منافع خود و شرکایش با طرح خطوط قرمز خود را ملزم به وانکش به سرپیچس رژیم اسد نشان داده است. هیچ یک از متحدان ایالات متحده آمادگی جنگی جدید را ندارند و شرایط کنونی، شروع جنگی دیگر را بسیار مخاطره آمیز میسازد. تجربه ی دو جنگ ناموفق عراق و افغانستان و واقعیت های تحریف شده، خود از دلایلی مشروعی میباشند که افکار عمومی نیز آمادگی و پذیرای جنگ جدیدی نباشد.

هرگونه دخالت خارجی، به هر دلیل و انگیزه ای نامشروع و محکوم می باشد. هر گونه مداخله خارجی از هر نوع، از سرعت فرایند آزادی و دستیابی به آن می کاهد.هرگونه دخالت خارجی با منافع داخلی در تناقض بوده و در تاریخ نمونه ای نمی توان یافت که دخالت نیروهای بیگانه برای نجات مردم و در خدمت منافع داخلی بوده باشد. توافقات پشت صحنه، قراردادهای پنهانی و منافع کشورهای «کمک کننده» تضمینی خواهد بود به فاصله گرفتن از یک فرایندی که با خالص ترین نیات آغاز شده است. مناسبات و روابط بین الملل، ثبات منطقه و توازن قدرت، در ترازوی سیاست به نسبت زندگی، جان و آزادی های مدنی و سیاسی مردم سنگینی می کند. منظور به هیچ وجه این نیست که جان انسان ها بی ارزش است ولی آنچه ما در عمل شاهد آن هستیم، کمک به مردم و نجات مردم نیست.
حمله ی نظامی به سوریه برای تنبیه دیکتاتوری انجام می شود که برای ماندن و یا نماندنش تصمیمی گرفته نشده و تا آن زمان مردم سوریه به کشته شدن در جنگی که هر روز چهره ی مذهبی واضح تری به خود می گیرد، می توانند ادامه دهند.
این همان چیزی است که برای جایگیری در رده ی «سیاست ریاکاری » واجد تمام شرایط لازم می باشد.
خاورمیانه ی همیشه ناآرام اینبار بازیکنان خود را وادار به بازی ای کرده است که شاید از توانائی آنها خارج نباشد ولی آنها را مجبور به بازی ای حرفه ای کرده است که کوچکترین اشتباه بزرگترین فاجعه را بهمراه خواهد داشت که تاریخ آنرا ثبت خواهد کرد.
تضاد منافع، معاهده های ماضی، یاران موافق و حریفان سرسخت رو در رو در صحنه ای ایستاده اند که با یک حرکت، دست جور دیگر بر خواهد خورد، حریفان چهره ی واقعی خود را نشان خواهند داد و یارکشی های سیاسی رقم خواهد خورد. برگ برنده در دست هر کس و یا گروهی که باشد، بازنده ی این بازی مردم بیگناه سوریه هستند.

سولماز محمودی
کارشناس علوم سیاسی
s.mahmoudi@live.n