• الکسیس تسیپراس استعفا کرده تا در این کشور انتخابات زودرس برگزار شود. او اکثریت پارلمانی خود را از دست داده است. جناح چپ حزب سیریزا، از فردای رفراندم تاریخی یونان راه خود را از تسیپراس جدا کرده است و با چرخش سیاسی او به مخالفت برخاسته است. تسیپراس در این گفتگو با روزنامه اومانیته، جزئیات تازه ای از وقایع منتهی به رفراندم و وضعیت در بروکسل را تشریح می کند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲۹ مرداد ۱٣۹۴ -  ۲۰ اوت ۲۰۱۵

الکسیس تسیپراس استعفا کرده تا در این کشور انتخابات زودرس برگزار شود. او اکثریت پارلمانی خود را از دست داده است. جناح چپ حزب سیریزا، از فردای رفراندم تاریخی یونان راه خود را از تسیپراس جدا کرده است و با چرخش سیاسی او به مخالفت برخاسته است. گفتگوی زیر توسط کوستاس آروانیتس انجام شده و در اومانیته ٣۱ جولای ۲۰۱۵ منتشر شده است. ترجمه آن به انگلیسی توسط اریک کانپا صورت گرفته و در اینجا از نسخه ی منتشره در پیپلز ویکلی ارگان حزب کمونیست امریکا به فارسی برگردانده شده است. تسیپراس در این گفتگو جزئیات تازه ای از وقایع منتهی به رفراندم و وضعیت در بروکسل را تشریح می کند.


بیایید در باره این شش ماه مذاکره صحبت کنیم. شما آن را چگونه ارزیابی می کنید؟

آلکسیس تسپیراس: ما باید نسبت به شرایط خودمان عاقلانه برخورد کنیم. این شش ماه، ماه های تنش ها و احساس های بزرگ بود، و خودآزاری به هیچ کس کمکی نمی کند. احساس لذت، غرور، پویایی، اراده، و غمگینی در سطح بودند . اما من فکر می کنم که در روز پایان، اگر برای نگاه کردن واقع بینانه به این فرایند تلاش کنیم، تنها می توانیم از پیش بردن این مبارزه احساس غرور کنیم.
تحت شرایط ناسازگار و با یک تعادل دشوار نیروها در داخل اروپا و جهان، ما برای اثبات نقطه نظر یک خلق و امکان یک مسیر بدیل تلاش کردیم. در نهایت، حتی اگر قدرتمند توانست خواسته خود را تحمیل کند، آن چه باقی می ماند، تایید مطلق این واقعیت در سطح جهانی است که ریاضت اقتصادی یک بن بست است. این فرایند یک چشم انداز کاملا جدیدی در اروپا بنا می کند.


در باره اختیار مردمی واگذار شده به سیریزا چه؟ تفاهم نامه پاره نشد. موافقت به ویژه دشوار است...

آلکسیس تسپیراس: اختیاری که از جانب ملت یونان به ما داده شد برای انجام هر کار ممکن، به هر قیمت سیاسی؛ برای ایجاد شرایط متوقف کردن خون ریزی ملت یونان بود.


شما گفتید که تفاهم نامه می تواند با قانون ساده ای لغو شود.

آلکسیس تسپیراس: قبل از انتخابات، من نگفتم که تفاهم نامه می تواند با قانون ساده ای لغو شود. هیچ کس آن را نگفت. ما هرگز به ملت یونان وعده قدم زدن در پارک ندادیم. برای همین است که آن ها از مشکلاتی که ما با آن ها رو در رو شدیم آگاهند، و خودشان با خون سردی قابل توجهی با آن رو در رو هستند. ما گفتیم که برای خروج از چارچوب خفه کننده تحمیلی بر کشور، که ناشی از تصمیم های سیاسی اتخاذ شده قبل از ۲۰۰٨ بود و دست و پای کشور ما را بعد ا ز ۲۰۰٨ با کسری ها وبدهی ها بست، مبارزه خواهیم کرد.
ما برنامه ای داشتیم و خواستار حمایت مردم در مذاکره تحت شرایط دشوار بودیم تا این برنامه را محقق کنیم. ما به سختی و تحت شرایط خفگی مالی بی سابقه مذاکره می کردیم. به مدت شش ماه ما مذاکره کردیم و هم زمان توانستیم به بخش اعظم برنامه خود دست یابیم – به مدت شش ماه نگرانی دائمی درباره این که چگونه می توانیم حقوق ها و مستمری ها را در پایان ماه پرداخت کنیم و با تعهد های خود در داخل کشور، نسبت به کسانی که کار می کنند رو در رو شویم. این ها تشویش دائمی ما بود. و در این بستر ما به تصویب قانونی در باره بحران انسانی موفق شدیم.
هزارها شهروند هم وطن ما از این قانون هم اکنون بهره می برند. ما توانستیم بی عدالتی ناگزیر را، با کارهایی که وزیر مالی برای زنان خانه دار، برای سرایدارهای مدرسه، برای کارکنان ایستگاه رادیو و تلویزیون دولتی ئی آر تی ERT، که باز گشایی شد، انجام داد اصلاح کنیم. در حالی که نباید برای خوش نما کردن شرایط بکوشیم، همچنین نباید برای منفی تر نشان دادن آن نسبت به آن چه هست تلاش کنیم. اگر افرادی، خواه در داخل دولت یا در اپوزیسیون، فکر می کنند که مبارزه در مسیر خطی، که عبارت است از برنده شدن در یک انتخابات جلو می رود این را برای ما شرح دهند و نمونه ارائه کنند.
ما با تجربه کاملا نوینی از یک دولت چپ رادیکال در داخل اروپای نئولیرال مواجهیم. اما می توانیم از تجربه های دولت های چپ در دوران های گذشته بیاموزیم، و ما اکنون می دانیم که پیروزی در انتخابات به معنی آن نیست که شما به اهرم قدرت از یک روز تا آینده رسیده اید. به راه انداختن نبردی در سطح دولت کافی نیست. باید نبردی در زمینه مبارزه های اجتماعی به راه انداخته شود.


چرا تصمیم گرفتید رفراندم بر گزار کنید؟

آلکسیس تسپیراس: من انتخاب دیگری نداشتم. شما باید به آن چه من و دولت یونان در ۲۵ جون با آن رو در رو بودیم، به موافقت نامه ای که آن ها به ما دادند، توجه کنید. من باید بپذیرم که رفراندوم تصمیمی بسیار خطرناک بود. نه تنها از دولت یونان می خواست در برابر خواسته های طلبکارها بایستد، بلکه با سامانه مالی بین المللی، با سامانه سیاسی و رسانه ای یونان برخورد می کرد. همه آن ها علیه ما بودند. احتمال باخت ما در رفراندوم آن چنان بزرگ بود که شرکای اروپایی ما با تصمیم به بستن بانک ها روی آن شرط بندی کردند. اما برای ما تنها راه بود چون آن ها موافقت نامه ای با اقدام های دشوار، تقریبا مشابه همان اقدام هایی که ما در موافقت نامه کنونی داریم، اگرچه کمی بدتر، اما در هر مورد اقدام های دشوار و به نظر من اقدام های بی ثمر را پیشنهاد می کردند.
هم زمان، آن ها احتمال هیچ بقایی را مطرح نکردند. چون آن ها در برابر این اقدام ها، ۱۰.۶ میلیارد (کمک مالی) را در طی ۵ ماه پیشنهاد می نمودند. آن ها می خواستند یونان، یک باره تعهدهای خود را، برای آن چه از برنامه گذشته در شرایط مالی باقی بود، بدون یک یورو بیشتر انجام دهد، چون این چیزی است که المان، فرانسه و هلندی ها می خواهند. مشکل اصلی سیاسی دولت های شمالی در کل آن بود که می خواستند از حضور در مقابل پارلمان هایشان برای دادن حتی یک یورو "تازه" به یونان خودداری کنند، چون در فضای پوپولیستی که تحریک کرده بودند به دام افتاده بودند، فضایی که در آن مردم به این فکر هدایت شده بودند که برای یونانی های تنبل هزینه می کنند. نتیجه موضع استوار یونانی ها علیه تمام نابرابری ها در رفراندوم چه بود؟ رفراندوم توانست مسئله را جهانی کند، آن را ورای مرزها بگسترد، نقاب از چهره شرکای اروپایی و طلبکارها بردارد. توانست به افکار جهانی تصویری نه از یک مردم تنبل بلکه از مردمی که مقاومت می کنند و خواستار عدالت و آینده هستند نشان دهد.
ما حدود مقاومت منطقه یورو را آزمودیم. ما بر رابطه نیروها ضربه وارد کردیم. فرانسه، ایتالیا، و کشورهای شمالی همگی موضع های متفاوتی داشتند. نتیجه، واقعا، بسیار دشوار است، اما به عبارت دیگر، منطقه یورو به نهایت مقاومت و پیوستگی اش رسیده بود. شش ماه بعدی وخیم خواهد بود، و رابطه نیروها که در این دوره ساخته خواهد شد بسیار پر اهمیت است. در این لحظه، سرنوشت و راهبرد منطقه یورو مورد سوال قرار گرفته است. امکان های متعددی وجود دارند. آن هایی که می گفتند نه یک یورو دیگر! مجبورند در نهایت نه فقط برای یک یورو بلکه برای ٨٣ میلیارد یورو تصمیم بگیرند. بنا بر این، از ۱۰.۶ میلیارد یورو در طی ۵ ماه ما به ٨٣ میلیارد در طی سه سال، با مشحصه قطعی اضافی تعهد در حول کاهش بدهی رفته ایم، که در نوامبر مورد بحث قرار گرفت. موضوع کلیدی این است، تعیین آن که یونان چگونه می تواند وارد مسیری شود که خود را از بحران رها کند.
ما مجبوریم به افسانه هایی که از سوی آقابان ساماراس و ونیزلوس گفته می شود، که ادعا می کنند در حال خروج از تفاهم نامه بودند پایان دهیم. واقعیت آن است که حفره ای در این حکایت وجود داشت، و آن حفره بدهی است. با یک بدهی ۱٨۰ تا ۲۰۰ درصد تولید ناخالص ملی نمی توانید اقتصاد با ثباتی داشته باشید. تنها مسیری که ما می توانیم اتخاذ کنیم کاهش، بخشودگی و آسودگی از بدهی است. شرایط کشور را به کسب مقداری مابه تفاوت مالی قادر می سازد که به تصویب مازاد بودجه به قصد بدهی ای که قابل پرداخت نیست مجبور نمی سازد.

"نه" رفراندوم «نه» به ریاضت اقتصادی بود...

آلکسیس تسپیراس: پرسش رفراندوم دو قسمت داشت. قسمت الف، که اقدام های لازم پیشینی را مورد بحث قرار می داد و قسمت ب، که برنامه زمانی مالی را مورد بحث قرار می داد. برای کاملا صادق بودن، بدون آرایش چیزی، موافقت نامه متعاقب رفراندوم، بخشی از شرایط قسمت الف است، مشابه به همانی که مردم یونان رد کردند. به عبارت دیگر، با معیارهای قسمت ب، ما نیز باید صادق باشیم، و در این رابطه به اندازه تفاوت روز و شب تفاوت وجود دارد. قبلا، ما برای ۵ ماه، ۱۰.۶میلیارد داشتیم، ۵ ماهی که (طی آن مخارح عمومی ما عملا بسته بود) به دقت مورد بررسی قرار گرفت. اکنون، ما ٨٣ میلیارد داریم – که به معنی پوشش کامل میان مدت (۲۰۱۵-۲۰۱٨) نیازهای مالی است، که از آن ۴۷ میلیارد برای پرداخت های خارجی، ۴.۵ میلیارد برای عرصه های بخش دولتی، و ۲۰ میلیارد برای تغییر ساختار بانک ها، و در نهایت، تعهد قطعی در مسئله بدهی وجود دارد. ینا بر این، در شرایط قسمت الف، یک عقب نشینی برای دولت یونان وجود دارد، اما برای قسمت ب بهبود وجود دارد: رفراندوم یک ماموریت را انجام داد.
در عصر روز چهارشنبه قبل از رای گیری، طبقه های معینی که در حال تدارک مبنایی برای کودتا در کشور بودند، نیاز حمله کردن به ستادهای نخست وزیر را علنی جار می زدند، و با اشاره به صف ها در برابر بانک ها ادعا می کردند که دولت کشور را به سمت فاجعه وحشتناک اقتصادی هدایت می کند. باید بگویم که مردم یونان توانستند خون سردی خود را تا آن جایی حفظ کنند که کانال های خبری تلویزیون در یافتن افرادی که از اوضاع شکایت کنند اوقات سختی داشتند – خون سردی جمعیت واقعا باور کردنی نبود. همان عصر، من با مردم یونان سخن گفتم و حقیقت را گفتم. من نگفتم: برگزاری رفراندوم برای خروج از یورو است. من گفتم: ما رفراندومی برگزار می کنیم که به ما پویایی گفتگو بدهد. "نه" به توافق نامه بد "نه" به یورو، "آری" به دراخما نبود. مردم می توانند مرا به محاسبه ضعیف، به داشتن توهم متهم کنند، ولی در هر لحظه ای من چیزها را به روشنی بیان کردم، من دو بار به پارلمان اطلاع دادم، من حقیقت را به مردم یونان گفتم.   

با ۶۱.۲ درصد در دستان شما که مردم یونان به شما دادند، موافقت نامه ای که شما را در بازگشت از بروکسل راضی کند چه می توانست باشد؟

آلکسیس تسپیراس: صبح جمعه ۲۵ ژوئن، روز التیماتوم، در طی دیداری که ما در بروکسل داشتیم، با چشم انداز احساس حقارت بدون هر راه خروجی، ما تصمیم گرفتیم که با رفراندوم پیش برویم. برای آن ها مسئله قبول یا رد (توافق) بود. "بازی تمام شد" چیزی است که دونالد تاسک رئیس شورای اروپا به تکرار گفت. آن ها هیچ تقاضایی درباره آن نداشتند، آن ها خواهان تغییر سیاسی در یونان بودند. ما هیچ گزینه ای نداشتیم، ما، با دادن فرمان به دست مردم یونان مسیردموکراسی را برگزیدیم. در بازگشت به یونان در آن شب من شورای دولت را جمع کردم و تصمیم گرفتیم. من ملاقات با آنجلا مرکل و فرانسوا هولاند را کنسل کردم. من تصمیمم را به آن ها گفتم، همان طور که صبح به آن ها توضیح داده بودم، آن چه آن ها مطرح کرده بودند راه حل صادقانه نبود. آن ها از من پرسیدند چه توصیه ای ممکن است به ملت یونان بکنم، و من پاسخ دادم که می توانم به آن ها توصیه کنم به "نه" رای دهند، نه در یک صحنه تقابلی بلکه یعنوان گزینه ای برای تقویت موضع مذاکره یونان. من از آن ها خواستم به اتمام موفقیت آمیز و آرام این فرایند به من کمک کنند، به من در گرد هم آوردن گروه اروپایی، که در ۴٨ ساعت بعدی هیچ دیداری نداشت کمک کنند، روی گسترش یک هفته ای برنامه طوری که رفراندوم تحت شرایط امن و نه خفقان، همراه با بسته بودن بانک ها برگزار شود با من موافقت کنند. در آن لحظه، هر دوی آن ها به من اطمینان دادند که هر کار ممکنی را برای آن پایان انجام خواهند داد.
تنها صدراعظم به من هشدار داد که ممکن است بیانیه ای عمومی در باره رفراندوم صادر کند، اما رفراندوم را بعنوان آیا یونان می خواهد در یورو بماند وانمود می کند. من به او گفتم من کاملا با این مخالفم، که مسئله یورو یا دراخما نیست، اما او آزاد است هر چه می خواهد بگوید. آن جا جایی بود که گفتگو متوقف شد. این وعده حفظ نشد. ۴٨ ساعت بعد، گروه اروپا تصمیم بسیار متفاوتی گرفت. تصمیم ان ها در لحظه ای گرفته شد که پارلمان یونان در حال رای گیری برای تصویب رفراندوم بود. در عرض ۲۴ ساعت نصمیم گروه اروپا به تصمیم بانک مرکزی برای عدم افزایش پوشش نقدینگی منجر شد (ساز و کاری برای کمک نقدینگی اضطراری که بانک های یونان به آن وابسته اند)، که ما را به برقراری کنترل بر سرمایه برای دور کردن فروپاشی سامانه بانکی یونان ناچار کرد.

اعتقاد دارم، تصمیم به بستن بانک ها، تصمیم انتقام جویانه ای علیه گزینه یک دولت برای احترام گذاشتن به مردم خود بود.
آیا این نتیجه را پذیرقتید؟

آلکسیس تسپیراس: من اعتراف می کنم که تا چهارشنبه (قبل از رفراندوم) من این احساس را داشتم که نتیجه می تواند غیرقطعی باشد. اما روز پنجشنبه این درک را که "نه" می تواند برنده شود آغاز کردم، و روز جمعه از آن مطمئن بودم. در این پیروزی، وعده ای که من به ملت یونان دادم که با فاجعه انسانی قمار نمی کنم ثمر داد. من با بقای کشور و لایه های مردمی ان قمار نکردم. پس از این، در بروکسل سناریوهای وحشتناک متعددی روی میز قرار گرفته بود.
من می دانستم در طی ۱۷ ساعتی که من مجبور بودم این مبارزه را، تنها، تحت شرایط دشوار حمل کنم، اگر آن چه را که قلب من می خواست انجام می دادم – بلند شدن، کوبیدن مشتم روی میز و ترک محل – شعبه های خارجی بانک های یونان می توانستند در همان روز فرو بپاشند. در ۴٨ ساعت نقدینگی که اجازه پس گرفتن ۶۰ یورو را داشت، می توانست کاملا خشک شود، و بدتر از آن، بانک مرکزی اروپا می توانست تصمیم به کاهش وثیقه بانکی یونان بگیرد و حتی می توانست درخواست بازپرداخت کند که می توانست به فروپاشی کل سامانه بانکی کشور منجر شود. در آن مورد، فروپاشی می توانست نه معنی کاهش پس انداز بلکه ناپدیدی آن ها را داشته باشد. با وجود همه این، من این مبارزه را با تلاش برای آشتی و اشتیاق تحمل کردم. من می دانستم که اگر بر می خاستم و ترک می کردم احتمالا می توانستم باز هم تحت شرایطی نامساعدتر (به میز مذاکره) باز گردم. من با یک وضع دشواری رو در رو بودم. افکار عمومی جهان اعلان کرده بود #این یک کودتا است#، تا جایی که آن شب به هشتگ برجسته در توئیتر جهان تبدیل شد. در یک سو، منطق وجود داشت، در سوی دیگر، حساسیت سیاسی. در واکنش، من متقاعد ماندم که تصمیم درست محافظت از طبقه های مردمی بود. در غیر این صورت، انتقام های شدید می توانست کشور را نابود کند. من انتخاب مسئولانه ای کردم.   


شما به این موافقت نامه اعتقاد ندارید و باز هم از نماینده ها می خواهید به آن رای دهند. چه در مغزتان دارید؟

آلکسیس تسپیراس: من فکر می کنم، و این را به مجلس گفتم، که آن چه شرکای اروپایی و طلب کار های ما با زور پیش بردند یک پیروزی گران قیمت است، اما هم زمان یک پیروزی عادی بزرگی را برای یونان و دولت چپ آن نمایش می دهد. این یک مصالحه دردناک است، هم در سطح اقتصادی و هم در سطح سیاسی.
شما می دانید، مصالحه عنصری از واقعیت سیاسی و عنصری از راهکارهای (تاکتیک) انقلابی است. لنین اولین کسی بود که در کتاب خود چپ گرایی کمونیسم: بیماری کودکی، در باره مصالحه صحبت کرد، که چندین صفحه را به توضیح آن که مصالحه بخشی از راهکار انقلابی است اختصاص داد. در یک فراز، او مثال راهزنی را ارائه می کند که هفت تیری را به سوی شما نشانه گرفته است و می گوید "پول تو یا جان تو". گمان می کنید یک انقلابی چه باید بکند؟ زندگیش را بدهد؟ نه، او ناچار پول را در راستای کسب حق حیات خود می دهد و به مبارزه ادامه می دهد. ما با یک وضعیت دشوار اجباری رو در رو بودیم.
امروز،حزب های اپوزیسیون و تاسیسات رسانه ای در حال ایجاد سر و صدای عظیمی هستند، تا حتی درخواست دادرسی جنایی علیه یانیس واروفاکیس را هدف گیرند. ما کاملا آگاهیم که ما سرهای خود را با به راه انداختن مبارزه در سطح سیاسی به خطر می اندازیم. اما ما آن را با اکثریت شکننده مردم یونان در کنار خود پیش می بریم. این چیزی است که به ما قدرت می دهد.