• در شرایط کنونی که سازماندهی مبارزه مردم میهن ما و در مرکز آن زحمتکشان یدی و فکری به کیفیت و عمق ضروری دست نیافته است و همه شرایط تغییر انقلابی آماده نشده است سیاست انقلابی کدامست؟ وظیفه روز کنشگران سیاسی و نیروهای زحمتکش و مدافعان منافع مردم و منافع ملی در آستانه انتخابات مجلس اسلامی چیست؟ ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۴ آذر ۱٣۹۴ -  ۲۵ نوامبر ۲۰۱۵

نگرشی به ”اصلاح طلبی آری، تسلیم طلبی نه!“ که راه ”اصلاحات برای تغییر“ را نشان می دهد و مضمون ”پروژه اصلاحی طلبی با مضمون تسلیم طلبی“ را نفی می کند! (١)

بحث نزد «کنشگران و نیروهای سیاسی» در آستانه انتخابات مجلس در اسفند ماه، همان طور که می توان در نوشتارهای متعددی در اخبار روز دنبال کرد (دیرتر به آن پرداخته می شود)، عمدتاً پیرامون محور «شرکت کردن یا نکردن در انتخابات» دور می زند. به سخنی دیگر، بحث به صحنه ای که ارتجاع حاکم چارچوب آن را تعیین کرده، منتقل شده است. چارچوبی که به معنای توصیه به مردم برای تن دادن به نظارت استصوابی، رضامندی در برابر تشکیل کمیته های سرکوب قوه قضایه و گردن نهادن به فشار ناشی از دیگر ابزارهای اِعمال و حفظ دیکتاتوری است!
چنین بحث هایی همانقدر انحرافی هستند که بحث در باره ضرورت «حکومت محور» و «دولت محور» بودن یا نبودن فعالیت این کنشکران.
همه، بحثی انحرافی اند. دولت حسن روحانی، همانقدر دولت «حکومت اسلامی با سیمای داعشی» است که وزیر کشور دولت اصلاحات، موسوی لاری، انعکاس «چهره جمهوری اسلامی» را در فعالیت مدافعان آن می بیند و برای آن هشدار می دهد (کلمه، ١٩ نوامبر ٢٠١٥)، که دولت احمدی نژاد بود. احمدی نژاد شرایط قانونی اجرای سیاست اقتصادی ضدمردمی و ضدملی ای را با پشتوانه همان مرکز فشار، یا «محور حکومتی» و در همین «مجلس اسلامی» (محور حکومتی دیگر) به تصویب رساند و به تائید شورای نگهبان (محور حکومتی دیگر) رساند، که دولت حسن روحانی اکنون به مجری نمونه برای اجرای همان برنامه تصویب شده نولیبرال امپریالیستی تبدیل شده است. برنامه ای که با ”حکم حکومتی“ مرکز «حکومت محور» از سال ١٣٨٥ به برنامه رسمی «دولت محور»ها بدل شده است.
به اصطلاح ”استدال“ طرح شده در همه پیشنهادها بر دور این محور حرکت می کند که چاره ای نیست، باید به شرایط تن داد، مگر تهدید «فرمانده کل سپاه را» نشینده اید که «می گوید ”انتخابات برای نظام دردسر است“»! (٢)
به بیانی دیگر، کشانده شده بحث میان کنشگران به صحنه مورد نظر ارتجاع حاکم و دستگاه دیکتاتوری، تن دادن به ”بازی“ در صحنه مورد نظر «حکومت محور»ها و «دولت محور»ها، تبلیغ برای پذیرفتن فلسفه ی ”جبر تاریخ“ و ”مشیت الهی“ است که سرپیچی از آن گویا ناممکن است و ”معقول“ و با ”عقانیت“ همراه نیست و ...
این ”بحث“ها همگی می خواهند مضمون «تسلیم طلبی» را به مردم القا کنند. آن ها خواستار «اصلاحات» نیستند، می خواهند راه «اصلاحات برای تغییر»، راه تغییرات واقعی و به سود مردم و در مرکزشان زحمتکشان و محرومان را مسدود سازند!

سیاست انقلابی در دوران های غیرانقلابی
پرسش واقعی که در برابر مردم میهن ما مطرح است، از جنسی دیگر است، دارای سرشت دیگر است!
پرسش واقعی این پرسش است که در شرایط کنونی که سازماندهی مبارزه مردم میهن ما و در مرکز آن زحمتکشان یدی و فکری به کیفیت و عمق ضروری دست نیافته است و همه شرایط تغییر انقلابی آماده نشده است، به سخنی دیگر در شرایطی که زمینه ذهنی و عینی تغییر انقلابی در ایران محیا نیست، سیاست انقلابی کدامست؟ وظیفه روز کنشگران سیاسی و نیروهای زحمتکش و مدافعان منافع مردم و منافع ملی ایران چیست؟ در آستانه انتخابات مجلس اسلامی چه سیاستی را باید دنبال نمود؟
تنها با پاسخ به این پرسش است که سیاست مستقل ضد دیکتاتوری به منظور گذار از آن برای مبارزان قابل شناخت شده و به اهرم مبارزاتی آن ها در مدت زمان باقی مانده تا انتخابات مجلس شورای اسلامی در ماه اسفند تبدیل می گردد. تنها با چنین شناخت است که کوشش های تسلیم طلبانه افشا و خنثی می شود!
با طرح کدام خواست ها می توان ”صحنه بازی“ مورد نظر ارتجاع را ترک کرد. صحنه مبارزه واقعی برای گذار از دیکتاتوری ”داعشی“ را به صحنه اصلی مبارزه بدل ساخت؟
چگونه می توان افشای نبود آزادی انتخاب را در جمهوری اسلامی با «چهره داعشی»، جایگزین بازی ”اصلاح طلبی“ کاذبی نمود که می خواهد با بحث های «حکومت محور»ی و «دولت محور»ی و ترکیباتی از آن ها به چشمان خلق خاک بپاشد (٣) و ادامه اجرای سیاست ضدملی و ضدمردمی نولیبرال امپریالیستی را به آن ها تحمیل کند؟
به سخنی دیگر، چگونه می توان سیاست انقلابی ”اصلاحات برای تغییر“ را در دوران ”غیرانقلابی“ به مورد اجرا گذاشت؟! سیاست انقلابی ی ”اصلاحات برای تغییر“ را به اهرام ارتقای سطح آگاهی زحمتکشان و توده های میهن دوست بدل می ساخت و ”رفرم“ را در خدمت هدف ”انقلاب“ به کار گرفت؟

سیاست مستقل انتخاباتی
به منظور تبدیل ساختن ”صحنه بازی“ ارتجاع به صحنه مبارزه جویانه توده های مردم باید خواست های قانونی زحمتکشان و همه لایه های میهن دوست را به صورت شعارهای مبارزاتی برجسته ساخت و با تمام توان و با استفاده از همه شیوه های مبارزه مخفی و علنی و با به کار گرفتن همه امکان های تبلیغی داخل و خارج از کشور به میان توده ها برد!
سیاست مستقل انتخاباتی، سیاستی است علیه نظارت استصوابی، علیه توطئه مداخله ستادهای قوه قضایه، خواستار دستمزد حداقل سه و نیم میلیونی برای زحمتکشان شدن، خواستار آزادی انتخاب شکلِ لباس و پایان بخشیدن به فشار جنسیتی به زنان شدن، و ...
سیاست مستقل انتخاباتی در آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی، سیاست افشای وابستگی اقتصادی ایران به اقتصاد جهانی امپریالیستی است، سیاستی است علیه برنامه آزاد سازی اقتصادی از طریق نابودی قراردادهای رسمی کار، سیاستی است علیه ساعت کار روزانه تا ١٦ ساعت، علیه پرداخت نشدن دستمزد کارگران و کارمندان، علیه برنامه ارتجاع برای نابودی اندوخته کارگران در سازمان خدمات اجتماعی، علیه خصوصی سازی ثروت های ملی و برباد دادن استقلال اقتصادی و سیاسی ایران، سیاستی است علیه نابودی تولید داخلی از طریق واردات بی رویه در بخش صنعت و کشاورزی و ...
باید به طور مثبت و مبارزه جویانه و به طور ساده و شفاف و یک صدا ازجمله فریاد زد:
-       نظارت استصوابی، خیانت به انقلاب است، ما بالغ یم، قیم نمی خواهیم!
-       آزادی زندانیان سیاسی، پایان به حصر غیرقانونی!
-       آزادی فعالیت سندیکایی و سیاسی، پیش شرطِ آزاد بودن انتخابات!
-       دستمزد حداقل سه و نیم ملیونی، حق مسلم ماست!
-       تقلیل ساعت کار، قرارداد رسمی و حفظ اندوخته زحمتکشان در سازمان خدمات اجتماعی، خواست مسلم ماست!
-       مبارزه علیه دیکتاتور، مبارزه برای وحدت ملی است!
-       دیکتاتوری، ”چهره داعشی“ جمهوری اسلامی است!
-       فشار جنسیتی، ”چهره داعشی“ جمهوری اسلامی است!
-       فشار به زنان برای ”حجاب اسلامی“، ”چهره داعشی“ جمهوری اسلامی است!
-       به فروش ثروت های ملی مردم پایان دهید!
-       دفاع از منافع ملی ایران و حقوق خلق های آن وظیفه هر میهن دوست است!

١- مقاله تحلیلی نامه مردم با عنوان ”اصلاح طلبی آری، تسلیم طلبی نه!“ «وظیفه نیروهای مترقی» را به درستی «افشای پروژه اصلاح طلبی»ای توسط «نیروهای موسوم به اصلاح طلب» اعلام می کند که باید آن را «تسلیم طلبی کامل نامگذاری کرد»! (شماره ٩٨٦، ٢٦ آبان ١٣٩٤)
٢- ”نگاهی به مصاحبه علی خاوری ....“، ”راه توده“، ٥٢٥، ٣٠ مهر ١٣٩٤
٣- فرصت های دموکراسی در ایران، حمید آصفی، اخبار روز ٢٩ آبان ١٣٩٤