• السلامُ علیک حضرت کذب
صاحب سازمان و نهضت و حزب

ای دروغ ای نهاد تاریخی
ای شکوه کتیبه ی میخی ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۹ دی ۱٣۹۴ -  ۹ ژانويه ۲۰۱۶

 
 در رابطه با سروده ی قبلی من در اینجا (کربلای آنلاین)*، شخص محترمی با نام «حسن نکونام» در بخش «نظرها» و در مقابله با بعضی نظرات ابراز شده، چند سطر رایج در باره ی «علت و دلیل» و «معلول و مدلول» سر هم کرده بودند که با قاطعیت نتیجه بگیرند: <پرداختن به چیزهای «بند تنبانی» میخنداندمان.> **
از آنجا که ما در زبان فارسی اصطلاح «بند تنبانی» را جز در مورد شعر به کار نمیبریم، مقصود ایشان از اختراع «چیزهای معروف به بند تنبانی»، روشن است. یکی از راه های غنی شدن یک زبان همین است که هرکس به فراخور حال خود و دلخوری از دیگران، اصطلاحی بسازد و با چسباندن صفت «معروف»، آن را با سابقه و جا افتاده بنمایاند و با استفاده از گیره های گیومه، محکمش کند و همچون برهان قاطع، بچسباندش به شعر یک بابای حسرت به دلی که از ایشان چشم جایزه ی نوبل دارد. (به قول زنده یاد هما ناطق «ما اینیم دیگه.......»)
شعر بند تنبانی حاضر را تقدیم میکنم به آقای حسن نکونام.

================

زیارت نامه حضرت دروغ


السلامُ علیک حضرت کذب
صاحب سازمان و نهضت و حزب

ای دروغ ای نهاد تاریخی
ای شکوه کتیبه ی میخی

تو بزرگ قرون و اعصاری
سرزمین مرا نگهداری

خشکسالی و دشمن از آغاز
ضرر خویش کرده اند ابراز

تو ولی پای تا به سر سودی
عالمی عابد و تو معبودی

داریوش کبیر انگاری
پرت بوده ز مملکت داری

تو کلام الملوک دنیائی
پرزیدنت مصلحت هائی

به حقیقت که مایه ی فخری
«راستی» قطره و تو استخری

تو گزارش نویس ایامی
طرح پیوسته تحت اقدامی

متن برنامه سیاسی، تو
پارلمان و دمو-کراسی، تو

برتر از مادّه های قانونی
جرم را تاید و برف و صابونی

ای دروغ ای جریده ی عالم
اولین سردبیر تو آدم

در جهان برترین رسانه توئی
صاحب هرچه چاپخانه توئی

ماهواره به اعتبار شما
پر درآورده و پریده هوا

تو جهان را نگاه و تفسیری
همگان را صدا و تصویری

تو نبودی اگر، رسانه نبود
نطق از هر طرف روانه نبود

تو نبودی اگر، رساله نبود
خبر و عکس و سرمقاله نبود

خفقان، میگرفت دنیا را
«راست»، میخورد کله ی ما را

بی وجود تو لال میشد پاپ
سطری از گفته اش نمیشد چاپ

وان سیاستمدار خوش برخورد
نصف شب از گرسنگی میمرد

این توئی تو چراغ خانه ی شیخ
نخ تسبیح دانه دانه ی شیخ

به حقیقت که جاودانه توئی
شادی خلق را بهانه توئی

که مفرح نمای ذاتی تو
صاحب کل معجزاتی تو

گاه شکل عصای موسائی
گاه مثل صلیب عیسائی

پایه ی هرچه دین و مذهب تو
خانه ی کعبه را مکعب تو

آیه و سوره و حدیث توئی
فلسفه باف خشک و خیس توئی

بی نیاز از تو سرزمینی نیست
بی تو پیغمبری به دینی نیست

همه جا وجه رایجی سرکار
عین باب الحوائجی سرکار

تعزیه خوان کربلائی تو
به امامزّمان خدائی تو
----------------------------------

* www.akhbar-rooz.com

** از : حسن نکونام
عنوان : نقد به «ریشه ها» یا به «نمودها و عوارض»؟

آن نقدی جدی و آموزنده و اثرگدار و رادیکال است، که «ریشه ها» را زیر ضرب بگیرد، تا انسان را به سوی «علت و دلیل» رهنمون شود، و نه «معلول و مدلول». نقد رایکال دست بردن به ریشه هاست.اشکال فقط در کار شاعر و سراینده نیست، بلکه در «دائقه عقب مانده» ما ایرانی ها هم هست، که پرداختن به چیزهای معروف به «بند تنبانی» میخندانندمان.
بقول زنده یاد هما ناطق، در پاسخ به آقای خرسندی:
«ما اینیم دیگه.......»
درود به روان هما ناطق، و سپاس از آثاری که برایمان باقی گذارد!