یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

در ستایشِ شاهین جانِ نجفی


اسماعیل خویی


• شاهینِ دور پرواز،
که برتر از چکادهای نَوَردیده ی ترانه و آهنگ
آغاز گاهِ توست، ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲٣ دی ۱٣۹۲ -  ۱٣ ژانويه ۲۰۱۴


 
 
شاهینِ دور پرواز،
که برتر از چکادهای نَوَردیده ی ترانه و آهنگ
آغاز گاهِ توست،
و بام های مردمی و داد
پرواز گاهِ تو!

اکنون، که آسمانِ آبی ی آواز
از ابرهای یخ زده ی ترس و قار قارِ زاغ های هیاهو
سر تا به سر سیاهی ودود است،
من
حیرت نمی کنم که چرا
پیشانی ی صدای تو،
                      از خشمدرد،
اخم آلود است.                    
آری ،
این خشمدرد در روانگی ی خون توست که،
             در موسیقی،    
نت های مهربانِ کهن را
بر سیم های حامل،
در رهگذارِ خویش فلج می کند؛
و راهِ خود را،
          در پی گرفتنِ آهنگ،
گاهی به راست،
گاهی به چپ،
کج می کند؛
و هر دو سویه را
با پنجه های قلقلک دهنده ی خویش،
در زیر وبم،
                       به هرگام،
                  دست می اندازد؛
و، در روندِ کار،
                   انگار،
با هر چه هست ونیست
                      که هیچ،
در این میانه،با خود نیز
لج می کند.

ویرانگری،
       برادرِ من!
وآن می کنی که،
                حالی،
                   در نازمانِ ما،
معنای دردناکِ برازندگی ست:
زیرا
که، در گذشته واره ای سمج که هماکنونِ ماست،
ویرانگری
سازندگی ست:
یعنی
که طرحِ نو در افکندن را
آغاز گاهِ کار
                               براندازندگی ست.

شاهینِ شورشی!
شاهینِ پیشتاز،
                             شاهین جان!
اکنون که دیگر آمدی از دیگران،
داری توانِ آن را که
                از خود نیز
تا همچنانه دیگر و دیگر باشی.
بادا،
برادرم،
کز خویش تا همیشه فراتر باشی.

پانزدهم دیماه ۱٣۹۲،
بیدرکجای لندن





اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۴)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست