• احزاب سیاسی در تایلند بر خلاف دمکراسی های مدرن منافع قشر خاصی از جامعه را نمایندگی نمی کنند، بلکه قدرت شان بر وابستگی های خانوادگی، فامیلی و منطقه ای استوار است. سرنوشت احزاب شدیدا به سرنوشت رهبر حزب گره خورده و پایان موفقیت سیاسی رهبر حزب به معنای پایان عمر یک حزب است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۴ دی ۱٣۹۲ -  ۱۴ ژانويه ۲۰۱۴

در رابطه با اعتراضات گسترده اپوزیسیون در تایلند این روزها بسیار گزارش می شود. ولی متاسفانه اکثر این گزارشها چنان که باید به جزییات نمی پردازند، طوری که خواننده نمی فهمد هدف از این اعتراضات چیست، چه گروهی چه ایده هایی را نمایندگی می کند، "پیرهن زردها" و "پیرهن قرمزها" کیستند و کدام جریان کدام نوع از دمکراسی را نمایندگی می کند. در اینجا یکسری اطلاعات از ویکی پدیای انگلیسی و آلمانی را نقل می کنم که تا حدودی (!) آدم را با فضای سیاسی تایلند آشنا می کند.

احزاب سیاسی

احزاب سیاسی در تایلند بر خلاف دمکراسی های مدرن منافع قشر خاصی از جامعه را نمایندگی نمی کنند، بلکه قدرت شان بر وابستگی های خانوادگی، فامیلی و منطقه ای استوار است. سرنوشت احزاب شدیدا به سرنوشت رهبر حزب گره خورده و پایان موفقیت سیاسی رهبر حزب به معنای پایان عمر یک حزب است. برای همین عمر احزاب در تایلند بسیار کوتاه است. تنها استثنا "حزب دمکرات" است که از سال 1946 تا کنون همچنان فعال بوده است. در انتخابات معمولا احزاب زیادی شرکت می کنند که اکثرشان نوپا هستند و نه برنامه ای روشن دارند، نه پایه ای توده ای.

حزب پوآ تای (پ ت پ)

حزب "پوآ تای" یکی از دو حزب قوی در تایلند است و از سال 2011 دولت را تشکیل می دهد. نخست وزیر تایلند، ینگلاک شیواترا خواهر نخست وزیر سابق تاکسین شیواترا است. حزب پ ت پ در انتخابات وعده های بسیاری به مردم داده بود، از جمله این که قطار هوایی (اسکای ترن) بانکوک را از دو خط به ده خط برساند و نرخ بلیط آن را پایین بیاورد. این حزب همچنین وعده داده بود که به هر کودک کلاس اولی یک کامپیوتر ببخشد و حداقل دستمزد را بالا ببرد. طبق برنامه پ ت پ قرار بود خانواده هایی که اولین خانه یا اولین ماشین شان را می خرند، از پرداخت مالیات آن معاف شوند. اینترنت مجانی در اماکن عمومی نیز جزو وعده های این حزب بود، و این که از هر 796 ناحیه اداری تایلند به یک دانشجو بورسیه برای تحصیل در خارج بدهد.

بعد از پیروزی در انتخابات پ ت پ یک حداقل قیمت برای برنج تعیین کرد که آن را بدون توجه به قیمت برنج در بازار به دهقانان می پرداخت. از آنجا که قیمت تعیین شده بسیار بالاتر از قیمت برنج در بازار بود، این برنامه باعث افزایش شدید بدهی های دولت شد. تا پایان سال 2012 بیش از یک میلیون خانواده از معافیت در پرداخت مالیات بر اولین ماشین استفاده کرده و صاحب ماشین شدند. فروش ماشین در تایلند در سال 2012 افزایشی 161 درصدی داشت. که البته این باعث ازدیاد خودرو در خیابان های بانکوک شد که قبل از آن هم بیش از حد شلوغ بودند.

حزب دمکرات

حزب دمکرات قدیمی ترین حزب تایلند است. این حزب محافظه کار طرفدار سلطنت و لیبرالیسم است و در "انترناسیونال لیبرال" عضویت دارد. بخش اصلی طرفداران آن متعلق به قشر متوسط شهری هستند. مک کارگو که تحقیقات بسیاری در رابطه با تایلند منتشر کرده، این حزب را در چهارچوب آنچه او "شبکه سلطنت" می نامد، جا می دهد. این شبکه متشکل از نزدیکان خاندان سلطنتی ست و گروهی از سیاستمداران، ارتشی ها و کارمندان دولت را در بر می گیرد.

حزب دمکرات خواهان یک قانون اساسی لیبرال، قانونمندی و ریشه کن کردن فساد اداری ست. با اینکه این حزب مخالف حکومتی نظامی ست، ولی در برابر حکومت های مستبد در تایلند برخوردی محتاطانه داشته. مایکل کانرز گرایش سیاسی حزب دمکرات را "لیبرالیسم پادشاهی" می داند و ارزیابی اش این است که حزب دمکرات در طول فعالیتش همواره مخالف دیکتاتوری بوده و برای حفظ مالکیت خصوصی تلاش کرده. در سال 2006 این حزب به دلیل سکوت در برابر کودتای نظامی وجهه خود را به عنوان جریانی ضد استبدادی از دست داد.

حزب دمکرات طرفدار اقتصاد بازار و مخالف توزیع ثروت به نفع فقیران است. رنگ این حزب آبی روشن است و سمبل اش خدایی بودایی ست.

اعضای حزب دمکرات در اعتراضات اخیر نقشی اساسی دارند. سوتپ تاگسوبان، یکی از رهبران سابق این حزب و رهبران کنونی جنبش اعتراضی، در ماه نوامبر هم خروج خود را از پارلمان اعلام کرد و هم از حزب دمکرات استعفا داد تا فعالیت خود را به رهبری جنبش اعتراضی محدود کند. در ماه دسامبر سایر نمایندگان حزب در پارلمان نیز از پارلمان خارج شدند و به این ترتیب دولت مجبور شد پارلمان را منحل کند و انتخابات جدید برگزار کند. ولی حزب دمکرات انتخاباتی را که قرار است در روز دوم فوریه سال جاری برگزار شود، بایکوت کرده و بر این نظر است که در این مدت کوتاه نمی توان دست به اصلاحات لازمه زد و شرایطی مناسب برای برگزاری انتخاباتی سالم ایجاد کرد. حزب دمکرات دمکراسی حاکم در تایلند را ناقص می داند و بر این باور است که سایر احزاب با کلک رای مردم را جذب می کنند و نتایج انتخابات در پیش رو بیانگر خواسته های واقعی مردم نیست.

پیرهن زردها – اتحاد مردمی برای دمکراسی (پ آ د)

طرفداران اتحاد مردمی برای دمکراسی عمدتا متعلق به اقشار متوسط و بالا در تایلند هستند. این حزب به پادشاهی باور دارد و معتقد است که یک پادشاه قدرتمند می تواند جلوی این را بگیرد که سیاستمداران بر اساس منافع شخصی خود تصمیم گیری کنند. بسیاری از پیرهن زردها ناسیونالیسم افراطی و سلطنت مطلقه را نمایندگی می کنند. در سنن تایلندی هر روز هفته یک رنگ دارد. رنگ دوشنبه زرد است. از آنجا که پادشاه تایلند روز دوشنبه به دنیا آمده، انتخاب سیاسی رنگ زرد به معنای اعلام سلطنت طلبی ست.

برخی از فعالین پیرهن زردها سابقا به نیروهای چپ تعلق داشته اند. در تجمعات آنها بعضا تی شرت هایی با عکس چه گوارا، ویدئوهای زاپاتیست ها و یا سمبل های فلسطینی به فروش می رسد.

مایکل کانرز جریان پیرهن زردها را به دو مرحله زمانی تقسیم می کنند و بین آن دو فرق میگذارد. او حرکت توده ای سالهای 2005 و 2006 علیه تاکسین شیناواترا را لیبرال و آزادیخواه ارزیابی میکند و سمت و سوی آن را "لیبرالیسم پادشاهی" می نامد. پس از بهار 2006 این جریان به شبکه های نظامی و مطلق گرا که علیه تاکسین دست به کودتا زدند نزدیک شد. در سال 2008 پیرهن زردها خواهان تغییر قانون انتخابات شدند و برنامه شان این بود که 70% نمایندگان پارلمان از بالا تعیین شوند و فقط سی درصدشان توسط مردم انتخاب شوند. رهبر حزب در آن زمان در مصاحبه ای اعلام کرد دمکراسی از صادرات غرب است و برای تایلند مناسب نیست. بسیاری از لیبرال ها هم در تایلند همین عقیده را دارند و می گویند از آنجا که مردم تایلند ناآگاهند و تجربه دمکراسی را ندارند، می توانند به راحتی گول سیاستمداران را بخورند.

پیرهن قرمزها – جبهه متحد برای دمکراسی علیه دیکتاتوری (یو دی دی)

جبهه متحد برای دمکراسی علیه دیکتاتوری (یو دی دی) در سپتامبر 2006 در اعتراض به کودتای ارتش و دولت دست نشانده آن شکل گرفت. این سازمان از تاکسین شیناواترا که در این کودتا برکنار شد، حمایت می کند. اولین هدف این جبهه جلوگیری از تصویب قانون اساسی جدیدی بود که توسط ارتش طراحی شده بود. در رفراندومی که در این رابطه برگزار شد، یو دی دی توانست 10 میلیون رای مخالف جمع کند، ولی اکثریت مردم به قانون اساسی جدید رای دادند. یو دی دی در آن زمان برای کمپین خود رنگ قرمز را به عنوان سمبل "نه" به قانون اساسی جدید انتخاب کرده بود. از آن پس این جبهه به عنوان پیرهن قرمزها معروف شد و قرمز تبدیل به رنگ سمبلیک آن شد.

رهبری پیرهن قرمزها نیز بسیار ناهمگون است و اعضایش متعلق به اقشار گوناگون جامعه و گرایشات مختلف سیاسی اند - از کمونیست های سابق، فعالین مدنی لیبرال و سیاستمداران عملگرا گرفته تا راست های رادیکال. پیرهن قرمزها معتقدند که در تایلند هنوز سیستم فئودالی برقرار است و گروهی از نخبگان اشرافیت، حکومت، دستگاه قضایی و ارتش بر مردم عادی حکم می رانند و خواسته های دمکراتیک آنان را نادیده می گیرند. برای همین پیرهن قرمزها مخاطب اصلی خود را دهقانان فقیر می دانند که از نظرشان چندان حقوقی ندارند و از همه بیشتر استثمار می شوند. پیرهن قرمزها مخالف تقسیم قدرت در جامعه تایلندند، ولی با نظام سرمایه داری چندان مشکلی ندارند و بسیاری از فعالین آنها دیدی مثبت نسبت به اقتصاد بازار و گلوبالیسم دارند.

حامیان پیرهن قرمزها بر این باورند که انتخابات بیشتر در همه عرصه ها منجر به حل مشکلات جامعه تایلند خواهد شد. آنها طرفدار انتخاب شهرداران توسط مردم نیز هستند. تا کنون شهرداران توسط وزارت امور داخلی تعیین می شده اند.


لینک مطالب انگلیسی:
en.wikipedia.org
en.wikipedia.org
en.wikipedia.org
en.wikipedia.org
en.wikipedia.org

لینک مطالب آلمانی:
de.wikipedia.org
de.wikipedia.org
de.wikipedia.org
de.wikipedia.org
de.wikipedia.org